بزرگنمايي:

ایران پرسمان - احیای اندیشه اصلاح‌طلبی
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6071957
٣٢
٠
شرق / متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان بعد از ردصلاحیت‌های گسترده به این نتیجه رسید که با توجه به ظرفیت فعلی امکان ارائه لیست انتخاباتی در تهران وجود ندارد. با مصوبه این شورا گمان آن بود که اصلاح‌طلبان در این دوره انتخابات گرچه تحریمی نخواهند بود، اما از لیست خاصی هم ارائه نمی‌کنند. البته این شورا در آخرین مصوبه‌اش آورده بود که احزاب با صفت حزبی خود می‌توانند در انتخابات لیست بدهند، اما چنین لیست‌هایی نباید به نام مجموعه اصلاح‌طلبان نوشته شود، اما دیری نگذشت که چند حزب اعلام کردند که با یکدیگر ائتلاف می‌کنند و لیستی مشترک ارائه خواهند کرد. نام‌هایی که بر این لیست‌ها گذاشته می‌شد هم عموما نشان از جمع اصلاح‌طلبان داشت تا در نهایت روز گذشته هشت حزب اصلاح‌طلب یک لیست ائتلافی منتشر کردند و چند روز پیش هم حزب کارگزاران سازندگی لیست منفرد خود را داد. در این بین برخی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب باور دارند که با توجه به ضرورت‌های سیاسی اصلاح‌طلبان می‌توانستند دست‌کم در این دوره لیست ندهند و سعی کنند به‌جای تأکید بر حضور حداقلی در مجلس روی سرمایه اجتماعی خود کار کنند و به جامعه بازگردند؛ چنانچه روز گذشته مصطفی معین در گفت‌وگویی با «خبرآنلاین» بر ضرورت تدوین مبانی و راهبردهای تفکر اصلاح‌طلبی تأکید کرد و گفت که اصلاح‌طلبان نباید به هر قیمتی در قدرت حضور داشته باشند: «نباید با هر شیوه و به هر بهایی به‌دنبال باقی‌بودن در قدرت یا به‌دست‌گرفتن افسار آن بود. حضور در صحنه می‌تواند در عرصه‌های آگاهی‌بخشی، تصمیم‌سازی و ارتقای توانمندی‌ها باشد». او درباره ارائه لیست در شرایط کنونی هم گفته است: «من ارتباط نزدیک و سازمان‌یافته‌ای با تشکل‌ها و چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب یا اصولگرا ندارم و اطلاع دقیقی هم از مباحث و تصمیمات آنها ندارم، ولی طبیعی است که با این رویکرد شورای نگهبان، اصلاح‌طلبان نتوانند لیست جامعی از نامزدهای انتخاباتی خود بدهند... دادن لیست نامزدهای انتخاباتی، آن هم در زمانی که اصلی‌ترین چهره‌های اصلاح‌طلب و بعضا اصولگرا ردصلاحیت شده‌اند از منطق قوی‌ای برخوردار نیست، هرچند که افراد صاحب صلاحیتی که قصد خدمت و وقف خود برای جامعه را دارند می‌توانند به صورت فردی یا چندنفره نامزدی خود را اعلان کنند». معین حتی فراتر از امر انتخاب می‌رود و می‌گوید که هر دو جناح سیاسی پایگاه سیاسی‌شان مخدوش شده است: «از چندسال قبل به این‌طرف خود من هم به‌کرات نسبت به ضرورت و ارزشمندبودن وجود گرایش‌های مختلف و اصیل سیاسی برای رشد جامعه؛ چه اصولگرا باشد یا اصلاح طلب تأکید کرده‌ام و گفتم که برعکس اگر قرار بر رانت‌خواری، آقازادگی یا سوءاستفاده از قدرت و بی‌تفاوتی در مقابل مشکلات مردم و گروه‌های محروم و آسیب‌دیده باشد، تفاوتی بین این جناح یا آن جناح سیاسی نخواهد بود. متأسفانه هر دو جناح سیاسی پایگاه اجتماعی‌شان را تا حد زیادی از دست داده‌اند». البته چنین دیدگاهی مخالفانی دارد؛ چنانچه برخی دیگر از نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب حضور در قدرت را ناقض حضور در جامعه نمی‌دانند.
عطریانفر: اصلاح‌طلبان اپوزیسیون نیستند که از سیاست کناره بگیرند
محمد عطریانفر، از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، در گفت‌وگو با «شرق» می‌گوید: «جامعه و قدرت درهم‌تنیده‌اند. اصلاح‌طلبان هیچ‌گاه ادعای اپوزیسیون‌بودن نداشته‌اند که بگویند از کنش سیاسی ناامید شده‌اند. توصیه‌هایی که باید از سیاست‌ کناره‌ بگیریم، دقیق نیست، زیرا اصلاح‌طلبان باور دارند که در شرایط شکست یا پیروزی باید سیاست‌ورزی کرد».
او در پاسخ به این پرسش که آیا لیست انتخاباتی کارگزاران با توجه به ناشناخته‌بودن افرادش توان رأی‌آوری دارد یا خیر، اظهار کرد: «به‌هرحال وقتی شخصیت‌های شاخص ردصلاحیت‌ شدند، ما به سمت انتخاب افرادی رفتیم که سابقه روشنی دارند، ولو آنکه آن‌قدرها هم شناخته‌شده نباشند. لیست کارگزاران و احزابی که در این لیست با کارگزاران ائتلاف کرده‌اند در حوزه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی سوابق روشنی دارند. از سوی دیگر چهار سال پیش هم در لیست امید شاهد چهره‌های شناخته‌شده‌ای نبودیم، در صورتی که بخشی از لیست امروزی کارگزاران دارای سابقه نمایندگی هستند و مردم با عملکرد آنها آشنا هستند، اما قبول دارم که وضعیت به لحاظ سرمایه اجتماعی تفاوت زیادی با سال 94 پیدا کرده است. لیست امید در شرایطی رأی حداکثری آورد که از یک‌سو حمایت شخص آقای خاتمی پشت‌سر آن بود و از سوی دیگر برآمده از پیروزی آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 92 بود. اگر در این دوره هم آقای خاتمی حمایت خود را علنی می‌کرد، تأثیرات بسیار مثبتی بر لیست‌هلای انتخاباتی می‌گذاشت که ایشان به این جمع‌بندی نرسیدند». او ادامه داد: «تصمیم آقای خاتمی در این دوره شخصی بود و اگر از لیست‌ها حمایت می‌کرد، حتی اگر شکست هم می‌خوردیم ایرادی نداشت و بیش از پیش مظلومیت ایشان را ثابت می‌کرد که به‌هرروی جناب خاتمی به این تصمیم نرسیدند».
گرامی‌مقدم: دیگر نباید هزینه نمایندگانی را بدهیم که هویت اصلاح‌طلبی ندارند
اسماعیل گرامی‌مقدم اما برخلاف نظر عطریانفر باور دارد که اصلاح‌طلبان نباید در این دوره به سمت ارائه لیست انتخاباتی می‌رفتند. او به «شرق» گفت: «در شورای‌عالی سیاست‌گذاری مقرر شد که با توجه به نبود امکان ارائه لیست، هیچ لیستی از سوی اصلاح‌طلبان در تهران ارائه نشود و به احزاب این اختیار داده شد که به نام حزبی خود نه به نام اصلاح‌طلبان لیست بدهند که کارگزاران این کار را انجام داد، اما از این حزب انتظار می‌رفت از افرادی استفاده کند که در اصلاح‌طلبی آنها تردید وجود نداشته باشد». او افزود: «این انتقاد وجود دارد که چرا بعضی از احزاب به رأی خود در شورای سیاست‌گذاری پایبند نماندند؟ برخی می‌گویند که اکنون اصولگرایان ازهم‌گسیخته‌اند و اصلاح‌طلبان می‌توانند با استفاده از این شرایط وارد مجلس شوند که این گزاره هم نادرست است، زیرا مطمئن باشید طرفداران اصولگرایان در شب انتخابات با رهنمون‌هایی به سمت یکی از لیست‌ها می‌روند. از سوی دیگر دغدغه ما باید این باشد که فردا روز جامعه به ما نگوید که دوباره طلب رأی کردید، اما در مجلس نتوانستید مؤثر باشید. ما دیگر نباید هزینه نمایندگانی را بدهیم که هویت اصلاح‌طلبی ندارند».
جوادی‌حصار: قضاوت را به جامعه واگذار کنیم
صادق جوادی‌حصار به راه میانه‌ای باور دارد و در تحلیل چگونگی حضور اصلاح‌طلبان در عرصه انتخابات به «شرق» گفت: «به‌هرحال نمی‌توان این واقعیت را انکار کرد که شورای سیاست‌گذاری برای احزاب حق ارائه لیست را قائل شده، اما احزابی که به نام جریان اصلاحات اصرار بر انتشار لیست دارند، احتمالا اعتقاد چندانی به مصوبه اخیر شورای سیاست‌گذاری ندارند و راهبرد این شورا را نادرست می‌دانند. حال باید قضاوت را به جامعه واگذار کنیم. طبیعتا اگر ارائه لیست مورد تأیید جامعه باشد، به لیست‌های احزاب اصلاح‌طلب رأی داده می‌شود، اما اگر رأی داده نشود، می‌توان دریافت که سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان هم باور دارد که اصلاح‌طلبان فعلا باید قدری از فضای سیاسی دور شوند. اتفاقا شرایط فعلی بد هم نیست، زیرا سنگ محکی برای احزاب اصلاح‌طلب است تا ببینند جامعه چقدر به آنها اقبال نشان می‌دهد و همه در‌می‌یابند که چند حزب آیا نماینده همه اصلاح‌طلبان محسوب می‌شوند یا خیر؟».