بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سرما چه بلایی سر بدنتان می آورد؟
سیناپرس / سرما زدگی(Frostbite ) معمولا با قرار گرفتن طولانی مدت اعضای بدن در معرض هوای سرد و زیر صفر درجه سانتی گراد ایجاد می شود؛ اغلب دست ها، پاها، بینی، گونه ها و گوش ها در معرض سرمازدگی قرار دارند.
یکی از مکانیزم های طبیعی برای حفظ حیا و دفاع در برابر سرما، لرزیدن است. بدن بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض هوای سرد، شروع به لرزیدن می کند. لرزاندن اندام های بدن باعث حفظ گرمای بدن می شود.
از دیگر واکنش های بدن هنگام مواجهه شدن با سرما، کاهش سرعت جریان خون سر انگشتان دست و پا است؛ بدن با این واکنش سعی می کند تا کمبود دما را جبران و گرمای اعضای حیاتی بدن را حفظ کند. در حقیقت، دست ها و پاها نخستین قربانیانی سرمازدگی هستند تا دمای داخلی دیگر اعضای بدن حفظ شود، در نتیجه فرد زنده بماند.
پارگی عضلانی و تاندونی نیز در هوای سرد بیشتر روی می دهد و عضلات غیر فعال بیشتر در معرض آسیب قرار دارند.
سرمازدگی اغلب در میان افرادی که در فضای باز کار می کنند، بی خانمان ها، افراد گرفتار در برف و بوران پیش می آید. در این بین احتمال خطر سرمازدگی در بین مبتلایان به بیماری های خاص مانند بیماری های قلبی- عروقی، افراد دیابتی بیشتر از سایر افراد است.
دکتر حسین فراهینی، رئیس بخش آموزشی ارتوپدی بیمارستان رسول اکرم(ص) و جراح استخوان و مفاصل در این خصوص به سیناپرس گفت: سرمازدگی یک ضایعه موضعی به علت سرما و یخزدگی ایجاد می شود. سرمازدگی اغلب در پاها، دست ها، گوش ها، بینی و گونه ها و قرنیه (هنگام اسکی و اسکیت به علت استفاده نکردن از عینک) به وجود می آید.
وی افزود: هر عاملی که جریان خون را مختل کند مانند کفش های تنگ، کم آبی بدن، خستگی و افزایش ارتفاع محیط می تواند خطر سرمازدگی را افزایش دهد.
این فوق تخصص جراحی زانو و آرتروسکوپی به علایم سرمازدگی اشاره کرد و اظهارداشت: در سرمازدگی خفیف، پوست سفید، دردناک و بی حس می شود اما قابل انعطاف است. در این حالت باید قسمت سرما زده را زیر بغل نگه داشت یا با لباس گرم کرد. در طی گرم کردن، گز گز کردن شروع شده و به تدریج پر خونی ایجاد می شود و در طی چند دقیقه حس پوست طبیعی شده و فعالیت آن به حد طبیعی می رسد.
این استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: در سرمازدگی شدید بافت ها سفت، بی حس، سفید و لکه لکه می شوند. اگر احتمال سرمازدگی مجدد وجود دارد، هیچ کوششی برای گرم کردن بافت و ذوب کردن یخ زدگی نباید انجام داد زیرا بافتی که یخ می زند، ذوب می شود و مجددا یخ می زند بیشتر دچار آسیب می شود تا اینکه در حال سرمازدگی باقی بماند. مثلا راه رفتن با پای سرمازده حتی برای 72 ساعت بهتر است تا اینکه گرم شود و مجددا دچار سرمازدگی شود.
وی بیان کرد: گرم کردن عضو سرمازده نیز به طور ایده آل باید در حوضچه های آب گرم با درجه حرارت 40 درجه سانتی گراد انجام شود تا اینکه به طور تدریجی و خود به خودی صورت گیرد. گرم کردن با درجه حرارت زیاد سبب تخریب بافتی و قطع عضو می شود.
فراهینی گفت: از آنجایی که صدمه بافتی در سرمازدگی بیش از آن چیزی است که سطحی به نظر می رسد بنابراین جراحی و قطع قسمت سیاه شده باید به تاخیر بیافتد حتی تا 90 روز تا اینکه حد و حدود قسمت آسیب دیده به خوبی مشخص شود. بعد از بهبودی فرد می تواند در همه فعالیت ها شرکت کند مگر اینکه توسط بافت یا قسمت از دست رفته محدودیتی حاصل شود.