مصائب کتابخوان ها
خردنامه
بزرگنمايي:
ایران پرسمان - خراسان / اگر از هر فرصتی برای خواندن کتاب غیردرسی استفاده میکنید، اگر گاهی سرکلاس دور از چشم معلمها رمان میخوانید، اگر زنگ های تفریح بهجای مرور درسِ ساعت بعد شعر میخوانید و خلاصه همیشه به دنبال راه گریزی هستید تا به کتاب خواندنتان برسید، با مهمانانِ این هفته جوانه همدردید. در این دورهمی با «پرنیان رضائیان»، «آتنا علیآبادی» و «عَذرا غنی» 16ساله درباره چالشهای کتاب غیردرسی خواندن گفتوگو کردیم.
بچهباحالها کتاب نمیخوانند؟
چقدر کتاب غیردرسی میخوانید؟ پرنیان صحبت را شروع میکند: «من از هشت سالگی کتاب خواندن را شروع کردم. در دوره راهنمایی روزی چهار ساعت کتاب میخواندم ولی امسال که وارد دبیرستان شدم و درسها سنگینتر شدهاست، کمتر وقت مطالعه دارم، برای همین از هر فرصت آزادی برای کتاب خواندن استفاده میکنم». آتنا میگوید: «از کودکی کتاب تسکین و تفریح من بود؛ همه نوع کتابی مطالعه میکنم و لذت میبرم». عَذرا خاطره جالبی از کودکیاش تعریف میکند: «من از بچگی کتاب خواندن را دوست داشتم. مادرم تعریف میکند که موقع غذا خوردن برایم کتاب میخواند تا غذایم را بهتر بخورم». خوره کتابها وقتی بزرگ میشوند، بازخوردهای مثبت و منفی زیادی نسبت به این علاقه و عادتشان میگیرند. از بچهها میپرسم نظر اطرافیانشان درباره علاقه آنها به کتاب چیست، پرنیان میگوید: «گاهی ممکن است بچه باحالی به نظر نرسیم. بعضیها فکر میکنند ما برای فرار از درس کتاب میخوانیم و یک عده هم تصور میکنند ما میخواهیم برایشان کلاس بگذاریم؛ مثلا وقتی به موضوع جدیدی اشاره میکنیم یا توی بحثها کلمه قلمبهسلمبهای از دهنمان درمیرود». عَذرا میگوید: «تا حالا برخورد بدی ندیدهام. حتی جالب است بهتان بگویم که دوست مشترک من و پرنیان با دیدن کتاب خواندن ما به مطالعه علاقهمند شدهاست». آتنا معتقد است: «اینکه مردم چطوری برخورد میکنند، بستگی به خود ما دارد؛ من نظرات منفی درباره کتابخواندنم را با شوخی جواب میدهم و سعی میکنم رفتارم طوری نباشد که دیگران دربرابر کتاب خواندن، جبهه بگیرند».
کتابخوانها آدم های خوب قصهاند؟
به نظر شما کتاب خواندن امتیاز محسوب میشود؟ بعضیها معتقدند کتابخواندن از ما آدمهای بهتر و فهیمتری میسازد، بعضیها هم میگویند مطالعه بهخودیِ خود ارزشمند نیست. آتنا با گروه دوم موافق است: «کتاب خواندن به تنهایی، ارزشی به ما اضافه نمیکند. تأثیر کتاب روی ما به این بستگی دارد که چقدر ظرفیت برداشت داریم. بهعلاوه کتاب خواندن، تنها راهِ فهمیدن نیست؛ بعضیها درسی را که ما از کتاب میگیریم، به شکل دیگر و از روشهای دیگر میگیرند». پرنیان توضیح میدهد: «من حتی بعضیوقتها احساس میکنم کتاب خواندن امتیازی ندارد چون آدم هرچه بیشتر میخواند، بیشتر درد میکشد! اگر گندهگویی(!) نکنم، بعضی وقتها آرزو میکنم کاش کتاب خوان نبودم».
اول درس ات رو بخون!
اگر بین خواندن کتاب درسی و غیردرسی انتخابی وجود داشتهباشد، خیلیهایمان احتمالا میپرسیم ببخشید گزینه هیچکدام ندارید؟ اما واقعیت این است که بالاخره خواندن، یکی از راههای یادگرفتن است. از بچهها میپرسم اگر حق انتخاب داشتند، چه میکردند؟ پرنیان میگوید: «من اگر انتخابی داشتم بهجای کتابهای مدرسه، برای هر درسی منابعاش را پیدا میکردم و میخواندم تا هم چیزی یاد بگیرم و هم لذت ببرم. الان اما فقط درس میخوانم تا نمره بگیرم». عَذرا بر سر دوراهی ماندهاست و نمیتواند تصمیم بگیرد: «هم دوست دارم کتابهای درسیام را بخوانم و نمرههایم کامل باشد هم دلم میخواهد وقت بیشتری برای خواندن غیردرسیها داشتهباشم». آتنا میگوید: «از آنجایی که درس خواندن کمک میکند به هدفهایم برسم، هر دو را با هم میخوانم». خب، انتخاب همیشه به این سادگی نیست؛ آنهایی که کتاب غیردرسیشان را لای کتاب درسی مخفی کردهاند و نصفه شب زیر پتو با نور گوشی رمان خواندهاند، خوب میدانند من چه میگویم. آتنا درباره واکنش معلمها به کتاب غیردرسی خواندنش میگوید: «واکنش بدی ندارند اما خب معمولا میگویند این سه سال، سالهای سرنوشتساز زندگی ماست و باید اول درسهایمان را بخوانیم». تجربه عَذرا هم مشابه دوستش است: «برخورد معلمها خوب است اما تا زمانی که درسهایمان را سر فرصت تحویل دهیم. خانوادهام هم با اینکه با کتاب خواندنم مشکلی ندارند ولی میگویند بهجز کتاب، چیزهای دیگری مثلا لباس برای خودم بخرم». پرنیان میگوید: «جز مواقعی که زیادهروی میکنم، از خانواده بازخورد مثبت میگیرم».
لینک کوتاه:
https://www.iranporseman.ir/Fa/News/105951/