بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / یک مطالعه جدید از محققان بیمارستان عمومی "ماساچوست" سطح غیرطبیعی و پایینی از یک پروتئین کلیدی را در مغز مردان جوان مبتلا به اوتیسم نشان می‌دهد.
محققان بیمارستان عمومی ماساچوست(MGH) با استفاده از فناوری تصویربرداری پیشرفته نشان دادند که مغز مردان جوان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) از پروتئین کمتری برخوردار است که به نظر می‌رسد در التهاب و متابولیسم نقش مهمی دارد.
این کشف شگفت آور که امروز در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است، بینش مهمی از ریشه احتمالی اختلال طیف اوتیسم(ASD) ارائه می‌دهد که از هر 59 کودک یک نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
اختلال طیف اوتیسم یا ASD نوعی اختلال رشد است که در اوایل کودکی بروز می‌کند و با مشکل در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران مشخص می‌شود. در حالی که علت آن ناشناخته است، شواهد، ASD را به التهاب بافت مغز یا التهاب عصبی مرتبط می‌کند. یکی از علائم عصبی التهاب سطح بالای ماده‌ای به نام پروتئین ترانسفورماتور(TSPO) است که با استفاده از توموگرافی انتشار پوزیترون(PET) و تصویربرداری از رزونانس مغناطیسی آناتومیک(MRI) می‌توان اندازه گیری کرد.
دکتر "نیکول زورچر" سرپرست این مطالعه اولین کسی بود که از نسل جدیدی از ردیاب‌های PET استفاده کرد که TSPO را در مغز افراد مبتلا به ASD دقیق‌تر تشخیص داد.
در این مطالعه، زورچر و همکارانش مغز 15 مرد بالغ با سن متوسط 24 سال مبتلا به ASD را اسکن کردند. محققان برای مقایسه، مغز 18 فرد سالم را که از نظر سنی شرایط مشابهی داشتند، اسکن کردند و می‌خواستند اسکن‌ها سطح یا میزان بیان TSPO را در افراد دارای ASD نشان ‌دهد.
"زورچر" می‌گوید: اسکن‌ها نشان داد که مغز مردان مبتلا به ASD دارای سطح TSPO پایین‌تری نسبت به افراد سالم است. در حقیقت، مردانِ دارای شدیدترین علائم ASD کمترین میزان بیان TSPO را نشان می‌دهند.
وی افزود: وقتی آزمایشات چند ماه بعد تکرار شد، این همچنان ادامه داشت. مناطقی از مغز که بیان TSPO در آنها کم است، در مطالعات قبلی با ASD مرتبط بوده‌اند و اعتقاد بر این است که ظرفیت‌های اجتماعی و شناختی مانند پردازش احساسات، ابراز احساس از چهره، همدلی و ارتباط با دیگران را کنترل می‌کند. اکنون ما می‌دانیم که این مناطق از مغز درگیر اوتیسم هستند.
"زورچر" خاطرنشان می‌کند اکنون مشخص شد که TSPO بیش از آنکه به عنوان نشانگر التهاب عمل کند، می‌تواند بیانگر ASD باشد.
وی می‌گوید: این پروتئین چندین نقش پیچیده دارد و برخی از آنها در واقع سلامت مغز را ارتقا می‌دهند. به عنوان مثال، میزان مناسب از TSPO برای عملکرد طبیعی میتوکندری که منبع قدرت در سلول‌هایی هستند که انرژی تولید می‌کنند، ضروری است. تحقیقات اولیه، عملکرد ناقص میتوکندریای سلول‌های مغزی را به ASD مرتبط کرده است.
اکنون "زورچر" و همکارانش قصد دارند مغز متوفیان را با هدف تعیین اینکه سلول‌های مغزی در افراد مبتلا به ASD اختلال عملکرد میتوکندری را تجربه می‌کنند بررسی کنند.
"زورچر" می‌گوید: مطالعه ما فرضیه‌های جدیدی ایجاد کرده است که اکنون باید بررسی شوند و کارهای بیشتری باید انجام شود.
اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی(از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌ سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است. به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد، حرکات تکراری(دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. ممکن است در حواس پنجگانه(بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود.
هسته مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است. از هر 59 تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان، زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند. نتیجه یک مطالعه نشان می‌دهد زنان دارای اضافه وزن زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبرو خواهند بود.