بزرگنمايي:

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ «VLT»، توانسته‌اند 111 کهکشان کوتوله را در فاصله‌ی یک میلیارد سالی از زمین رصد کنند. آن‌ها 13 کهکشان دارای سیاه‌چاله‌های عظیم را شناسایی کرده‌اند. این کهکشان‌ها کمتر از یک درصد کهکشان راه‌شیری جرم دارند و در واقع کوچک‌ترین کهکشان‌های شناخته‌شده‌ای هستند که سیاه‌چاله‌ی اَبَر پُرجرم درون خود دارند. تقریباً در نصف این کهکشان‌ها، سیاه‌چاله در مرکز کهکشان قرار ندارد. جرم متوسط سیاه‌چاله‌ها 400،000 برابر جرم خورشید است.
دکتر «ایمی رینز» از دانشگاه ایالتی مونتانا، می‌گوید: «همه‌ی سیاه‌چاله‌های که من به شخصه تا کنون مشاهده کرده بودم، در مرکز کهکشان قرار داشتند. این سیاه‌چاله‌های جدید، باعث حیرت من شده است.» دکتر رینز و همکارانش برای اولین بار در سال 2011 اولین سیاه‌چاله‌ی اَبَر پُرجرم را درون یک کهکشان کوتوله کشف کردند. این کشف برای ستاره‌شناسان بسیار غافلگیرکننده بود و به همین خاطر، پس از آن رصدهای رادیویی برای پیدا کردن تعداد بیشتری سیاه‌چاله‌ی این‌چنینی بیشتر شد.
دانشمندان بیشتر به دنبال کهکشان‌هایی بوده‌اند که مجموع همه‌ی ستاره‌های آن‌ها کمتر از 3 میلیارد برابر جرم خورشید باشد. از نمونه‌های این کهکشان‌ها، می‌توان به ابر بزرگ ماژلانی اشاره کرد که همراه با کهکشان راه‌شیری در حال طی مسیر است. آن‌ها از بین تصاویر محو تهیه شده توسط رصدخانه‌ی ملی ستاره‌شناسی رادیویی، بین سال‌های 1993 تا 2011 کاندیداهای خود را انتخاب کردند و با تصاویر باکیفیت‌تری که توسط تلسکوپ VLT تهیه شده بود، 111 کهکشان را برگزیدند. این تصاویر جدید نشان دهنده‌ی شواهد قوی برای وجود سیاه‌چاله‌های اَبَر پُرجرم فعال و در حال بلعیدن مواد اطراف خود بوده است.
دکتر رینز می‌گوید: «ما غافلگیر شدیم که فهمیدیم در نصف 13 کهکشان انتخاب شده، سیاه‌چاله در نواحی مرکزی کهکشان قرار ندارد. این موضوع نشان می‌دهد که کهکشان‌های مورد نظر در نتیجه‌ی ادغام کهکشان‌های کوچک‌تر دیگری پدید آمده‌اند.»
نتایج این مطالعه پیش‌بینی‌های حاصل از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری در مورد سیاه‌چاله‌های کهکشان‌های کوتوله را تایید می‌کند. این نتایج می‌تواند بر روی نحوه‌ی جستجوی سیاه‌چاله‌ها در کهکشان‌های کوتوله در آینده تاثیرگذار باشد. دکتر رینز می‌گوید: «از این به بعد، نه تنها باید نواحی مرکزی کهکشان‌ها را به دنبال سیاه‌چاله بگردیم، بلکه باید جستجوی خود را در مناطق گسترده‌تری انجام دهیم.»
یافته‌های این تیم تحقیقاتی، در مجله‌ی Astrophysical Journal منتشر شده است.