بزرگنمايي:

ایران پرسمان - آرمان ملی / « انتخابات مجلس و وعده‌های اصولگرایان » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم غلامرضا انصاری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در حالی برگزار شد و به پایان رسید که بخش قابل‌توجهی از نیروهای اصلاح‌طلب و مردمی از حضور در رقابت بازماندند و نتوانستند خود را در معرض رأی مردم قرار دهند. امید آن است که به‌رغم همه این مسائل و پیروزی اصولگرایان در این میدان خاص، منتخبان مجلس آینده در پنجمین دهه پیروزی انقلاب اسلامی به شعارهایی که دادند، عمل کنند. آنها پیش از پیروزی در انتخابات به مردم گفته بودند که معضل اصلی کشور «ناکارآمدی در مدیریت» است و با وجود تحریم و فشار بین‌المللی می‌توان معیشت مردم را بهبود بخشید. اکنون آنها بیش از 75 درصد مجلس آینده را در اختیار دارند و می‌توانند وعده‌های خود را عملی کنند تا به مردم نشان دهند خود کارآمدند و رقیب ناکارآمد است. دوره‌های قبل که اصولگرایان و نیروهای تند به همین شیوه توانستند کنترل مجالس هفتم، هشتم و نهم را به‌طور کامل در اختیار بگیرند و همزمان قوه مجریه نیز در اختیار آنان بود، نتوانستند کاری انجام دهند و در نهایت کشور در بسیاری از مسائل با مشکلات جدی روبه‌رو شد. این در حالی بود که رئیس مجلس اصولگرا وعده‌هایی برای تبدیل کشور به ژاپن اسلامی می‌داد و رئیس‌جمهور اصولگرا از آوردن نفت بر سر سفره مردم سخن می‌گفت. اصولگرایان باید بپذیرند که آنان نیز توانایی خارق‌العاده‌ای ندارند و ساختار باید اصلاح شود. مجلس موقعی قوی است که ما انتخابات را مبتنی بر حزب کنیم چراکه احزاب قوی هم می‌توانند یک مجلس کارآمد را تشکیل دهند. تا زمانی که انتخابات حزبی نباشد و تا زمانی که بررسی صلاحیت‌ها و مساله نظارت به همین سیاق باشد، طبیعی است که مجلس از کارآمدی قوی برخوردار نخواهد شد. اگر نظارت بر انتخابات به احزاب و مجموعه‌ای از NGO‌ها هم داده شود، طبیعی است که احزاب برای تقویت پایگاه اجتماعی خود کارآمدترین افراد را در عرصه انتخابات به مردم معرفی خواهند کرد و برنامه‌های مشخصی را برای دوره خاصی ارائه می‌دهند. در چنین شرایطی می‌توانیم به این گفته امام برسیم که مجلس باید در راس امور باشد. متاسفانه احزاب ما در ایران؛ چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا، هنوز دارای استراتژی برای فضاهای سیاسی نیستند. اگر بخواهیم استراتژی را تعریف کنیم یعنی ما تصمیم‌های شفاف و دقیق بگیریم و کاری را که دیگران انجام می‌دهند با منابع کمتر و کارآمدتر انجام دهیم. کارهایی را انجام دهیم که هیچ‌کس غیر از ما انجام نمی‌دهد. استراتژی داشتن یعنی وقتی مجموع کار دیده می‌شود، بتوان الگوی خاصی را در آن مشاهده کرد. یعنی آماده‌سازی اهداف بلندمدت در سازمان و برنامه‌های فعالیتی مناسب و ارائه منابع مورد نیاز برای تحقق این هدف. استراتژی یعنی فعالیت‌هایی که تامین‌کننده هماهنگی‌های لازم بین منابع داخلی و قابلیت‌های سازمان با فرصت و تهدیدهای محیط پیرامونی باشد. چون استراتژی را نمی‌توانیم در یک قالب مشخص تعریف کنیم، باید تعاریف مختلفی را بپذیریم. برای استراتژی چند ویژگی را باید بپذیریم: به عنوان برنامه و شگرد، به عنوان الگو و جایگاه و به عنوان دیدگاه؛ باید تلاش کنیم که استراتژی را این‌گونه دریابیم که هیچ چیز جز تعهد به الگوی رفتاری مشخص به منظور پیروی در یک رقابت نبوده و به یک فرض اساسی منتج می‌شود که عبارت است از اینکه چه چیزی باعث پیروزی می‌شود.