بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / « ستاره روشن بخت سندرز » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته امیرعلی ابوالفتح است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
قابل پیش‌بینی بود که برنی سندرز، در نظرخواهی مقدماتی ایالت نوادا، برای تعیین نامزد حزب دموکرات امریکا در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 برنده باشد. معمولا در انتخابات مقدماتی برای نامزدی حزب، گفته می‌شود اگر یک نامزد بتواند در دو ایالتی که اولین رای‌گیری و نظرخواهی‌ها در آن انجام می‌شود. خوش بدرخشد، در ایالت‌های بعدی هم شانس بیشتری برای پیروزی دارد. سندرز در ایالت آیووا با اختلاف بسیار ناچیزی دوم شد و در ایالت نیوهمپشایر هم نفر اول بود. در نتیجه روشن بود که با بخت بسیار بالاتری نسبت به رقبا به نوادا می‌رود. نوادا بر خلاف دو ایالت نیوهمپشایر و آیووا که جمعیتی غالبا سفیدپوست دارند، ترکیب جمعیتی چند نژادی دارد و بخش بزرگی از جمعیت لاتین‌تبار در این ایالت وجود دارد که می‌تواند یک نمونه آماری مناسب‌تر از جمعیت امریکا باشد. پیروزی سندرز در نوادا، یک خبر بسیار خوش برای کارزار انتخاباتی او است، پیروزی در دو ایالت از اولین ایالت‌هایی که رای‌گیری در آنها انجام می‌شود، نشان می‌دهد که سندرز شانس زیادی برای انتخاب به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات آبان ماه سال آینده دارد و به تدریج تا فرارسیدن موعد برگزار انتخابات مقدماتی موسوم به سه‌شنبه فوق‌العاده (Super Tuesday) به نظر می‌رسد که حزب دموکرات کم‌کم حول محور انتخاب سندرز به عنوان نامزد در حال تشکل یافتن است، موضوعی که در صورت موفقیت چشمگیر سندرز در انتخابات چند ایالتی سه‌شنبه هفته آینده، قطعی‌تر خواهد شد. در برابر، جو بایدن، معاون باراک اوباما رییس‌جمهور پیشین که یکی از اصلی‌ترین نامزدهای تشکیلات حزب دموکرات برای رقابت با دونالد ترامپ، رییس‌جمهور پیشین بود، کم‌کم در حال از دست دادن رونق و بخت خود برای نامزدی است. با افشای پرونده استیضاح ترامپ به دلیل تحت فشار گذاشتن رییس‌جمهور اوکراین، برای تحقیقات در مورد جو بایدن، نام این سیاستمدار کهنه‌کار امریکایی با پرونده فساد و رانت‌خواری گره خورده است. هر چند در پرونده استیضاح، متهم اصلی دونالد ترامپ، رییس‌جمهور کنونی بود، اما در این خلال برای افکار عمومی روشن شد که حتی اگر معاون رییس‌جمهور پیشین مستقیما در فساد و رانت‌خواری نقش نداشته ‌باشد، دست‌کم آقازاده او، از رانت نسبت خانوادگی استفاده کرده و با عضویت در هیات‌مدیره یک شرکت نفت و گاز اوکراینی، پول بزرگی به جیب زده است. چنین رسوایی یک ضربه بزرگ به کارزار انتخاباتی جو بایدن زد. در عین حال نباید فراموش کرد که تفکرات تشکیلات‌ستیز، مخالف ساختار و ضدنخبه‌گرایی که عامل انتخاب دونالد ترامپ در انتخابات سال 2016 بود، همچنان در میان افکار عمومی امریکا وجود دارد. در میان نامزدهای حزب دموکرات، نزدیک‌ترین شخص به ساختار، هیات حاکمه و تشکیلات حکومتی امریکا یا به اصطلاح Establishment جو بایدن است که بیش از سه دهه سناتور بود و هشت سال هم در دولت اوباما به عنوان دومین شخص مملکت و معاون رییس‌جمهور خدمت می‌کرد. انتخابات سرنوشت‌سازی سه‌شنبه فوق‌العاده که در چندین ایالت مهم و کلیدی برگزار می‌شود، احتمال زیادی وجود دارد که برنی سندرز بتواند بار دیگر پیروزی‌های خود را تکرار کند و تعداد زیادی از هیات‌های حزبی این ایالت‌ها را برای شرکت در رای‌گیری نهایی کنوانسیون ملی دموکرات‌ها در تابستان سال آینده برای خود جمع کند. اما همچنان یک مشکل در مسیر برنی سندرز وجود دارد و آن این است که نامزدهای رقیب او در حزب دموکرات تا پایان فرآیند انتخابات مقدماتی از نامزدی کناره‌گیری نکنند. به ویژه که همه نامزدها اعلام کرده‌اند به‌رغم شکست از سندرز در نوادا، همچنان در رقابت‌های باقی خواهند ماند. در چنین شرایطی آرا و تعداد هیات‌های نمایندگی ایالتی نامزدها در کنوانسیون ملی به ‌شدت پراکنده خواهد شد و هیچ طرفی نمی‌تواند 1991 رای هیات‌های ایالتی برای انتخاب به عنوان نامزد نهایی حزب را کسب کند و به اصطلاح امریکایی کنوانسیون به یک «همایش دلالی
(Brokered Convention)» تبدیل می‌شود که نه‌تنها هیات‌های نمایندگی ایالتی حق تغییر موضع در مورد نامزد نهایی دارند، بلکه «نمایندگان فوق‌العاده (Super Delegates)»
هم به جمع رای‌دهندگان اضافه می‌شوند. این نمایندگان فوق‌العاده در واقع نمایندگان کنونی حزب دموکرات در کنگره، مقام‌های ارشد پیشین دولت و اعضای رده بالای حزب هستند که در صورت عدم کسب اکثریت 1991 رای برای یک نامزد در دور اول کنوانسیون، در مورد نامزد مورد نظرشان رای خواهند داد. این نمایندگان فوق‌العاده یکی از جنجالی‌ترین آرا در کنوانسیون حزب دموکرات هستند که پیش‌بینی می‌شود، رای آنها به نزدیک‌ترین فرد به قشر نخبه سیاسی و همفکر و همراه خودشان باشد. با این حال هنوز پیش‌بینی برای این مساله زود است و باید منتظر ادامه فرآیند انتخابات درون حزبی حزب دموکرات در ایالت‌های دیگر ماند، چراکه هنوز 47 ایالت دیگر هم هستند که باید در مورد نامزد مورد نظر خود اظهارنظر کنند. پیروزی سندرز، در نظرخواهی نوادا، با استقبال دونالد ترامپ مواجه شده است. به نظر می‌رسد که ترامپ از قرار گرفتن در مقابل برنی سندرز به دلیل یک پیش‌فرض سیاسی استقبال می‌کند و روی این قمار کرده است که می‌تواند در هر شرایطی برنی سندرز را شکست دهد. دلیل این فرض ترامپ این است که تصور می‌کند مردم امریکا در مقابل یک فرد با سبقه سیاسی سوسیالیست و برچسب گرایش چپ‌گرایانه، به او رای خواهند داد، چراکه مردم نسبت به تفکرات سوسیالیستی به‌ شدت وحشت دارند و از اقتصاد دولتی و شعارهای عدالت اجتماعی رویگردان هستند. در نتیجه ترامپ ترجیح می‌دهد که سندرز نامزد حزب دموکرات باشد یا فردی مانند جو بایدن که در ساختار سیاسی امریکا سابقه طولانی و رویکرد سیاسی و اجتماعی نزدیک به محافظه‌کاران دارد و رای‌دهندگان عادی نسبت به هویت سیاسی او تردید ندارند. به اعتقاد رییس‌جمهور امریکا و مشاوران انتخاباتی‌اش، هر چند بایدن ممکن است گروهی از محافظه‌کاران و راست‌گرایان هوادار ترامپ را به اردوگاه رقیب ببرد، اما حضور فردی چپ‌گرا و سوسیالیست مانند سندرز باعث تقویت اتحاد میان هواداران ترامپ خواهد شد. حتی این نگرانی در میان دموکرات‌ها هم وجود دارد که ممکن است گروهی از دموکرات‌ها به دلیل نگرانی از انحراف امریکا به سمت سوسیالیسم، نه تنها به سندرز رای ندهند، بلکه به اردوگاه رای‌دهندگان به ترامپ بپیوندند. چنین صداهایی حتی همین امروز هم در اردوگاه دموکرات‌ها و لیبرال‌های امریکایی شنیده می‌شود، تا جایی که کریس متیوز، مجری شبکه تلویزیونی ام‌اس‌ان‌بی‌سی که به گرایش لیبرال و منتقدان ترامپ نزدیک است، در واکنش به پیروزی سندرز در انتخابات از دموکرات‌ها خواست تا آماده باشند دست‌کم 4 سال دیگر ترامپ را تحمل کنند تا در انتخابات 2024 با یک نامزد مناسب‌تر و نماینده‌ای قابل قبول‌تر در فرآیند انتخابات در برابر جمهوری‌خواهان حاضر شوند. واقعیت این است که به‌رغم وجود برخی نگرانی‌ها در میان نخبگان حزب دموکرات و استقبال ترامپ از انتخاب سندرز، هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت که فردی مانند سندرز، توان شکست دادن ترامپ در انتخابات رو در رو را ندارد. می‌دانیم که جامعه امریکا همچنان خواهان تغییر جدی و بنیادین در رویه حاکمیت این کشور و علاقه‌مند به انتخاب چهره‌های جدید و خارج از هیات حاکمه همیشگی است. همان‌گونه که در انتخابات 2016 نخبگان سیاسی امریکا در مقابل خواست مردم و آرای آنها غافلگیر و بهت‌زده شدند، در انتخابات آبان ماه سال آینده هم امکان بروز وقایعی غیرقابل پیش‌بینی وجود دارد.