بزرگنمايي:

ایران پرسمان - بیگ بنگ / ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل به نتایج جالبی در مورد یک کهکشان غول پیکر بیضوی شکل دست یافتند. تصاویر جدید از یک کهکشان بیضوی با هسته‌ای بسیار بزرگ نشان می دهد که هسته پف کرده این کهکشان، حدود یک میلیون سال نوری، گستردگی دارد. دانشمندان خوشه کهکشانی آبل 2261 را بررسی می‌کنند تا به راز هسته غول پیکر شکل گیری کهکشان ها و همچنین نحوه توزیع ماده تاریک پی ببرند.
این کهکشان بیضوی که هنوز از سوی اتحادیه بین‌المللی ستاره‌شناسی نامگذاری نشده، جزو گروه کهکشان‌های نامتعارف با سیاهچاله‌ای فوق‌العاده بزرگ است. یک تیم حرفه‌ای از ستاره‌شناسان و محققان ناسا با استفاده از دوربین‌های قدرتمند میزان نور ستارگان را در این کهکشان اسرارآمیز اندازه‌گیری کرده‌اند. نورانی‌ترین ستارگان این کهکشان پنهان تحت عنوان BCG- A2261 در خوشه کهکشانی عظیم و درخشان آبل 2261 قرار دارند که حدود سه میلیارد سال نوری دورتر از زمین واقع شده است. طبق مشاهدات محققان ناسا، اندازه هسته این کهکشان 3 برابر بزرگتر از مرکز کهکشان‌های دیگر است. محققان بر این باورند سیاهچاله‌هایی فوق سنگین با جرمی که میلیون‌ها یا میلیاردها برابر بیشتر از خورشید دارند نقش بسیار مهمی در شکل دادن هسته مرکزی این کهکشان داشته‌اند.
دانشمندان برای هسته ی پف کرده دو احتمال را در نظر می گیرند. یک احتمال این است که یک جفت سیاه چاله ی متصل از لحاظ جاذبه ای بهم ریخته و به ستارگان چسبیده باشند. ایده ی دیگر این است که سیاه چاله های متصل از هسته خارج شده باشند. ستاره هایی که بدون منبع هستند، بیشتر و بیشتر گسترش یافتند و ظاهر پف کرده ی هسته را به وجود آوردند. مشاهدات قبلی هابل آشکار کرده که سیاه چاله های پر جرم با جرم هایی میلیون ها یا میلیاردها بار بزرگتر از جرم خورشید، در گوشه ی تقریبأ تمامی کهکشان ها قرار گرفته اند و ممکن است در شکل گیری نواحی مرکزی کهکشان ها نقشی را ایفا کنند.
این تصویر هسته کهکشان بیضوی غول پیکر A2261-BCG را نشان می دهد
مارک پوستمن، رئیس گروه مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی در بالتیمور ایالت متحده درخصوص این کهکشان شگفت‌انگیز و تصاویر اعجاب انگیزش گفت: زمانی که برای نخستین بار عکس کهکشان را دیدم، آنچه بیش از هر چیز دیگری عجیب به نظر می‌رسید ساختار پراکنده و بسیار بزرگ هسته بود. پوستمن افزود: تبادل افکار و اطلاعات درخصوص نحوه پیدایش سیاهچاله‌ها و هسته‌ها، می‌تواند ابعاد گسترده‌تری از ساختار کهکشان راه شیری و اجرام آسمانی را برایمان به اثبات برساند. در حال حاضر گروه‌های مختلف ستاره‌شناسی، خوشه کهکشانی آبل 2261 را بررسی می‌کنند تا به راز هسته غول پیکر کهکشان و همچنین نحوه توزیع ماده تاریک در خوشه های کهکشانی پی ببرند.