بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
قم به پایگاه اصلی شیوع کروناویروس در ایران بدل شده است؛ آزمایش هر موردی از موارد مشکوک به کرونا که مثبت اعلام می‏شود، یا در قم زندگی کرده، یا در آنجا مشغول بوده یا سفری به قم داشته است، اما قمی‏ها درباره کرونا ویروس چه می‏گویند؟ روایت سازندگی را بخوانید
مریم لطفی/ آخرین روز بهمن ماه بود که به صورت رسمی اعلام شد کرونا ویروس به ایران رسیده و از قم سر درآورده است. حالا تنها چهار روز گذشته و شمار قربانیان ایرانی به 5 نفر رسیده است و البته وزارت بهداشت اعلام کرده که 28 نفر هم به صورت قطعی به این بیماری مبتلا هستند. بیمارانی که عمدتا ساکن شهر قم هستند و همین مسئله این شهر را در مرکز توجه قرار داده است. با همه‏ ی نگرانی‏هایی که از شهرهای دیگر به گوش می‏رسد، گویا خود قمی‏ها آنقدرها هم نگران نیستند و در این چند روز روحیه ‏شان را حفظ کرده‏ اند.
روایت اول؛ روال کار در کامکار عادی است!
قوی‏عهد پرستار دیالیز بیمارستان کامکار است. همان بیمارستانی که بیماران مبتلا به کرونا به آن مراجعه می‏کنند و وضعیت حادتری به نسبت سایر نقاط شهر دارد. البته پرستاران این بیمارستان معتقدند جو روانی این بیمارستان بد نیست. قوی عهد می‏گوید: «خدا را شکر پرسنل بیمارستان و پرستارها همه روحیه‏ ی خوبی دارند، انگیزه‏ ی زیادی هم دارند و از این بابت مشکلی نیست. فقط باید ببینیم وضعیتمان چطور می‏شود چون قرار است بیمارستان را قرنطینه کنند».
او در مورد وضعیت بیمارستان می‏گوید: «در کامکار فقط بیمار عفونی بستری می‏شود و هیچ مریض دیگری پذیرش نمی‏شود؛ البته به جز بیماران دیالیزی. الان ما 350 بیمار دیالیزی داریم و باید آنها را به مراکز خصوصی منتقل کنیم. در بخش دیالیز شرایط آرام است و جو نگران‏ کننده‏ ای وجود ندارد؛ نه میان بیماران و نه درمیان پرستاران و کارکنان. ضمن اینکه همه صد‌در‌صد اصول بهداشتی را رعایت می‏کنند. تمام همکاران ماسک می‏زنند، همه جا برای شست و شوی دست‏ها محلول ضدعفونی وجود دارد. از سایر بخش‏ها اطلاع زیادی ندارم اما گاهی که زنگ می‏زنیم و با بعضی از همکارها حرف می‏زنیم به نظر می‏رسد که وضعیت آنها هم خوب است و مشکل خاصی ندارند. فضا متشنج نیست و فعلا جو خوب است».
او تاکید می‏کند: «خدا را شکر در بخش دیالیز فعلی کیس آلوده نداشتیم که بخواهیم از این بابت نگران باشیم. البته شاید انقدری که ما به موضوع توجه می‏کنیم یا گاهی دلهره داریم، کسانی که در بخش عفونی کار می‏کنند، آنقدر نگران نیستد. بخش‏ها همه دارند کار خودشان را مثل قبل انجام می‏دهند، آن هم با رعایت بهداشت».
این پرستار در مورد وضعیت عمومی مردم شهر هم می‏گوید: «اوضاع شهر عادی است و مردم عادی رفت‏ وآمد می‏کنند و کارهایشان را انجام می‏دهند. به ‏نظرم این اتفاق خیلی خوب است چون مردم باید از نظر روانی آرام باشند. در غیر این صورت اگر از کرونا هم نمیرند، در استرس و نگرانی جان می‏دهند یا سیستم ایمنی بدنشان ضعیف می‏شود. البته باید در مورد موضوعات بهداشتی اطلاع ‏رسانی کرد و ما هم که پرستاریم مدام این نکات را در گروه‏های مختلف اطلاع‏رسانی می‏کنیم. درعین ‏حال به اطرافیان آرامش هم می‏دهیم که فکر نکنند این بیماری آنها را از پا درمی ‏آورد. می‏گوییم اگر این نکات را رعایت کنید هیچ ‏اتفاقی برایتان نمی‏افتد».
روایت دوم؛ پنج‏شنبه رفتیم دانشگاه!
«روز اول واقعا وضعیت وحشتناک بود و مردم به هیچ چیز اعتماد نداشتند؛ به رسانه‏ ها و اخبار. با حرف‏هایی هم که در فضای مجازی مطرح شد، کوچه و خیابان‏ها خلوت شد. محل کار من جایی است که وقتی می ‏آیم سرکار به هیچ‏وجه جای پارک پیدا نمی‏شود، اما روز پنجشنبه آن خیابان کلی جای پارک داشت و این نشان می‏داد حتی خیلی از کارمندان هم به سر کار نیامده بودند» اینها روایت ریحانه خلج، یکی از شهروندان قمی است.
او می‏گوید: «البته دوباره جو کمی تغییر کرد، دیروز به چند نفر که سن و سال‏دار بودند تذکر دادم که مسائل بهداشتی را بیشتر رعایت کنند، می‏گفتند این قدر هم نباید سخت گرفت، این حرف‏ها شایعه است و برای این است که در انتخابات شرکت نکنیم. آدم‏هایی که در شبکه ‏های اجتماعی فعالیتی ندارند، معمولا آگاهی کمتری دارند، رسانه ‏ی ملی هم که در اختیار عموم است، این چند روز بیشتر به انتخابات پرداخت و برای همین خیلی‏ها واقعا مسئله را جدی نگرفتند».
او در مورد حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) و رفت و آمد مردم به آنجا می‏گوید: «حرم خلوت‏تر از همیشه است، ولی دیروز باز هم به‏خاطر انتخابات خیلی‏ها در آنجا حضور پیدا کردند. امروز هم دور و بر حرم، آنطور که از دوست و آشنا شنیده ‏ام و خودم هم از دور دیده ‏ام، به نسبت روز جمعه خلوت‏تر است. البته همانطور که گفتم هنوز ما خیلی‏ها را در کوچه و خیابان می‏بینیم که رفتارشان عادی و مثل قبل است و موضوعات بهداشتی را رعایت نمی‏کنند. معلوم است آگاهی زیادی در این‏باره ندارند. تفریحی که در قم وجود دارد، این است که مردم به خرید یا رستوران و کافی‏ شاپ می‏روند، اما در این چند روز با اینکه روز تعطیل بود، مشخص بود که از این کار خودداری کرده‏ اند».
او از مشاهداتش در خیابان‏ها می‏گوید: «هنوز هم عده ‏ای هستند که در خیابان‏ها ماسک می‏زنند، اما همه اینطور نیستند. به ‏خصوص با جوی که ایجاد شده بعضی‏ها ماسک‏ها را احتکار کرده ‏اند و دیگر ماسک هم پیدا نمی‏شود. این موضوع البته ترس مردم را بیشتر را کرده بود اما اطلاعات جدیدی که می‏رسید و می‏گفتند ماسک هم تاثیری زیادی ندارد، باعث شد دوباره این جو فروکش کند. بالاخره از هر 10 نفر، چهار، پنج نفر ماسک داشتند و بعضی‏ها هم با شال جلوی دهانشان را می‏گرفتند. من خودم فکر می‏کنم اگر ماسک به قدر کافی در داروخانه‏ ها موجود بود، تا حدی به مردم آرامش می‏داد؛ ولو حتی با همان ماسک‏های ساده. خیلی از مردم هم معترض شده بودند که چرا ماسک را به چین می‏فرستند اما برای قمی‏ها که جزء مردم خودشان هستند کاری نمی‏کنند. البته در کنار تمام این مشکلات، مردم قم روحیه‏ ی طنزی هم دارند، من خودم بارها دیدم که شوخی‏های زیادی با این مسئله می‏کردند. البته در کنار این شوخی‏ها همکارانی هم داشتیم که می‏گفتند دیشب خوابمان نبرده و همش نگران بچه ‏ها بودم. حتی اگر مردم در ظاهر هم نشان ندهند، استرس پنهانی در رفتارشان وجود دارد».
با وجود اینکه اعلام شده بود مدارس و دانشگاه‏ها باید تعطیل شوند، پنج‏شنبه دانشگاه علمی کاربردی باز بود؛ دراین‏باره می‏گوید: «من رفته بودم سر کلاس، چون یک دوره‏ ی فشرده بود و دانشگاه هم می‏خواست زودتر این دوره تمام شود و عقب نیفتد. از یک کلاس 30 نفره حدودا 15 نفر آمده بودند. یکی از همکلاسی‏هایم بچه‏ ی کوچیک داشت، مدام از خانه به او زنگ می‏زدند و می‏گفتند بیا خانه همسایه حالش بد شده و دارند او را می‏برند بیمارستان. هم کسانی که در کلاس بودند نگران بودند و هم کسانی که در خانه بودند مدام زنگ می‏زدند به ما که برگردید و در جاهای شلوغ نمانید!».
بیمارستان کامکار در خیابان اداره‏ ی هلال ‏احمر است و در فاصله ‏ی هزار، هزار دویست تری حرم. در مورد این بیمارستان می‏گوید: «چون به مردم اعلام شده بی‏ جهت به بیمارستان مراجعه نکنند، مردم هم رعایت می‏کنند. البته کامکار معروف است به اینکه هر کسی زنده می‏رود آنجا، مرده برمی‏گردد. منظورم این است که کلا تلفات در این بیمارستان زیاد است، یک جورهایی به آن سلاخ‏ خانه می‏گویند. حالا هم که اعلام شده بیمارستان کامکار و فرقانی حالت قرنطینه دارند، برای همین خیلی دور و برش شلوغ نیست. البته مردم اعتمادشان تا حدی سلب شده و فکر می‏کنند تعداد مبتلایان بیشتر از این حرف‏هاست، اما اعلام رسمی نمی‏شود.
روایت سوم؛ استرس زیادی نداریم
سنگری یکی دیگر از شهروندان قمی و البته پرستار بیمارستان کودکان قم است. می‏گوید وضعیت در شهر نسبتا عادی است و بیمارستان کودکان تفاوت خاصی با وقت‏های دیگر ندارد؛ «اعلام شده که این بیماری بیشتر بزرگسالان را درگیر می‏کند، برای همین در بیمارستان کودکان خبر خاصی نیست. بخش کودکان مثل قبل است و هیچ خبری هم اعلام نشده که پرستارها به سرکار نیایند یا رفت و آمد‏ها محدودتر شود».
او در مورد وضعیت عمومی مردم شهر می‏گوید: «هوشیاری مردم بیشتر شده، خیلی‏ها ماسک می‏زنند، فاصله را رعایت می‏کنند و دیگر وقتی همدیگر را می‏بینند به هم دست نمی‏دهند. خیابان‏ها کمی خلوت‏تر شده و سعی می‏کنند کمتر بیرون بیایند. امیدوارم وضعیت کنترل شود و خیلی جامعه را درگیر نکند».
سنگری به جو روانی شهر قم هم اشاره می‏کند: «به هرحال وقتی مردم از موضوعی آگاهی داشته باشند، به همان نسبت دلهره هم دارند. اما واقعا اینطور نیست که جو بد باشد. اما در همین بیمارستان کودکان، مادرانی که به‏خاطر بچه‏ هایشان مراجعه می‏کنند، دائم از ما سوالاتی می‏پرسند. اما در حدی نیست که استرس خیلی زیادی وجود داشته باشد، حداقل من ندیده ‏ام. در بیمارستان هم تا حدی اصول بهداشتی رعایت می‏شود، سعی می‏کنند بیشتر از قبل بهداشت را رعایت می‏کنند اما نه در حدی که وقتی وارد می‏شوید فکر کنید وضعیت اورژانسی است».