بزرگنمايي:

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / زمین‌شناسان با آنالیز ایزوتوپ اکسیژن پوسته‌ی اقیانوس‌هایی که اکنون در استرالیا در معرض هوا قرار گرفته‌اند، ثابت کرده‌اند که 2.3 میلیارد سال پیش، زمین یک سیاره‌ی آبی بوده است. این کشف اخیر می‌تواند تاثیر مهمی بر روی مطالعات مربوط به منشاء حیات داشته باشد.
«بنجامین جانسون» به‌عنوان نویسنده‌ی مقاله‌ی مربوطه در مجله‌ی Nature Geoscience، می‌گوید: «سیاره‌هایی پوشیده شده از آب، بدون وجود قاره‌ها، محیط مهمی برای منشاء و تکامل حیات بر روی زمین بوده است. این نوع از سیاره می‌تواند در جاهای دیگر نیز وجود داشته باشد.»
پروفسور جانسون و پروفسور وینگ از دانشگاه کلرادو، کار خود را زمانی آغاز کردند که فهمیدند قسمتی از پوسته‌ی زمین که در زیر اقیانوس بوده، به مدت 2.3 میلیارد سال بدون تغییر باقی مانده است. مطالعات گذشته نیز اطلاعات جالبی درباره‌ی زمین‌شناسی این ناحیه فراهم کرده‌ بودند.
جانسون با جمع‌آوری نمونه‌های سنگ و همچنین کندن حفره‌های متعدد توانست اطلاعات خوبی درباره‌ی ایزوتوپ اکسیژن و مقادیر دمایی عمق سنگ‌های این منطقه پیدا کند. با داشتن این اطلاعات، جانسون مدل خود را در مورد گذشته‌ی این ناحیه توسعه داد و با استفاده از این مدل، به تخمین ایزوتوپ‌های اکسیژن درون اقیانوس‌های باستانی پرداخت. وی نشان داد که اقیانوس‌های باستانی به نسبت اقیانوس‌های امروزی دارای ایزوتوپ‌های سنگین اکسیژن بیشتری بوده‌اند.
دانشمندان برای این یافته، دو احتمال را مطرح کرده‌اند؛ در گذشته گردش آب بر روی زمین متفاوت از امروز بوده است و فعل و انفعالات در دمای بالا، باعث غنی شدن اقیانوس‌های باستانی از ایزوتوپ‌های سنگین می‌شده است، یا اینکه گردش آب بر روی سنگ‌های قاره‌ها باعث کم شدن ایزوتوپ‌های سنگین‌تر در زمان‌های جدیدتر شده است.
جانسون می‌گوید: «این مطالعه نشان داده است که زمین‌شناسان می‌توانند با توسعه‌ی مدل‌های دقیق به بررسی آب‌های 2.3 میلیارد سال پیش بپردازند، در حالی که نه آن آب‌ها را دیده‌اند و نه نمونه‌ای از آن‌ها را در دسترس دارند.»