بزرگنمايي:

ایران پرسمان - فارس / متن پیش رو در فارس منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
«محمد زینی»‌ روزنامه‌نگار عراقی در یادداشتی که در وبسایت شبکه خبری المیادین منتشر شد، نوشت، بعد از آنکه ویروس کرونا کشورهای سرشناس اروپایی را درنوردید، «اروپا را در وجهه‌ای جدید شاهدیم که قبل از این ندیده بودیم».
زینی نوشت:‌ وقتی در سال 1965 اتحادیه اروپا تأسیس شد، یک واحد اقتصادی، سیاسی و امنیتی و یک بازار یکپارچه به نظر می‌رسید و بعدها هم پول واحد رایج کرد. همه انتظار داشتند که ارتباطی مستحکم تا حد سرنوشت مشترک در جنگ و فجایع داشته باشند. اما این وجهه (و این تصویر) بعد از آنکه کرونا ایتالیا را تکه‌تکه کرد متزلزل شد و بعد از چند دهه شاهد تصویری غیرقابل انتظار [از اتحادیه اروپا] شدیم... مرزها به طور کامل بسته شد و اتحادیه اروپا شاهد دوری اعضای خود شد. کشورهای عضو هر گونه کمک به یکدیگر را رد کردند مثل ایتالیا و صربستان. رئیس جمهورش هم از اتحادیه اروپا به دلیل کمک نکردن انتقاد کرد و به جایش رو به چین کرد و گفت، از کمک‌های چین استقبال می‌کنیم.
در این یادداشت آمده است که «سه نشست فوق‌العاده سران اروپایی برای رسیدن به راهکاری مشترک مقابل شیوع کرونا شکست خورد. کشورهای شمال [اروپا] مثل هلند معقتند که در این مرحله هر کشور باید به ظرفیت داخلی خود تکیه کند. کشورهای جنوب مثل ایتالیا، اسپانیا و یونان که فرانسه نیز با آنان موافق است، می‌گویند که همه‌گیری خارج از کنترل شده و امروز بیش از هر زمان به راهکاری جمعی نیاز است و گرنه فایده اتحادیه اروپا اساسا در چیست».
نویسنده یادداشت این وضعیت اتحادیه اروپا را با وضعیت کشورهای رقیب اتحادیه مثل چین، روسیه و کوبا مقایسه کرد و نوشت که این کشورها تیم‌هایی نظامی و پزشکی برای کمک به کشورهای اروپایی اعزام کردند و اقدامی موفق هم بود. «آینده اتحادیه اروپا روشن نیست. همچنانکه تصویر آمریکا به عنوان کشوری ابرقدرت در دنیا با بزرگ‌ترین تهدیدی که تاکنون به خود دیده، روبه‌روست چرا که به دلیل اختلاف فاحش برخورد دولت ترامپ با ویروس کرونا و فرماندار برخی ایالت‌ها بخصوص نیویورک، نشانه‌های ازهم‌پاشیدگی در آن دیده می‌شود. به نظر می‌رسد شیوه‌های مبارزه با کرونا در آمریکا کم‌کم دارد سیاسی و انتخاباتی می‌شود...».
در پایان این یادداشت آمده است که «برای اولین بار، آمریکا و اروپا مقابل آزمونی سخت قرار گرفته‌اند که تصویر آنان را که از بعد از جنگ جهانی دوم ترسیم شده، تهدید می‌کند. چه بسا که به دلیل ناتوانی، پراکندگی و عجز در رسیدن به راهکاری مشترک و توافقی هیچ نشانه واضحی از این قدرت‌ها دیگر باقی نگذاشته است. این در حالی است که کشورهای دیگر مثل چین، روسیه و کروبا در چهره کشورهای ابرقدرت وارد صحنه شده‌اند و این کار را از طریق ارائه کمک‌های بشردوستانه به دیگر کشورها انجام می‌دهند.