بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خبرآنلاین / تحقیق جدیدی که نشان می‌دهد مغز شنوندگان با نوازندگان در حال اجرا همگام سازی می‌شود.
احساس ارتباط بین نوازندگان، موسیقی در حال پخش و مخاطب در هر کنسرتی، کار دشواری نیست. اما مطالعات جدید نشان می‌دهد که این ارتباط دقیقا به سطح عصبی باز می‌گردد و اینکه فعالیت مغز نوازندگان و مجریان با شنوندگان در واقع همگام‌سازی می‌شود. براساس این شواهد جدید، به نظر می‌رسد میزان علاقه به یک موسیقی به میزان و چگونگی همگام‌سازی الگوهای مغز با موسیقی باز می‌گردد. در حالی که تحقیقات قبلی به نحوه پاسخ و لذت بردن مغز از موسیقی پرداخته، در این مطالعه به ارتباط عصبی بین نوازندگان و مخاطبان توجه شده است.
محققان در این مقاله می نویسند: قدردانی از موسیقی شامل مغز تولیدکنندگان موسیقی و درک در یک شبکه موقت است که از طریق آن مخاطبان مقصود اجرا کننده را درک و احساس مثبت به عملکرد نشان می دهند.
محققان با استفاده از اسکن‌های طیف سنجی نزدیک به مادون قرمز، جریان خون موجود در مغز یک نوازنده ویولون را نظارت و آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها یک کلیپ از این نوازنده تهیه و آن را به 16 مخاطب نشان دادند و با استفاده از همین روش جریان خون در مغز آنها را بررسی کردند. نتایج نشان داد که انسجام بین مغز نوازنده و شنونده در تمامی آزمونها سازگار و معنادار بود.
نواحی مغزی درگیر شامل قشر تمپورال چپ، که با پردازش ریتم اصوات و همچنین قشر راست تحتانی و قشر جلویی مرتبط است، بود. همچنین یک همبستگی دیگر نیز وجود داشت که مربوط به میزان علاقه قطعه موسیقی و ارتباط مغزی مخاطبان در قشر تمپورال چپ مغز بود.
این ارتباط بین نوازنده و شنونده در نیمه دوم کلیپ مشاهده شد که نشان می‌دهد برای ارتباط و لذت از موسیقی مدت زمانی لازم است و ابتدا شناخت ریتم و ساختار به وجود می آید.
در حالی که این یک مطالعه کوچک است و موج های مغزی را با جزئیات کامل ضبط نمی‌کند، اما یافته‌های حاصل از آن می‌تواند نکات جالب توجهی را برای تحقیقات آینده در اختیار محققان قرار دهد.