بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایرنا / زنان عربستانی سکوت خود را شکسته و در صفحات مجازی با دنبال کردن یک هشتگ به بیان تجربه خود از انواع خشونت از سوی مردان و آزار جنسی پرداخته و دلیل سکوت خود را ناشی از شرم و خجالت یا برخورد نهادهای دولتی یا مردان خانواده خود عنوان کردند.
زنان عربستانی با به راه انداختن هشتگ "Why_I_didn"t_report_it” (چرا من آن را گزارش نکردم) در صفحات مجازی تجربیات خود از انواع خشونت لفظی، جسمی، آزار روحی و آزار جنسی و بی احترامی ب خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشتند.
این جز معدود دفعاتی است که زنان عربستان در فضای محدود و بسته این کشور با استفاده از صفحه های مجازی توانسته اند به موضوعی مانند این مساله بپردازند، چرا که غالبا دستگاه امنیتی سعودی ها اجازه انتشار اینگونه موضوعات بخصوص درباره زنان را نمی دهد.
استقبال از این هشتگ توسط این زنان مورد توجه خبرگزاری های بین المللی قرار گرفت به طوری که خبرگزاری بی بی سی، رویترز و دویچه وله به انتشار اخبار مربوط به آن پرداختند که در دیگر رسانه ها بازتاب نیز داشته است.
بی بی سی عربی در این باره گزارش داد که غالبا از زنانی که مورد خشونت و تعرض واقع می شوند، این سوال پرسیده می شود که چرا سکوت کردی؟ چرا شکایتی نکردی؟ چرا به این رفتار پاسخ ندادی؟ پاسخ به اینها آسان و یکسان نیست اما زنان عربستانی این بار به دلیل سکوت خود، پاسخ دادند.
این زنان با دنبال کردن هشتگ "لیش _ما_بلغت" (چرا گزارش نکردی) به انواع دلایل خود که غالبا به دلیل شرم و خجالت یا ترس از دولت سعودی بوده اشاره کرده اند اما با نام مستعار غالبا هیچ یک از کاربران نام حقیقی ندارند.
این هشتگ را زنان عربستانی و بسیاری از زنان عربی در کشورهای دیگر دنبال کرده اند و با توجه به مشکلات مشابهی که داشته اند، تجربیات خود در این زمینه را افشا کرده اند.
کاربری با نام کاربری ud0_r@ در توییتر از تجربه خود نوشت که پدرش پس از اینکه او را مورد ضرب و شتم قرار داده و از خانه بیرون کرد، پیش از او نزد پلیس رفته و گزارش نافرمانی از او به پلیس داده و او را بازداشت و 18 روز زندانی کرده اند.
او با اظهار تاسف و انتقاد اضافه می کند که او مورد ضرب و شتم قرار گرفته ولی باز هم او زندانی شده است و به خاطر این نظام مرد سالارانه زندگی و آینده اش نابود شده است.
زن دیگری با نام کاربری 998i21@ درباره اینکه چرا گزارش نکرده و سکوت کرده گفت: به این دلیل که من می دانستم زندگی ام تمام شده و دیگر زندگی ندارم.
پاسخ های زنان به دلایل سکوت خود متنوع است و آنها دلایل زیادی را برای خشونت علیه آنها در داخل خانواده یا حتی از نزدیک ترین افراد به آنها بیان کرده اند. آنها به سه دلیل عمده اشاره می کنند که بی اعتمادی به مسئولان به پیگیری این گزارش ها، انتقال آنها به مراکز تربیتی و ترس از عرف های اجتماعی مهم ترین دلایل آن است.
یکی از مهم ترین دلایلی که زنان به آن اشاره می کنند، بی اعتمادی به مسئولان سعودی برای پیگیری گزارش های خشونت های خانگی است.
یک کاربر با نام capital_v9@ نوشت که گزارش نمی کند چرا همیشه او مقصر است، لباس پوشیدنش و رفتارهایش همیشه اشتباه است و چون اشتباه همیشه از سوی اوست همه مجازات ها نیز متوجه او است.
کاربر توییتری دیگری با نام Atheisis @توییت می کند: قانونی برای حمایت از کودکان و نوجوانان در برابر آزار جنسی وجود ندارد و همیشه این قربانی است که مورد سرزنش قرار می گیرد.
در عربستان شماره 1919 مرکزی برای ثبت گزارش ها از خشونت خانگی و شکایت های زنان از دیگر انواع خشونت های پیدا و پنهان است.
اما زنان عربستانی معتقدند که این مرکز آن طور که باید به مسئولیت خود عمل نمی کند و اقدامات بازدارنده و سخت گیری های لازم در ارتباط با عاملان این خشونت ها انجام نمی دهند.
این در حالی است که مرکز موسوم در حساب کاربری توییتری خود از زنان عربستانی می خواهد که با آن تماس بگیرند و تاکید می کند که اقدامات لازم برای حمایت از آنها در پیش گرفته می شود.
موردی دیگری که در گزارش های زنان عربستانی درباره علت اینکه چرا انواع خشنونت و آزار جنسی را گزارش نمی کنند، عنوان کرده اند، بیم و ترس از انتقال آنها به مراکز مراقبت و نگهداری موسوم به "دار الرعایه" بوده و بیان می کنند که اگر گزارش می کردند، ممکن بود سرنوشت آنها رفتن به این مراکز می بود.
مرکز موسوم به"دار الرعایه الاجتماعیه" (خانه مراقبت های اجتماعی دختران ) در اصل موسسه ای است در عربستان که دختران بین هفت تا سی سال برای طی کردن حکم قضایی یا به گمان سعودی ها دختران منحرف و در معرض انحراف به دلایل شرایط زندگی اش، برده می شوند.
کاربر موسوم به Razan نوشت که اگر گزارش می کرد آنها او را به زندانی تحت عنوان دار الرعایه می برند در حالی که مسببان خشونت ها راحت و آسوده برای خود زندگی می کردند.
برخی از زنان عربستانی در فضای مجازی با هشتگی "إغلاق_دار_الرعایه" خواستار بسته شدن این مراکز شدند.
سومین موردی که این زنان برای بیان نکردن خشونت ها علیه خود افشا کردند ترس آنها از عرف های اجتماعی بود. عرف های اجتماعی، سنت ها و عادت ها و رفتارهایی که در خانواده از سوی مادرانشان به آنها منتقل می شود.
در این گزارش آمده در این جوامع، دختران همانند ظرف هایی هستند که عصاره نسل های گذشته و درس های و تجربیات مادران و دیدگاه های فرهنگی آنها و نظراتشان نسبت به جهان پیرامون در حالی که همین خشونت ها و رفتارها را تحمل کرده اند، به آن ریخته می شود.
کاربری موسوم به Sema توییت کرد که مادرش زمانی به او گفته که اگر می خواهد زندگی کند، اتفاقاتی را که برایش رخ می دهد، نباید به کسی بگوید.
او با لحنی انتقاد آمیز می نویسد که اکنون در میان کابوس ها و خاطرات تلخ خود زندگی می کند و به خاطر این زندگی از مادرش تشکر می کند.
"فریسیا" کاربر دیگری با انتقاد از این شرایط نوشت که داستان ها درباره این خشونت ها دردناک بوده و زنان بسیاری از آن رنج می برند زنانی که آزادی آنها سلب شده و حقوق آنها از آنها گرفته شده و در معرض انواع خشونت ها هستند و گزارش های آنها جدی گرفته نمی شود و پایان این ماجرا همیشه سکوت قربانی است.
طبق گزارش بی بی سی، امروز زنان از طریق شبکه ها و گروه های اجتماعی امکان بیشتری برای بیان و حرف زدن از زندگی و احساسات خود دارند و با دنبال کردن هشتگ ها و ترندها صدای خود را به فراتر از مرزهای کشورهای خود می رسانند.
برخی قوانین نیز در کشورها درباره حق و حقوق زنان تغییر کرده است هر چند هنوز این قوانین توان مورد انتظار برای برقراری حقوق مساوی میان زنان و مردان ندارند.
موانع زیادی برای اجرایی کردن این قوانین وجود دارد که یکی از آنها فرهنگ این جوامع است که زنان را موجودی دون پایه تر از مردان تصور می می کنند.
به این موارد مستقل نبودن زنان و بیم و ترس آنها از روبرویی با زندگی در این جوامع بدون همسر و پدر نیز را باید اضافه کرد چرا که در این شرایط وضعیت آنها بغرنج تر و سخت تر خواهد شد.
با توجه به این وضع، نگرانی هایی نیز درباره افزایش خشنونت ها علیه زنان در زمان قرنطینه به دلیل شیوع ویروس کرونا وجود دارد. در اغلب کشورهای عربی شماره تلفن هایی برای گزارش انواع موارد خشونت خانگی در ایام تعطیلی ها اختصاص یافته و بسیاری از گزارش ها حاکی از افزایش خشونت های خانگی در قرنطینه بوده است.