بزرگنمايي:

ایران پرسمان - نامه نیوز / متن پیش رو در نامه نیوز منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
ثابت شد سیاسیون داخلی ما با وجود همه انتقادهایی که به آنها وارد است، حداقل در مقایسه باهمتای چینی خود، انسان‌های متسامح‌تری‌اند که هنوز اقدام به بلاک رگباری کاربران منتقد نکرده‌اند. چانگ هوا، سفیر جمهوری خلق چین در ایران بعد از گفت و گوی رفت و برگشتی‌اش با سخنگوی وزارت بهداشت، بر سر نحوه مدیریت و کنترل بیماری کرونا در کشورش، شروع به بلاک کردن کاربران ایرانی توییتر کرده است. همان‌هایی که احتمالا نتوانسته‌اند ساکت بمانند و وارد گود اظهار نظر شده‌اند ولی محتوای انتقادی توییت‌هایشان به مذاق آقای سفیر، تازه یا ناخوش آمده است. این درحالی است که نقدهای تندوتیز و گاه هجو و هزل کاربران ایرانی پای توییت هر سیاستمدار داخلی به وفور یافت می شود.
چانگ هوا مشخص است که عادت به مواجهه با چنین فضایی ندارد. سفیر چین در پاسخ به انتقاد نرم سخنگوی وزارت بهداشت درباره سهل‌انگاری مقامات چینی در نحوه مواجه واطلاع رسانی در مورد ویروس کرونا، با لحنی چکشی و از بالا به پایین -غیرمتداول درعرف دیپلماتیک به ویژه وقتی در حال انجام ماموریت در کشور میزبان هستید- خود را درمعرض واکنش تند کاربران ایرانی توییتر قرارداده است.
اگر مدل برخورد سفیر چین رادر واکنش به نقدها، کنار دو ماجرای دیگر قرار دهیم، کم کم واقعیت‌های سیاست ورزی چینی آشکار تر می شود. یکی، ناپدید شدن رئیس کمیته اضطراری بیمارستان مرکزی ووهان که پیش‌تر افشا کرده بود حزب کمونیست چین، مانع او و همکارانش برای هشدار به جهان نسبت به پندمی ویروس کروناشده بود ودیگری ناپدید شدن فنگ بین و چن کیوشی دو شهروند- خبرنگار اهل ووهان که بابه اشتراک گذاشتن ویدئویی،به دنبال اطلاع رسانی درمورد شرایط واوضاع شهر در دوران شیوع ویروس کرونا بودند.
چین تا به حال توانسته بود پشت ویترینِ محسور کننده دومین اقتصاد جهان بودن، اذهان را نسبت بهآنچه در واقعیت سیاسی این کشور می گذرد، منحرف کند. این انحراف در حوزه رسانه هم رخ دادهو رصد چین اقتصادی به چین سیاسی ارجحیت پیدا کرده است. ردپای نامرئی ولی پرقدرت حزب کمونیست درحالی در همه عرصه‌های زیست سیاسی این کشور دیده می‌شود که به شدت از عرصه رصد رسانه‌ها غائب است.
دیوار،همان دیوار است با همان درازا و همان کارکرد. قرار است از چیزهایی محافظت کند و چیزهایی را از چشم اغیار پنهان نگه دارد.تا کنون به نظر می‌رسد که مصالح این دیواراز سنگ و آجر هم نفوذ ناپذیرتر است.آجرهای بی شمارشِ اقتصاد موفق و پررونق چین مانعی بود پیش روی چشم ناظران، برای مکتوم ماندن عرصه زیست سیاسی در این کشور.
اصول غالب برنظام سیاسی چین که برگرفته از آموزه‌ها وسیاست‌های کلی حزب کمونیست ومبتنی بر روابط عمودی، حفظ و رعایت سلسله مراتب در تربیت سیاستمدار ودیپلمات است، زمانی چون دم خروس بیرون می‌زند که یک دیپلمات چینی درمواجهه با انتقادات درفضایی باز، از پاسخگویی مسئولانه عاجز می‌ماند و راهی جز ساکت کردن منتقد با ابزار بلاک کردن در توییتر ندارد.
در نظام سیاسی چین همه مقامات مسوول از میان اعضای حزب کمونیست برگزیده می‌شوند ودانشگاه حزب مسئولیت آموزش،تربیت و کادرسازی برای اداره کشور را برعهده دارد. این نیروها ضمن آشنایی کامل با مبانی، ارزش‌ها وایدئولوژی حزب، پس از پایان دوره آموزشی می‌توانند در رشته‌های مورد علاقه خود در دانشگاه‌های دیگر به تحصیل ادامه دهند.
نکته جالب توجه، دقت ونظارت حزب بر جزئیات و انتخاب افراد به‌خصوص در حوزه مسئولیت‌های دیپلماتیک است؛ به‌عنوان مثال کارآموزانی که داوطلب آموختن زبان‌های غیر رسمی و کمتر رایج مانند فارسی،اردو و... بشوند، ضمن دریافت بورسیه کامل تحصیلی باتضمیناستخدام در حزب، مشغول به کار می‌شوند.
این افراد پس از پایان دوره کارآموزی با انتخاب اسامی بومی کشور مقصد(به جهت ایجاد قرابت و تسهیل در برقراری ارتباط) یا به آن کشور اعزام می‌شوند یا به‌عنوان کارشناس میز آن کشور در وزارت بین‌المللی حزب یا وزارت امورخارجه به‌کار گرفته می‌شوند. (وزارت بین‌المللی حزب، ریل‌گذار اصلی سیاست خارجی و بالادست وزارت‌خارجه دولت چین است)
طبیعتا رفتار سفیر چین در تهران که محصول چنین نظام سیاسی و آموزشی کادربندی شده‌ای است، چندان نباید اسباب تعجب و شگفتی‌آفرین شود اما واکنش سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در تحبیب ودلجویی از دولت چین که غیر مستقیم به معنای نادیده‌گرفتن گلایه و جایگاه یک مقام داخلی بود،هم از منظر سیاست داخلی و عزت ملی و هم عرف دیپلماتیک؛ جای بسی تأمل و تألم دارد.