بزرگنمايي:

ایران پرسمان - باشگاه خبرنگاران / تردیدی نیست که با پایان ماه مبارک رمضان، مومنان اندوهگین می شوند. اندوهی که تا حدِ زیادی طبیعی و قابل درک است. طبیعتا موقعیت‌های گران بهای بندگی در ماه رمضان بیشتر مقابل انسان است و نمی‌شود این موقعیت های ارزنده را انکار کرد. نکته‌ای که باید به آن توجه کرد، این است که باید مراقب نجات اعمالمان از نابودی پس از ماه مبارک رمضان باشیم.
حجت الاسلام و المسلمین احمد حسینی کارشناس مذهبی و پژوهشگر اسلامی راهکار‌های حفظ اعمال نیکو را بازگو کرد. وی به خبرنگار ما گفت: باید توجه کنیم که تلاش هایمان در ماه مبارک رمضان، به مرز نابودی نرسد. خداوند متعال مرحوم آیت الله مجتهدی را رحمت کنند؛ ایشان مکرر می‌فرمودند، وضو می‌گیری، اما اسراف می‌کنی! روزه می‌گیری، اما غیبت می‌کنی؛ صدقه می‌دهی، اما بعدش منت می‌گذاری؛ حواسمان باشد که سکه هایمان را در کیسه سوراخ نریزیم.
این کارشناس مذهبی در ادامه بیان کرد: علمای علم اخلاق، دو مفهوم ملکات و احوالات را در چارچوب اخلاق خود دارند. ملکات و احوال دو موضوعی هستند که همدیگر را تولید می‌کنند و به نوعی مکمل یکدیگر هستند. معمولا مومنان دچار احوال می‌شوند. به این معنا که مثلا در یک جلسه عزاداری سید الشهدا (ع) حاضر می‌شوند یا مثلا یک ماه روزه می‌گیرند، اما با گذر زمان اندگی، همه این کار‌ها از بین می‌رود. چیزی که بزرگان دینی از ما خواسته اند، ملکات است. ملکات از حال‌های مختلف معنوی تشکیل می‌شود، با این تفاوت که حاوی ثبات است. مرحوم خواجه نصیر الدین طوسی درباره احوال و ملکات می‌گوید، ملکه یک حالتی است که ثبات دارد و احوال سریع الزوال است و خیلی سریع نابود می‌شود.
حجت الاسلام و المسلمین حسینی افزود: احوال و ملکات به نوعی جزو صفات نفس هستند. ما در منابع و معارف شیعی مفهومی با عنوان حبط عمل داریم. حبط عمل یعنی انسان ذخیره گذشته خود را از بین ببرد. در سوره فرقان آیه 23 داریم که انسان تعداد زیادی عمل نیک دارد، اما دچار هوای نفس می‌شود و این اعمال را از دست می‌دهد. خیلی وقت‌ها مومن، یک عالم کار پسندیده دارد، اما به دلیل شرک، بی احترامی یا هر گناهی این اعمال را از بین می‌برد. در اسلام فقط انجام عمل مهم نیست؛ حفظ آن نیز اهمیت دارد.
وی در ادامه اظهار کرد: حالا ما باید به چه نتیجه‌ای از ماه رمضان برسیم. در آیه شریفه‌ای که درباره ماه رمضان است، داریم که خداوند متعال می‌فرمایند، ماه رمضان واجب شد که ما به تقوا برسیم. «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ.» حاج آقا مجتبی تهرانی می‌فرمودند که تقوا میوه و محصول عمل مکرر و ایمان مستمر است. یعنی فردی که از ماه رمضان خارج شد، مقابل معاصی ایستادگی می‌کند. این ایستادگی و مقاومت در انسان ایجاد تقوا می‌کند. در آیه ماه مبارک رمضان می‌فرمایند لعلکم تتقون؛ یعنی غایت روزه داری، تقواست.
حجت الاسلام و المسلمین حسینی در پایان اضافه کرد: تقوا یک حالت ثابتی است؛ این تقوا روحیه‌ای را در فرد ایجاد می‌کند که مومن در مواجهه با گناه، بدون سختی از کنارش عبور کند. این ثمره ماه رمضان است. رمضان کاری با انسان می‌کند که گناه از او دور شود. فردای ماه رمضان و در عید فطر اگر سمت گناه رفتیم، یعنی این اعمال حبط شده است؛ در غیر این صورت فرد ثمره ماه رمضان را چیده است. در خطبه پایانی ماه شعبان وقتی حضرت علی (ع) بهترین عمل را از رسول خدا (ص) سوال می‌کنند، ایشان عملِ خود نگه داری را ذکر می‌کنند.