بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
بالاخره روز موعود فرا رسید و آنان که به‌زعم مرتضی آقاتهرانی، نفر اول جبهه پایداری در پارلمان یازدهم و از حالا به بعد، نماینده مردم تهران در مجلس یازدهم تفاوت میان فراکسیون و کمیسیون را نمی‌دانستند، بر کرسی‌های سبز ساختمان هرمی‌ شکل میدان بهارستان تکیه می‌زنند تا در 4 سال آینده عضو قوه مقننه‌ای باشند که از بدو پیروزی انقلاب در ایران، قرار بر حضورش در راس امور بود اما دست‌کم آنچه از چم و خم کار و البته اظهارات نمایندگان ادوار مجلس به‌ویژه دور دهمی‌ها پیداست، با تنزل فاحش شأن و مقام مواجه شده که علتش به‌گفته ناظران، عارضه قانونگذاری شوراهای ‌عالی و نهادهای موازی و البته پیغام و پسغام‌های بیرونی است. اصولگرایان راه ‌یافته به پارلمان اما این روزها تمامِ هم و غم‌شان نه جایگاه پارلمان در ساختار قدرت جمهوری اسلامی، بلکه دستیابی به وحدت بر سر برترین کرسی‌های قوه مقننه است؛ چنانکه روز گذشته محمدباقر قالیباف و حمیدرضا حاجی‌بابایی به عنوان 2 مدعی اصلی کرسی ریاست با همراهی یاران‌شان هر کدام نشستی را گوشه‌ای از شهر تشکیل دادند تا عِده و عُده خود را به رخ رقیب بکشند.این وزن‌کشی شاید جدی‌ترین و البته آخرین پیامی بود که ‌حاجی‌بابایی و قالیباف از راه دور برای هم ارسال کردند و جالب آنکه هیچ ائتلاف خارج از انتظاری رخ نداد. قالیباف توانست تعداد بیشتری را به نشست خود بکشاند و خود را در قامت مدعی اصلی تکیه بر کرسی کلیدی و حساسی که تا همین چند روز پیش در اختیار علی لاریجانی بود، نشان دهد و حاجی‌بابایی هم اگر چه به اندازه قالیباف در میزبانی از منتخبان پارلمان آینده موفق نبود ولی چندان هم ناکام نبود. او نشان داده آرا و حامیانی دارد که در صورت یک‌سفره شدن با منتخبان عضو یا نزدیک به جبهه پایداری و حامیان علی نیکزاد، می‌تواند قالیباف را با مشکلات بسیاری مواجه کند.
نادیده‌های دو نشست
بر اساس آنچه در رسانه‌های مختلف منتشر شده، حدود 50 نفر در نشست حاجی‌بابایی حاضر شده‌اند و حدود 190 نفر در جلسه قالیباف. با یادآوری اولین نشست فراکسیون امید در مسجد سلمان فارسی و حضور بیش از 150 نفر از منتخبان دوره دهم در آن و 103 رای محمدرضا عارف در نخستین رقابت با علی لاریجانی و البته جلسات مشابه در آستانه مجالس پیشین و آنچه در نهایت بازی رسمی در صحن علنی را رقم زده است، می‌توان ادعا کرد که بسیار بعید خواهد بود که همه 190 نفر حاضر در نشست قالیباف در صحن هم به او رای دهند و شاید اگر قالیباف همان حدود 170 رای را به ‌نام خود بزند، باید خرسند باشد. اما نکته اینجاست مجموع حاضران در نشست حاجی‌بابایی و قالیباف حدود 240 نفر خواهد بود و این یعنی 36 منتخب دیگر که احتمالا در زمره اصلاح‌طلبان و به ‌اصطلاح مستقل‌ها قرار می‌گیرند، هنوز تصمیم نگرفته‌اند به چه کسی رای بدهند. با این حساب اگر چه به نظر می‌رسد قالیباف مشکلی برای تصاحب کرسی ریاست نداشته باشد ولی نه با رایی قاطع؛ بلکه با آرایی شکننده و این دقیقا همان برنامه‌ای است که جبهه پایداری از ابتدا دنبالش بود تا به‌زعم خودشان از «تبدیل قالیباف به لاریجانی دیگر»، جلوگیری کنند. هر چه باشد رقابت ریاست از چند سناریو خارج نیست. اول اینکه قالیباف و حاجی‌بابایی در صحن علنی با هم رقابت کنند. هرچند دور از ذهن نیست که بعدازظهر امروز یکی از کاندیداها در نهایت به سود دیگری کناره‌گیری کند تا اصولگرایان دست‌کم موفق به حفظ ظاهر شوند که در این شرایط فرد پیروز باید فکری به حال نایب‌رییسی نیکزاد و توافقاتش کند. اما شاید بتوان گفت نوع پوشش 2 نشست قالیباف و حاجی‌بابایی که تقریبا همزمان برگزار شد، علاوه بر وزن‌کشی دو مدعی، سمت‌ و سوی رسانه‌های اصولگرا را که تا امروز و دست‌کم در ظاهر کوشیده بودند اصل بی‌طرفی را میان یاران احمدی‌نژاد و نواصولگرایان اصل رعایت کنند، آشکار کند. خبرگزاری فارس در این میان عملا به ‌سمت قالیباف جبهه‌ گرفت و اگر چه از پوشش نشست «مجلس تراز انقلاب اسلامی» که در مسجد امام صادق توسط حاجی‌بابایی برگزار شد، غافل نماند اما به وضوح گفته‌های قالیباف را در نشست «هم‌افزایی برای مجلس قوی، کارآمد و انقلابی» که در مجموعه شهدای انقلاب برگزار شد، بیشتر پسندید. خبرگزاری تسنیم هم همچون فارس موضع خود را مشخص کرده و اگر چه چندان از نیکزاد و حاجی‌بابایی دور نیست ولی با به کار بردن کلیدواژه «جهادی» در توصیف ویژگی‌های رییس مجلس آینده، نشان داده که نیم‌نگاهی به قالیباف دارد.
بلاتکلیفی پایداری و سکوت سنتی‌ها
قالیباف و حاجی‌بابایی هر دو در نشست‌هایی که ریاستش را برعهده داشتند، سخنرانی کرده‌اند اما با این تفاوت که قالیباف به محدودیت‌های نمایندگان در حوزه‌های انتخابیه و تاثیر آن بر پارلمان و لزوم ایجاد تحول در «بهارستان» پرداخته، اما حاجی‌بابایی ترجیح داده به‌ جای تبلیغ خود و برنامه‌هایش با استفاده از کلیدواژه «لیبرال» که همفکرانش در مجلس دهم از آن برای تخریب دولت حسن روحانی استفاده می‌کردند، به انتقاد از برنامه‌های اقتصادی دولت روحانی بپردازد. به‌رغم این تفاوت، اما اشتراک جالبی میان دو نشست برگزار شده وجود داشت؛ علیرضا زاکانی. مرد مشترک هر دو جلسه که این روزها سخت دنبال ریاست فراکسیون نیروهای انقلاب به عنوان فراکسیون اکثریت مجلس یازدهم است.
علیرضا زاکانی که چندی پیش از رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس انصراف داد و با استقبال قالیباف و نیکزاد مواجه شد، دیروز هم سخنران نشست قالیباف بود و هم خطیب جلسه حاجی‌بابایی. زاکانی یکی از جدی‌ترین نیروهای نزدیک به جبهه پایداری در مجلس آینده محسوب می‌شود و این روزها جایگاه خاصی برای خود قائل است؛ چنانکه در نشست حاجی‌بابایی پشت میکروفن می‌رود و «فراکسیون را کانون تغییر مجلس» معرفی می‌کند و همزمان از جزییاتی از چگونگی انتخاب رییس مجلس در جلسه فراکسیون و پیش از صحن علنی ارایه می‌دهد تا بیش از پیش نقش حیاتی خود را به رخ سایر منتخبان بکشد؛ منتخبانی که چنان درگیر رقابت بر سرکرسی‌های بالای پارلمان شده‌اند که اهمیت فراکسیون اکثریت را فراموش کرده‌اند و این فرصتی است کلیدی برای پایداری‌ها. فریدون عباسی، رییس سازمان انرژی اتمی احمدی‌نژاد هم دیروز در حضور حاجی‌بابایی، اعلام کاندیداتوری کرد اما غایب بزرگ این دو نشست، سیدمصطفی میرسلیم بود. او که نفر نخست اصولگرایان سنتی و حزب موتلفه در پارلمان است، هنوز ازجمله رقبای قالیباف محسوب می‌شود و حاضر به ائتلاف با حاجی‌بابایی نیز نشده و با عدم حضورش در این 2 نشست، ایستادگی‌اش بر نظرات پیشینش را به نمایش گذاشته تا از هم‌اکنون بتوان دست‌کم از 4 کاندیدای ریاست در روز نخست مجلس یازدهم نام برد؛ قالیباف، حاجی‌بابایی، عباسی و میرسلیم. جالب آنکه میرسلیم با طعنه نشست‌های برگزار شده توسط قالیباف و حاجی‌بابایی را عامل افتراق دانسته و در توییتر خود نوشته است: «به‌ دلیل اعتقاد به تقویت وحدت نمایندگان و پرهیز از افتراق، مناسب می‌دانم که همه بزرگواران در جلسه فراکسیون اکثریت شرکت نمایند و سخنان عزیزان به بحث و گفت‌وگو گذارده و از برگزاری جلسات جداگانه پرهیز شود.»