بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
198روز بعد اعتراضات آبان‌ماه 98 همچنان آمار کشته‌شدگان اعتراض به افزایش نرخ بنزین به‌طور تلویحی و غیرمستقیم اعلام شد و هنوز جای سوال و ابهام باقی است. آنچه از دیروز در رسانه‌ها به عنوان آمار تقریبی کشته‌شدگان اعتراضات آبان‌ماه 98 مطرح شد، بیشتر تخمینی است که رسانه‌های داخلی و خارجی از اعداد و ارقام بیان‌شده از سوی وزیر کشور محاسبه کرده‌اند. عبدالرضا رحمانی‌فضلی، وزیر کشور، شنبه شب در برنامه «نگاه یک» صداوسیما حاضر شد و درمورد حوادث آبان توضیح داد.
او به درصدی از کشته‌شدگان اشاره کرد که نشان می‌دهد اگر قرار بر اعلام رسمی اعداد و ارقام باشد احتمالا حدود 200 تا 250 نفر در جریان اعتراضات آبان‌ماه 98 کشته شده‌اند. او در حین این توضیحات گفت حدود 40 یا 45 نفر یعنی حدود 20 درصد کشته‌شدگان، افرادی بودند که با سلاح‌هایی کشته شدند که سلاح سازمانی نبوده و بنابراین آنها شهید اعلام شده و کاملا بی‌گناه بوده‌اند. بر این مبنا اگر 80 درصد کشته‌شدگان با سلاح سازمانی جان باخته باشند، می‌توان نتیجه گرفت که تعداد قربانیان حدود 200 تا 250 نفر بوده‌اند.
وزیر کشور همچنین تاکید دارد که در هیچ مصوبه‌ای از شورای امنیت ملی یا شورای تامین استان‌ها خبری از تیراندازی نبوده «اما وقتی به یک پادگان، پاسگاه یا مقر حیاتی حمله یا مسلحانه سنگربندی می‌کنند، چنین مشکلاتی اتفاق می‌افتد!»
جانباختگان آبان
در این مدت که اغلب مسوولان ذی‌ربط از بیان تعداد قربانیان حوادث آبان‌ماه اجتناب کردند، راه برای شایعه‌سازی بعضی رسانه‌های خارجی و بالطبع برخی رسانه‌های معاند باز شده، ازجمله اینکه خبرگزاری «رویترز» خبر داد که تعداد واقعی کشته‌شدگان در جریان حوادث آبان ماه ایران 1500 نفر بوده است. این اعداد و ارقام اما بلافاصله از جانب مقامات داخلی تکذیب شد و رییس‌جمهوری آن را «نجومی» و «غیرواقعی» خواند. گفتنی است در این ایام مسوولان از بیان آمار به هر دلیل طفره می‌رفتند و حتی مسوولیت اعلام اعداد و ارقام را به یکدیگر حواله دادند و این مساله باعث انتقاد رسانه‌های داخلی و ناظران سیاسی به مسوولان ارشد شد و روزنامه اعتماد هم به تفصیل در این باره خطاب به مسوولان امر، تولی فساد این سکوت را مطرح کرد؛ اگر به خاطر داشته باشید.
در ادامه نیز دولت، از سخنگو گرفته تا رییس دفتر رییس‌جمهوری می‌گفتند که این آمار در اختیار پزشکی قانونی است. مسوولان پزشکی قانونی از خود سلب مسوولیت کردند و آماری ارایه ندادند. وزیر کشور هم که به عنوان رییس شورای امنیت کشور گهگاه که در حاشیه هیات دولت در جمع خبرنگاران حاضر می‌شد، به پرسش‌هایی از این دست پاسخ نمی‌داد تا اینکه بالاخره سخنگوی دولت اعلام کرد شورای عالی امنیت ملی درخواست کرده که فعلا آمار اعلام نشود تا فرآیند دقیق تفکیک کشته‌شدگان
انجام پذیرد. بهمن ماه و پیش از انتخابات نیز علی ربیعی در یکی از نشست‌های خبری دولت اعلام کرد که آمار به زودی اعلام می‌شود اما با شیوع کرونا همه‌چیز تحت شعاع کووید-19 قرار گرفت تا شنبه شب که وزیر کشور تلویحا به تعداد کشته‌شدگان اشاره کرد.
حالا پس از 6 ماه که از حادثه آبان‌ماه 98 می‌گذرد، وزیرکشور در برنامه‌ای تلویزیونی مدام بخشی از آمار را ارایه کرده است؛ هرچند همچنان چیزی از جزییات نگفته است.
اگرچه عباس عبدی، ‌تحلیلگر در واکنش به این اظهارات گفته که «چرا همان آبان‌ماه {آمار} اعلام نشد که این همه تبعات نداشته باشد؟ حالا که اعلام‌ می‌شود و البته کار خوبی هم هست، حداقل جبران مافات شود و با اسم و رسم و تاریخ و محل واقعه و علت مرگ نیز اعلام شوند تا دیگر هیچ شائبه‌ای باقی نماند. این‌طوری کسی نمی‌تواند ادعای دیگری داشته باشد.»
با این حال امتناع از بیان صریح آمار عجیب به نظر می‌رسد آن هم در شرایطی که یقینا اعلام عدد و رقم و درصدی از تعداد کشته‌شدگان با سلاح غیرسازمانی اتفاقی نبوده و مشخص است که با حسابی سرانگشتی می‌توان به عدد تقریبی نهایی دست یافت و به نظر می‌رسد اطلاعات از جانباختگان اندک و محدود نیست و بنا بر اظهارات مسوولان آمار دقیقی از بازداشتی‌ها، کشته‌شدگان و حتی چگونگی کشته‌شدن و آسیب دیدن معترضان نیز در دسترس است اما مشخص نیست در دوره‌ای که سازمان‌های مردم‌نهاد و رسانه‌های خارجی از عدد و رقم در این زمینه اطلاعاتی منتشر می‌کنند؛ چرا منابع داخلی از اعلام صریح سر باز می‌زنند اگرچه وزیر کشور به سیاق گذشته باز هم تاکید کرده «همین روزها تعداد کشته‌شده‌های آبان اعلام می‌شود.»