بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سیناپرس / آیا شما هم عادت دارید که تلفن همراه خود را تا نیمه‌های شب و حتی بعدازآن چک کنید؟ شاید با یافته جدید محققان چینی، تصمیم بگیرید در انجام این کار تجدید نظر کنید، چون شما با چنین کاری در معرض خطر افسردگی قرار دارید!
محققان چینی دریافته‌اند موش‌هایی که برای مدت چندهفته هر شب به میزان دو ساعت در معرض نور آبی قرار بگیرند، رفتارهای مرتبط با افسردگی را نشان می‌دهند. این تیم پژوهشی کشف کرده است که بلوکه کردن سیگنال‌های مغزی خاصی که توسط نور آبی ارسال می‌شوند، می‌تواند جلوی چنین رفتارهایی را بگیرد.
به گفته این محققان، مسیرهای نورونی مربوط به این پدیده که در پژوهش فوق شناسایی شده‌اند، می‌توانند دیدگاه عمیقی را در خصوص تأثیر نور اضافی در شب بر انسان ارائه دهند.
بررسی‌های مختلف نشان داده‌اند که در پستانداران، نور، باعث تأثیرگذاری بر عملکردهای فیزیولوژیک مختلفی ازجمله مود و وضعیت روانی می‌شود.
علیرغم آن‌که نوردرمانی در طی روز می‌تواند اثرات ضدافسردگی برای افراد مبتلابه این عارضه داشته باشد، قرار گرفتن در معرض آلودگی‌های نوری شبانه که معمولاً به علت استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی ایجاد می‌شود، با بروز نشانه‌های افسردگی همراه است.
در پژوهش مورد اشاره فوق که توسط دانشمندان دانشگاه هه فی چین انجام شده است، موش‌های آزمایشگاهی به مدت سه هفته هر شب به مدت دو ساعت تحت نور آبی قرار گرفتند. این موضوع باعث شد که رفتارهای مبتنی بر افسردگی در حیوانات فوق توسعه یابد.
دانشمندان فوق این پدیده را از روی کاهش تمایل جانوران تحت آزمایش به فرار و افزایش تمایل آن‌ها به قند دریافتند. این رفتارهای مبتنی بر افسردگی تا سه هفته بعد از اتمام آزمایش نیز ادامه پیدا کرد.
محققان فوق یک مسیر عصبی را برای توضیح این پدیده مشخص نموده‌اند. این مسیر عصبی، گیرنده‌های نوری خاصی در شبکیه چشم را به دو قسمت مختلف از مغز مرتبط می‌کند و بررسی‌ها نشان داد که بلوکه کردن ارتباط بین این نواحی در موش‌های فوق، موجب جلوگیری از بروز رفتارهای افسردگی در این موش‌ها می‌گردد.
نکته قابل توجه این تحقیق که در نشریه معتبر Nature Neuroscience منتشر شده‌ است، آنجا است که پژوهشگران چینی دریافته‌اند که این مسیر در طول شب، با شدت بسیار بیشتری نسبت به‌روز فعال می‌شود.
بدون شک، اگر نظیر چنین مسیری در ما انسان‌ها نیز وجود داشته باشد، می‌توان دلیل بروز رفتارهای مشابه را به‌خوبی توجیه نمود.
با اقتباس از: Nature Neuroscience