بزرگنمايي:

ایران پرسمان - لست سکند / به‌تازگی تکه‌های یک کشتی‌های قرن شانزدهمی در شمال کشور ایتالیا یافت شده است. ولی آیا این کشتی همان گالونی است که مردم از دهه 70 میلادی تاکنون به دنبالش هستند؟ گابریل سوچی و ادواردو سِباراینی دو غواص از گروه راستا دایورز Rasta Divers در حال شنا کردن در کناره ساحل دهکده پورتوفینو بودند که این تکه‌های عرق شده به چشمشان خورد. گفته می‌شود که این قطعات مربوط به یکی از بزرگ‌ترین کشتی‌های بازرگانی ایتالیایی قرن شانزدهم به نام «سانتو اِسپیریتو و سانتا ماریا دیلورِتو» هستند.
تکه‌های این کشتی نزدیک یکی از سواحل ایتالیا کشف شدند.
همان‌طور که اداره نظارت بر مسائل باستان‌شناسی، هنرهای زیبا و چشم‌اندازها شرح می‌دهد، این کشتی در «پرتگاه‌های آبی ژرف شهر کامولی» یافت شده است و دو غواص یادشده بقایای آن را 50 متر زیر آب مشاهده کرده‌اند. در بیانیه این اداره آمده است که کشفیات شامل «چند قسمت چوبی که به‌صورت شانه‌ای چیده شده بودند» هستند. لاشه کشتی قابل‌مشاهده بود و «می‌توان آن را به بقایای یک کشتی مربوط به اوایل عصر مدرن نسبت داد که البته تاکنون نمونه‌های اندکی از این نوع کشتی‌ها در دریای مدیترانه یافت شده است.»
پس گویا کشف نایابی است. حال آیا اهمیت ساحل کامولی به‌عنوان واپسین مکان استراحت کشتی سانتو اسپیریتو و سانتا ماریا دیلورِتو دوچندان خواهد شد؟ این کشتی بازرگانی حرکت خود را از جمهوری راگوسای سابق که ازنظر مکانی همان دوبروونیک فعلی واقع در کشور کرواسی است آغاز کرده بود و سپس گزارش دادند که در سال 1679 حوالی «آینه دریایی [ساحل] پونتا کیاپ» غرق شده است. پونتا کیاپ یک ده کوچک در منطقه سان روکو است.
کشتی گالون شوربخت در طوفان گیر افتاد و به صخره‌ها برخورد کرد. ولی این پایان کابوس مسافران بیچاره‌اش نبود. وب‌سایت ماریتایم اکسکیوتیو Maritime Executive می‌نویسد: «ساکنان دهکده دست‌به‌دست هم دادند تا خدمه کشتی را نجات دهند، علی‌رغم اینکه خطر ابتلا به طاعون (بیماری همه‌گیری که در جنوآ یعنی آخرین مقصد کشتی شیوع پیدا کرده بود) نیز برای آن‌ها وجود داشت. اهالی با این عملیات نجات توانستند بخش از بار کشتی را بازیابی کنند، ولی بازهم بیشتر کالاها غرق شدند.»
پیش از آنکه بخواهیم به مسئله شناسایی بقایا بپردازیم، باید کمی درباره کاغذبازی‌ها صحبت کنیم. بله، مسائل اداری حتی در دریای مدیترانه هم وجود دارند! در این مورد اصلاً عبارت «هرچه پیدا کردی مال خودت» کارایی ندارد. بر اساس الزامات قانونی، غواصان گروه راستا دایورز باید این موضوع را نخست به اطلاع اداره نظارت می‌رساندند. پس از اطلاع‌رسانی، چند غواص آمدند و ژرفای دریاهای تحت نظارت ژاندارمری ایتالیا را گشتند.
چندین عکس و ویدیو در فضای مجازی منتشر شده است که شماری از آن‌ها را نیز شهردار کامولی آقای فرانچسکو اولیواری منتشر ساخته است. این بقایا درواقع از ماه فوریه در رادار مقامات بوده‌اند ولی اخبار مربوط در آن‌ها تنها طی چند روز گذشته درز پیدا کرد. فاکس نیوز می‌نویسد: «طبق گزارش اداره ملی میراث فرهنگی هلند، تحلیل الوار نشان می‌دهد که کشتی حدود سال 1540 در هلند ساخته شده است. چوب مورداستفاده برای تیرها در سال 1536 بریده شده بود».
البته هنوز هیچ‌کس به‌طور قطعی اعلام نکرده که این همان کشتی است؛ باید بررسی و غواصی بیشتری صورت گیرد. سوچی و سباراینی در مورد این منطقه دریایی حفاظت‌شده سابقه خوبی دارند. اداره نظارت درباره یکی دیگر از غواصی‌های آن‌ها در پرتگاه پورتفینو که چند سال پیش انجام شده بود نیز توضیحاتی داده است. ظاهراً آن‌ها تسلط خوبی روی دست و باله‌های لباسشان دارند و غواصان ماهری هستند!
غواصی یک بقایای این کشتی قرن شانزدهمی را بررسی می‌کند.
طبق گزارش اداره نظارت و وب‌سایت دایوِرنِت Divernet: «غواصان انتظار آن را دارند که سرامیک، سکه، وسایل جهت‌یابی، توپ و لنگر در این کشتی پیدا کنند». آن‌ها می‌افزایند که: «این کشتی گالون فرصت کمیابی است که بر اساس آن می‌توان معماری دریایی آن زمان را به‌طور دقیق مطالعه نمود».
معماری این کشتی برای دوره خود واقعاً قابل‌توجه است. شاید از این به بعد هنگامی‌که درباره گشت‌وگذارهای دریایی قرن شانزدهمی صحبت می‌کنیم، دیگر قلب استکهلم قرن بیست و یکم نخستین چیزی نباشد که به ذهنمان می‌رسد. بااین‌حال، اوایل امسال بقایای یک کشتی دیگر در آن مکان نیز کشف شده بود.
فاکس نیوز درباره کشتی استکهلم می‌نویسد: «گفته می‌شود که این کشتی همان کشتی حمل کالای سامسون است که دوک کارل در سال 1598 به آن مأموریت داد». مشاوران آرکولوگیکونسولت Arkeologikonsult می‌گویند «این کشتی در سال 1607 از آرشیو کشتی‌ها ناپدید شده بود». کشتی سامسون که گویا لنگرانداخته و از دور خارج شده بود را اهالی برای ریختن زباله‌هایشان مورد استفاده قرار می‌داده‌اند.
ولی کشتی سانتو اِسپیریتو و سانتا ماریا دلورِتو زیر موج‌ها به سرنوشت بهتری دچار شد. امیدواریم که رستاخیز باشکوهی در انتظار این قطعه بی‌مانند از تاریخ دریانوردی باشد. وب‌سایت دایورنت می‌نویسد: «اگر ماهیت کشتی تأیید شود، این نخستین کشف از یک کشتی قدیمی چندصدساله با الوارهای پابرجا در کشور ایتالیا خواهد بود».