بزرگنمايي:

ایران پرسمان - دیپلماسی ایرانی / متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
سحر جوادی پور/ روز گذشته کاخ الیزه در بیانیه ای اعلام کرد که امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه در تماس تلفنی با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، الحاق کرانه باختری به سرزمین های اشغالی را خلاف قوانین و مقررات بین المللی خوانده و از وی خواسته است که این طرح را کنار بگذارد.
این اولین بار نیست که متحدان و دوستان مشترک امریکا و اسرائیل مخالفت جدی و علنی خود را با اجرای طرح به اصطلاح "معامله قرن" نشان می دهند. پیش از این نیز بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس دو بار (یک بار در تماس تلفنی با نتانیاهو و بار دیگر طی یادداشتی در نشریه صهیونیستی) با ابراز نگرانی مجدد از طرح اشغال کرانه باختری، از وی خواسته است که این طرح را کنار بگذارد.
با این حال آنچه در مورد مخالفت ها و ابراز نگرانی های جدی مکرون به چشم می خورد، برگزیده شدن رویه ای برخلاف گرایش های شدید اسرائیلی در فرانسه است، به گونه ای که چند نفر از وزرای این کشور تابعیت اسرائیلی نیز دارند. برجسته بودن حمایت از رژیم صهیونیستی در نزد دولتمردان فرانسوی تا آنجاست که امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه طی سفر اخیر خود به اسرائیل برای شرکت در انجمن جهانی هولوکاست و در ملاقات با رهبران رژیم صهیونیستی، صهیون ستیزی را معادل یهودی ستیزی دانست و محکوم کرد.
حمایت از رژیم صهیونیستی در سطوح اولیه، ریشه در بیش از یکصد سازمان و موسسه فعال یهودی در فرانسه دارد که میزان فعالیت های این موسسات و نهادها نشانگر نفوذ و تاثیرگذاری لابی اسرائیلی در ارکان حکومتی دولت های فرانسه است. برای مثال "شورای نمایندگی موسسات یهودی در فرانسه" (کریف) نام موسسه‌ای غیرانتفاعی است که از سوی رژیم صهیونیستی مورد حمایت قرار می‌گیرد و در حوزه سیاست داخلی و خارجی فرانسه نفوذ بسیار گسترده‌ای ایجاد کرده است.
اما اکنون سوال این است: با وجود چنین گرایشی به حمایت از رژیم صهیونیستی از سوی دولتمردان فرانسه و علی رغم فعالیت های لابی های صهیونیستی در این کشور، مخالفت اخیر فرانسه علیه الحاق کرانه باختری از کجا نشات می گیرد؟
به نظر می رسد پاسخ به این پرسش در سه لایه داخلی، اروپایی و بین المللی مستتر باشد. در سطح داخلی پیش از این فرانسه شاهد اعتراض مردمی به طرح الحاق کرانه باختری بود. از سوی دیگر هر اقدام و موضع دولت فرانسه در حمایت یا همبستگی با رژیم صهیونیستی می تواند جرقه ای بر آغاز اعتراضات مسلمانان این کشور باشد. فرانسه این روزها تظاهرات های ضدنژادپرستی در امریکا را شاهد بوده که منجر به تسری این اعتراضات به خیابان های پاریس نیز شده است، حالا دیگر مایل نیست برای برقراری آرامش در کشورش بار دیگر در شرایط بحران زای کنونی، اقدام حساسیت برانگیزی را صورت دهد و بنابراین گام های خود را با حساسیت بیشتری بر می دارد.
در سطح اروپایی، اقدام دولت فرانسه در اعتراض به نتانیاهو در حلقه بزرگتر موضع مشترک اتحادیه اروپا و کشورهای اروپایی قرار می گیرد. برای مثال پیش از این نیز بیش از یک هزار تن از اعضای پارلمان‌های اروپا با امضای نامه‌ای مخالفت خود را با طرح رژیم صهیونیستی برای الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی اعلام کرده بودند.
در نهایت سطح جهانی که مخالفت فرانسه را حتمی ساخت، اقدام خودسرانه و یکجانبه امریکا و اسرائیل در پایه ریزی طرح اسرائیلی – امریکایی معامله قرن و سپس تصمیم به اجرای نقشه شوم الحاق 30 درصد از کرانه باختری است که به شکل قابل توجهی کفه ترازو را به ضد اسرائیل در فرانسه سنگین کرده است.
طرح ریزی یکسویه ترامپ – نتانیاهو که در آن هیچ توجهی به مصالح مردم فلسطین و صلح و ثبات منطقه ای نشده، بزرگترین نگرانی کشورهای جهان و از جمله فرانسه را تشکیل می دهد. مخالفت فرانسه با اجرای طرح شوم نتانیاهو نشان می دهد که امریکا و اسرائیل در این مرحله به شدت تنها مانده اند، طرح به اصطلاح معامله قرن که با هدف تحقق بلندپروازی های صهیونیستی پایه ریزی شده بود، تنها باعث شده سنگر حامیان اقدامات امریکا و اسرائیل یکی پس از دیگری فرو بریزد.