بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایران / متن پیش رو در ایران منتشر شده است و انتشار آن در اخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
حساب کیهانیان با برجام صاف نمی‌شود. تداوم خط مخالفت و البته «بیهوده» خواندن این توافق در آخرین سال عمر دولت روحانی چه بسا چیزی فراتر از بحث‌های تکراری و حتی جناحی- انتخاباتی باشد. چه ادعاها و پاسخ‌ها حالا بعد از چند سال، حکایت «مثنوی هفتاد من» شده است. ادعاهای اخیر تریبون‌های مخالفان و از جمله کیهان و وطن امروز که نه منتقد چگونگی اجرای برجام بلکه اصل آن هستند و معتقدند که اساساً ریل‌گذاری دولت در سیاست خارجی و مشخصاً برجام از ابتدا اشتباه بوده و اینکه حالا در گزارش روز گذشته کیهان زمین و آسمان به هم دوخته شده تا ثابت شود که برجام سفره زندگی مردم را کوچک کرده، حکایتگر تلاش برای القای یک پیام دیگر ورای این ادعاهای هر روزه است و به نظر می‌رسد آن چیزی نیست جز خط پایان کشیدن بر «مدل» برجام. در حقیقت ان‌قلت مخالفان نه با اسم برجام که با رسم برجام است. بنابراین گزارش‌های سوء و گره زدن همه مشکلات کشور به برجام و تفکیک نکردن برجام قبل و بعد از خروج امریکا و حکم واحد دادن برای عملکرد 7 سال دولت روحانی همه در راستای تقویت این ادعاست که این مدل خاص از گفت و گو‌ها برای حل اختلافات راه به جایی نمی برد. نگرانی مستتر در چنین گزاره‌ای تبعات تجربه شده قبلی و چندین دور مذاکرات بی حاصل و کشاندن دوباره ایران به ورطه انزوا و مانع تراشی یا علامت ایست دادن به هرگونه ابتکار عمل احتمالی در مسیر اجرای برجام و حل اختلافات پیش آمده است.
سیاستی که به طور قطع در حال حاضر موضع نظام نیست و مشخصاً رهبر معظم انقلاب با وجود انتقاداتی که نسبت به اجرای این توافق داشته‌اند اما اصل آن را رد نکرده و حتی شرط مذاکره با امریکا را نیز بازگشت این کشور به برجام دانسته بودند. با این حال کیهانیان برای تقویت جبهه خود واقعیت‌های آشکار معطوف به گره‌گشایی‌های برجام قبل از خروج ترامپ را نادیده می‌گیرند یا منکر آنها می‌شوند. مشخصاً در حوزه اقتصادی که این روزها مدعی بسیار یافته، کارنامه دولت در سال‌های قبل از خروج امریکا تأیید کننده ادعاهای مخالفان نیست آنجا که روزنامه کیهان در گزارش دیروز خود پرسیده است« آیا تا قبل از خروج امریکا از برجام، مدیریت اقتصادی دولت آقای روحانی، عملکرد مطلوبی داشت؟» آمار رسمی اذعان دارد که پاسخ به این سؤال حتماً مثبت است.
نرخ تورم به عنوان یکی از شاخص‌های اقتصادی که در آخرین سال دولت مورد حمایت مخالفان امروز از مرز 40 درصد گذشته بود، در سال 93 به 15.6 درصد، سال 94 به 11 درصد، سال 95 به 9 و سال 96 به 9.6 درصد رسیده بود. نرخ رشد اقتصادی از منفی 7 درصد دولت احمدی نژاد در سال 93 به 3.2 درصد، سال 94 منفی 1.6، سال 95 به 12.5 و در سال 96 به 3.7 درصد رسید. صادرات نفت در سال 94 حدود 10 درصد، سال 95 حدود 41 و سال 96 هم 4.5 درصد رشد یافته بود. میزان صادرات کشور هم در سال 93 به حدود 89 میلیارد دلار، سال 94 حدود 63 میلیارد دلار، سال 95 حدود 84 میلیارد دلار و در سال 96 به 98 میلیارد دلار رسید که حدود 40 درصد از این میزان صادرات غیر نفتی بوده است.
شاخص دیگری که بهبود فضای کسب و کار و تمایل بیشتر برای فعالیت‌های اقتصادی را نشان می‌دهد میزان مجوزهای صادره برای تأسیس واحدهای صنعتی و تولیدی است. این مجوزها در سال 95 سه و نیم درصد و در سال 96 حدود 24 درصد رشد یافته است. شاخص تکمیل کننده مربوط به مجوزها، میزان مجوزهایی است که به بهره‌برداری رسیده است. یعنی تولید کنندگانی که مجوز فعالیت هم داشته ولی شرایط را برای شروع به کار یا راه‌اندازی بنگاه خود مناسب نمی‌دیدند، بعد از روی کار آمدن دولت روحانی اقدام به استفاده عملی از مجوزهای خود کرده و واحدهای صنعتی را راه اندازی کرده‌اند. میزان تأسیس چنین واحدهایی در سال 93 حدود 19 درصد، سال 95 حدود 8 درصد و سال 96 هم حدود 3.5 درصد رشد داشته است.
نادیده گرفتن این آمارها، و حکم دادن به اینکه برجام از اساس مضر بوده، راه به ناکجا آبادی خواهد برد که کشورهایی مثل چین و روسیه هم مستمسکی برای حمایت سیاسی از ایران نداشته باشند. آنگاه پیشنهاد مخالفان به دولت یعنی برگشتن از مسیر 7 ساله و رسیدن به سال 92 محقق می‌شود. اگر رؤیای مخالفان دولت روحانی بازگشت به آن دوران اصطلاحاً «گل و بلبلی» است بسم الله. مجلس جدید طرح 3 فوریتی آماده و دولت را ملزم به خروج از برجام کند.