ایران پرسمان -

برای دیدن این کلیپ لطفا امکان استفاده از جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال نمایید،و از مرورگر خود را بروزرسانی نمایید

ایران صدا / ساده‌انگارانه است که گمان کنیم روزی علم به جایی می‌رسد که دیگر هیچ بلای جمعی جامعه‌ی انسانی را تهدید نخواهد کرد! شاید نیم‌قرن از طاعون می‌گذرد و «کرونا» در اوج پیشرفتِ علم، جامعه‌ی جهانی را تهدید می‌کند. بلاهای جمعی، هرازچند گاه، چه می‌خواهند بگویند؟
قسمت اول:

صوت/ داستان مشهور «طاعون»؛ قسمت اول
1399/04/24 - 21:16
«طاعون»، ماجرای همه‌گیری این بیماری در الجزایر و تعطیلی شهر را شرح می‌دهد. بیماری جان بسیاری را می‌گیرد؛ از هر ده نفر یکی می‌میرد و مقامات شهر می‌دانند که اجساد درحال پوسیدگی موش‌ها، خطری کُشنده برای سلامتی مردم به شمار می‌آیند.
در آغاز مقامات محلی تمایلی ندارند که نشانه‌های اولیه‌ی طاعون یعنی موش‌های درحال مرگ در خیابان‌ها را تأیید کنند.
راوی داستان «دکتر برنار ریو» فداکاری و شجاعت نیروهای بهداشت و درمان را در این دوران به یاد می‌آورد: «نمی‌دانم برایم چه پیش خواهد آمد، یا هنگامی که همه‌ی این ماجراها به پایان رسید چه رخ خواهد داد. در این لحظه تنها چیزی که می‌دانم این است: مردم بیمارند و به درمان نیاز دارند».
در پایان نجات‌یافتگان از طاعون درسی می‌آموزند. آنها اکنون می‌دانند تنها چیزی که همیشه می‌توان مشتاقش بود و گاهی نیز به آن رسید، عشق به انسان است.
* آلبر کامو نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار «الجزایری-فرانسوی» و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی نوبل بود. او یکی از نویسندگان بزرگ قرن بیستم و خالق کتاب مشهور «بیگانه» و مقاله‌ی جریان‌ساز «افسانه‌ی سیزیف» است. او در سال 1957 به سبب خلق «آثار مهم ادبی که به‌روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد»، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.
آلبر کامو پس از «رودیارد کیپلینگ» جوان‌ترین برنده‌ی جایزه‌ی نوبل و نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی قاره‌ی آفریقا است که این عنوان را کسب کرد. آلبر کامو دو سال پس از بردن جایزه‌ی نوبل در یک سانحه‌ی تصادف درگذشت.
راوی: مهدی سلطانی/ اکبر مولایی/ معصومه عزیزمحمدی
کارگردان تصویری:میثم جزی