بزرگنمايي:

ایران پرسمان - فارس / هوشنگ مرادی‌کرمانی گفت: فرهیختگان و نویسندگان بزرگی در ایران زندگی می کردند که مجبور بودند تا آخرین روز عمر بنویسند تا بتوانند معیشت خود را تامین کنند، ولی بنده به همان حقوق بازنشستگی و حق‌التالیف راضی ‌هستم.
هوشنگ مرادی کرمانی در تشریح مجموعه آثار خود که به ثبت گواهی کمیته حافظه جهانی رسیده است، گفت: این آثار که بالغ بر 17 - 18 کتاب بنده از سال 1349 تا 1398 است، حاصل نیم قرن نویسندگی‌ام است که مورد ارزیابی داوران قرار گرفته و مفتخر به دریافت این گواهی معتبر جهانی شد.
وی با اشاره به اینکه یک سالی است که از دنیای نویسندگی خداحافظی کرده است تا فضای رویش برای قلم‌های جدید و جوان شکل بگیرد، افزود: معتقدم زیاد نوشتن و داشتن کتاب‌های زیاد نمی‌تواند معیار نویسندگی کامل باشد، زیرا بنده در طول این سال‌ها، تلاش کردم به صورتی بنویسم که متن و قلم هر کتابم با کتاب دیگر کاملا متفاوت باشد و حتی یک پاراگراف از کتاب‌هایم شبیه یکدیگر نباشد و در طول این نیم قرن نویسندگی به طور میانگین هر چهار سال یک کتاب نوشتم.
مرادی کرمانی در ادامه به سختی زندگی و معیشت نویسندگی در ایران اشاره کرد و گفت: فرهیختگان و نویسندگان بزرگی در ایران زندگی می کردند که مجبور بودند تا آخرین روز عمر بنویسند تا بتوانند معیشت خود را تامین کنند ولی بنده به همان حقوق بازنشستگی از بهداری سابق و حق التالیف‌های کتاب‌های خود که اتفاقاً از سنین 7 - 8 ساله تا 80 - 90 ساله خواننده دارد و به 30 زبان ترجمه شده است؛ راضی هستم.
وی با تقدیر از اقدام کمیته حافظه جهانی و کتابخانه ملی که در زمان حیات نویسندگان به آنها احترام گذاشته و آثارشان را مورد توجه بین المللی قرار دادند، افزود: همیشه رسم بود از بزرگان فرهنگی ایران از جمله حافظ، سعدی، خیام و فردوسی در مقیاس جهانی یاد شود ولی این اقدام کمیته حافظه جهانی و کتابخانه ملی در زمان حیات نویسندگان، کاری شایسته و قابل تقدیر است.
مرادی کرمانی خاطرنشان کرد: ثبت گواهی آثار نویسندگان معاصر در کمیته حافظه جهانی خبری بسیار خوب در این روزهای مملو از خبرهای سخت بیماری کرونا است و این رویدادها چراغ امید و الگویی برای نویسندگان جوان خواهد بود که با همت و موفقیت کتابخانه ملی حاصل شده است.