بزرگنمايي:

ایران پرسمان - لیگ نوزدهم که تمام شد آماری شگفت‌انگیز از استقلال به جا ماند؛ 55 گل زده در 30 بازی. میانگینی نزدیک به 2 گل زده در هر بازی. دقیق (88/1)!

به گزارش جام نیوز ، لیگ نوزدهم که تمام شد آماری شگفت‌انگیز از استقلال به جا ماند؛ 55 گل زده در 30 بازی. میانگینی نزدیک به 2 گل زده در هر بازی. دقیق (88/1)! استقلال نه فقط از حیث آمار گل‌های زده، بلکه از لحاظ شکل و شمایل بازی به واقع جذاب‌ترین تیم لیگ نوزدهم بود. تیمی که در غالب بازی‌ها فاتح دروازه حریفان خود بود و به جز مواردی محدود توانست زهرش را همه جا خالی کند. خط آتش استقلال از وقتی شکل و شمایل زیبا‌تری به خود گرفت که ارسلان مطهری نیز در نیم فصل لیگ نوزدهم به زوج دیاباته-قایدی اضافه شد؛ بازیکنی که خیلی زود توانست با گلزنی‌های پی‌درپی در قامت بازیکنی اثرگذار شانه به شانه دو مهاجم قبلی استقلال جلو برود و حتی گاهی از آنها نیز پیشی بگیرد. نمونه‌اش بازی با الشرطه که دیاباته و قایدی از گلزنی عاجز بودند و کاری را که آنها نتوانستند در دقایق متمادی انجام دهند، ارسلان مطهری به خوبی انجام داد تا استقلال بازنده این میدان لقب نگیرد و حذف زودهنگامی را تجربه نکند.
مطهری در حقیقت آقای گل استقلال در این عرصه محسوب می‌شود. او زننده هر دو گلی بوده که استقلال در رقابت با الشرطه و الاهلی به ثمر رسانده است. البته آبی‌ها یک گل دیگر را نیز در این رقابت‌ها زده‌اند که خالق آن مدافع الشرطه (حسام کاظم) در بازی رفت بود. در واقع اگر بخواهیم بیلان کاری استقلال در لیگ قهرمانان آسیا را دقیق و موشکافانه رصد کنیم باید بدون ملاحظه‌‌کاری دست بگذاریم روی ضعف‌های گلزنی در این عرصه که استقلال در 3 بازی فقط 3گل به ثمر رساند که یکی از گل‌ها به کمک مدافع حریف بوده است. بدون شک ادامه روند گلزنی برای ارسلان مطهری خبری خوشایند است و علاوه بر تحکیم جایگاهش در ترکیب استقلال، این بازیکن را به عنصری محبوب و همواره اثرگذار تبدیل خواهد کرد اما کادرفنی استقلال باید به سرعت در راستای یافتن پاسخ معمای قفل شدن پای دیاباته و قایدی در بازی‌های آسیایی باشند و دریابند که چرا گلزن‌ترین بازیکنان‌شان در لیگ و حتی جام حذفی، در لیگ قهرمانان آسیا حتی یک گل هم به ثمر نرساندند؟!
اینکه مطهری به این حد از قابلیت فردی رسیده که می‌تواند در بزنگاه‌ها به مدد استقلال بیاید، اتفاق خوشایندی برای این بازیکن است اما برای استقلال که باید از تعدد بازیکن تأثیرگذار و بخصوص گلزن بهره ببرد، هرگز خبر خوشایندی نیست و این تک‌محوری باید به سرعت رفع شود و استقلال همان تیمی باشد که در لیگ دیدیم؛ مجموعه‌ای که علاوه بر مهاجمانش، هافبک‌ها و مدافعان نیز در نقش گلزنی قد علم می‌کردند و می‌توانستند گره کار را باز کنند.
سطح متفاوت فوتبال آسیا به واقع گلزن‌ترین تیم لیگ ایران را وارد چالشی بزرگ کرده ‌است و گرچه کناره‌گیری الوحده در کاهش آمار گلزنی این گروه نیز اثرگذار است و استقلال نیز متأثر از آن خواهد بود اما ارزیابی عملکرد استقلال در همین 3 بازی نیز نشانه‌های امیدوارکننده‌ای را بخصوص در خط حمله بروز نمی‌دهد و ضعف‌ها حکایت از آن دارد که یا تاکتیک تیمی برای گشودن دروازه حریف اشکالاتی دارد و یا اینکه بازیکنان از نظر تفکر فردی با مشکلاتی مواجه‌اند.
مهدی قایدی در شب بازی با الشرطه فقط یک ضربه به سمت دروازه الشرطه نواخت و یک نیمه را به بطالت گذراند. شیخ دیاباته نیز وضعیتی به مراتب اسفبارتر از قایدی داشت و حتی یک بار هم نتوانست دروازه الشرطه را به واکنشی جدی وا دارد و در غالب صحنه‌ها در بند مدافعان سختگیر حریف بود. نه اینکه دیگر بازیکنان نقش خود را به خوبی ایفا کرده باشند. وقتی مهاجمان عملکرد ضعیفی از خود به جا می‌گذارند هافبک‌ها نیز مورد نقد قرار می‌گیرند اما همین قایدی در بازی‌های لیگ برتر آنقدر پرتحرکت ظاهر می‌شد و به حدی بازیکنان حریف را با حرکات فریبنده گیج می‌کرد که در نهایت برایش موقعیت گل ایجاد می‌شد. در واقع قایدی خود برای خود فرصت گلزنی پدید می‌آورد. شیخ نیز گاهاً همین وضعیت را در استقلال بروز می‌داد اما در لیگ قهرمانان آسیا هرگز قایدی و دیاباته نشانی از آن بازیکنان آماده و قبراق نداشتند و گرفتار دفاع منطقه‌ای و گاهاً فردی بازیکنان حریف بودند. با توجه به اینکه استقلال به دلیل کناره‌گیری الوحده با تمرینات و استراحت بیشتر وارد این کارزار شده بود، انتظار می‌رفت که امتیاز بازی با الشرطه را به سادگی مال خود کند و از این مرحله بگذرد اما استقلال در نیمه اول بازی با الشرطه دقیقاً با همان هیبتی وارد میدان شد که در فینال جام حذفی دیدیم! بی‌نظم، سردرگم، فاقد برنامه تاکتیکی و عمیقاً بی‌حوصله و شتاب‌زده.
کلید موفقیت استقلال در بازی با الاهلی اما در دست همین مهاجمان است و چنانچه ارسلان مطهری یک تنه وظایف محوله را به خوبی انجام دهد باز هم برای استقلال کافی نیست و لازم است که دیاباته و قایدی نیز عملکرد متفاوتی در این میدان داشته باشند و خط میانی نیز در تغذیه مهاجمان کم نگذارد و با ارسال‌های دقیق این دو بازیکن را در موقعیت گلزنی و فتح دروازه حریف قرار دهند. استقلال بالقوه از ظرفیت‌های بزرگتری در لیگ قهرمانان آسیا برخوردار است اما این ظرفیت‌ها باید به فعل بدل شود که نقش آنالیز، انتخاب تاکتیک، شیوه مناسب بازی و چیدمان مناسب تأثیری انکارناپذیر در پدید آمدن چنین شرایطی خواهد داشت. در واقع باید به نقش مهم مربیان در بازی‌های بزرگ اشاره داشت. شاید مجید نامجومطلق با تساوی مقابل الشرطه قدم اول را به تعبیری چندان هم بد برنداشته باشد اما لازمه موفقیت در آسیا استفاده حداکثری از توانمندی‌های فردی و تاکتیکی بازیکنان است که مربیان تیم‌ها باید هنر استفاده از داشته‌های خود را به خوبی بلد باشند و بدانند با چه ارنج و شیوه‌ تاکتیکی تیم خود را وارد میدان بازی کنند.
چهارشنبه شب استقلال بازی عمیقاً دشواری مقابل الاهلی دارد و یک اشتباه منجر به از کف رفتن همه فرصت‌ها خواهد شد. استقلال حتی با تساوی هم از گردونه رقابت‌ها حذف می‌شود و باید پیروز میدانی باشد که در بازی رفت نشان داد استحقاقش را دارد. از یاد نمی‌بریم که در بازی رفت استقلال با ناداوری نیز مواجه بود که شاید اگر آن سناریو رخ نمی‌داد آبی‌ها می‌توانستند علاوه بر دشت 3 امتیاز، برتعداد گل‌های زده خود نیز بیفزایند تا اینطور مورد نقد فنی قرار نگیرند. به هر حال اما یک فرصت طلایی دیگر پیش روی استقلال خواهد بود و مجموعه این تیم باید تا شب بازی با الاهلی تمام اشکالات سیستمی و فردی خود را از بین برده و در قامت تیمی بی‌نقص و پیروزی‌خواه گام به میدان بگذارد. شاید لازم باشد استقلال برای اینکه خود واقعی‌اش را بیابد یک بار بازی‌های مرحله پیش مقدماتی مقابل الکویت کویت و الریان قطر را مرور کند. استقلال در دو بازی پلی‌آف 8 گل به ثمر رساند و خط نشان کشید برای فوتبال آسیا اما همان تیم که میانگین 4 گل زده در مرحله پلی‌آف را از خود به جا گذاشته، در مرحله گروهی 3 گل زده که یکی از گل‌ها به کمک مدافع حریف بوده است. این همه تفاوت از استقلال حقیقتاً پذیرفتی نیست و آبی‌ها باید در راستای بازگشت سریع به همان موقعیت قدم بردارند و چهارشنبه شب متفاوتی را برای فوتبال ایران، بخصوص هواداران و هواخواهان خود رقم بزنند.
ایران ورزشی