بزرگنمايي:

ایران پرسمان - جام جم / گفت و گو با غلامرضا کوچک شوشتری؛ یکی از قدیمی ترین خبرنگاران صدا و سیمای خوزستان:
یک بار از یک آبادانی پرسیدم چرا می گویند آبادانی ها بلوف می زنند؟ جواب قشنگی داد، گفت: آبادانی ها بلوف نمی زنند، ما صاحب اولین های ایران هستیم، چیزهایی دیده ایم که بقیه مردم حتی تصورش را هم نمی کردند که در ایران موجود باشد. چون باور نمی کنند، خیال می کنند ما بلوف می زنیم، مشکل از آنهاست نه ما! شکست حصر آبادان در پنج مهر 1360 هم یکی از همان اولین های آبادانی ها بود. شاید باورش سخت باشد اما آبادان اولین شهرجنگی بود که محاصره اش را شکست و صدام نتوانست این شهر استراتژیک را از آن خودش کند. غلامرضا کوچک که آن زمان 24 ساله بود و در صدا و سیمای مرکز خوزستان و اهواز خبرنگار بود، می گوید: خرمشهر سقوط کرده بود و صدام اگر آبادان را هم تصرف می کرد، جنگ را به نفع خودش پایان می داد. اما امام خمینی(ره) با شناخت این موقعیت، فرمان داد هر طور شده حصر آبادان شکسته شود که شد و صدام بعد از این پیروزی بود که فهمید نمی تواند خاک ایران را از آن خودش کند؛ حتی یک وجب از این خاک را.
خاطرات سوخته
غلامرضا کوچک بعد از سال ها هنوز هم از یادآوری سقوط هواپیمای فرمانده هان جنگ که در شکست حصر آبادان سهم مهمی داشتند، افسرده خاطر می شود.او با شهیدان جهان آرا، کلاهدوز، فلاحی و نامجو چند بار گفت وگو کرده بود و از همه آنها خاطرات زیادی دارد. می گوید: از عملیات های مختلف و شکست حصرآبادان تصاویر زیادی گرفته و صداهای زیادی ضبط کرده بودیم که هر کدامشان سندی معتبر بود از روزها و ماه های اول جنگ. همه را با هواپیمایی که فرماندهان جنگ با آن راهی تهران بودند، فرستادیم که از صداو سیما پخش شود؛ اما هواپیما که سقوط کرد، همه آن تصاویر و صداها هم سوخت و از بین رفت. به همین دلیل من نام «خاطرات سوخته» را برای آنها انتخاب کرده ام.
کوچک می گوید: صدا و سیمای خوزستان قبل از جنگ یکی از مجهزترین مراکز صدا و سیما بود. ما فرستنده های قوی در این استان داشتیم. فرستنده خسروآباد آبادان 200 متر ارتفاع داشت که بعدها متوجه شدیم از طریق همین فرستنده مردم عراق هم می توانستند برنامه های رادیو ایران را به دو زبان فارسی و عربی دریافت کنند. در اهواز فرستنده یکصد کیلو وات داشتیم و فرستنده صدکیلو وات رادیو نفت آبادان هم بود. روز 31 شهریور که عراق رسما به ایران حمله کرد، همزمان به فرودگاه ها و پالایشگاه ها و بقیه مراکز استراتژیک ایران، فرستنده های صدا و سیمای خوزستان را هم زد و نابود کرد. فقط فرستنده شرکت نفت ماند که بعد به رادیو نفت تغییر نام داد و همه گزارش های مربوط به جنگ را از همین رادیو نفت روی آنتن می فرستادیم.
پایداری آبادان بی نظیر بود
جنگ شروع شده بود، خرمشهر سقوط کرده بود و دیگر شهرهای خوزستان مرتب بمباران می شد. جاده ها زیر آتش بود و امنیت نداشت. همه مردمی که در حومه شهرهای خوزستان زندگی می کردند، به شهرها آمده بودند به خصوص به آبادان، اهواز، دزفول تا سامان داده شوند. بیشتر مردم تمایل نداشتند شهرها را ترک کنند.خانه شان بود و وطنشان.ایستادگی و مقاومت شان برای این بود که وظیفه خود می دانستند از شهرهایشان محافظت کنند. وقتی صدام حمله کرد، یک روز مانده بود به بازگشایی مدارس. مردم زندگی روزمره خود را داشتند که یکباره صدام حمله کرد. قبل از حمله رسمی در جنوب، تجزیه طلبان را فعال کرده و از آنها حمایت می کرد و آنها گاهی خطوط نفت را منفجر می کردند؛ اما عموم مردم به این تحرکات کاری نداشتند، هرچند مسوولان مملکت و نظامیان این حرکت ها را زیر نظر داشتند. مردم خرمشهر مقاومت کردند با دست خالی؛ 40روز مقاومت کردند. آبادان که محاصره شد مردم در شهر بودند، حتی در محاصره نمازجمعه برگزار می کردند. پایداری مردم آبادان و مردم شهرهای دیگر که به آبادان رفته بودند بی نظیر بود. امام جمعه آبادان مرحوم جمیع، یکی از چهره های مقاومت در خوزستان و آبادان بود و باعث دلگرمی مردم و رزمنده ها بود. آبادان آن زمان سی، چهل هزار نفر جمعیت داشت اگر این شهر سقوط می کرد، فاجعه ای رخ می داد که قابل جبران نبود. صدام برای تصرف آبادان از مجهزترین ابزار آن زمان بهره می برد، زیرساخت های عظیمی را مهیا کرده بود و تصور نمی کرد، رزمنده های ایرانی بتوانند در عملیات ثامن الائمه محاصره آبادان را از بین ببرند. قبل از آن البته چند عملیات انجام شده بود مثل عملیات دارخوین که متاسفانه در این عملیات نتوانستیم زیرساخت های حفاظت از آبادان را فراهم کنیم.احمد سگوندی (آریایی) در همین عملیات به شهادت رسید.خبرنگار صداوسیما بود که بسیار شجاع و نترس بود و برای گرفتن خبر به خط مقدم می رفت.
دعوت به مقاومت و دفاع
غلامرضا کوچک از مردم خوزستان می گوید و این که چگونه در شهرها ماندند و مقاومت کردند.مسجدجزایری اهواز و مسجد بهبهانی ها در آبادان مهم ترین مراکزی بود که نیرو به خط مقدم می فرستادند.شهید حسین علم الهدی در روزهای ابتدای جنگ به رادیو اهواز می آمد و سخنرانی هایش را ضبط می کردیم که مردم را به مقاومت و دفاع دعوت می کرد.او شب ها همراه جوان ها کمین هایی می زدند و عراقی ها را به عقب می فرستادند.همه جاده ها زیر آتش عراقی ها بود و مردم نمی توانستند رفت و آمد کنند. فرستنده ها قطع شده بود و فرستنده رادیو اهواز فعال بود و رادیو آبادان. آیت الله خامنه ای که عضو شورای انقلاب بودند به جبهه می آمدند و ما با همان وسایل اندکی که داشتیم با ایشان و بقیه فرماندهان جنگ گفت وگو می کردیم و برخی از آنها را پخش می کردیم و برخی را هم به تهران می فرستادیم.
عراقی ها بعد از تصرف خرمشهر، به تدریج به سمت شهرهای دیگر پیشرویی می کردند،عکس هایی از این پیشرویی ها موجود است که مثلا رسیده اند به کارخانه لوله سازی (نورد) و فرستنده های رادیویی اهواز و عکس هم گرفته اند که ما داریم پیشروی می کنیم. اما مردم خوزستان با اطلاع از این اوضاع مانده بودند و مقاومت می کردند. نیروهای رزمنده در اوایل جنگ کاملا مردمی بود. بعد به مرور نیروهای ارتش و سپاه به خوزستان آمدند. ماندن مردم و دفاع آنها از شهرهایشان حیثیتی بود، مگر می توانستند شهرهایشان را رها کنند. امنیت نبود و مدام شهرها بمباران می شد، اما مردم ایران کوتاه نمی آمدند. وزیر نفت آن زمان شهیدتندگویان از اهواز به سمت آبادان می رفت که از پالایشگاه ها بازدید کند که اسیر نیروهای عراقی شد. بعد از سقوط خرمشهر، تصرف آبادان برای صدام به یک آرزو تبدیل شده بود. ارتش بعث اول جاده ها را تصرف کرد،از جاده اهواز - آبادان رسیدند به جاده آبادان - ماهشهر و حلقه محاصره تکمیل شد و آن زمان بود که امام خمینی (ره) دستور دادند حصرآبادان شکسته شود.
دفاع 8 ساله خوزستان
امام خمینی (ره) درباره خوزستان گفتند که این استان دین خود را به انقلاب ادا کرد. اما خوزستان بعد از جنگ بی وفایی دید. یک سوم آب های کشور در این استان است. بیشتر صنایع مادر کشور در خوزستان است. تنوع قومیت ها در این استان بسیارزیاد است و سرمایه اجتماعی بالایی دارد. یکی از استان های استراتژیک کشور است؛ اما برای آب و برق مشکل دارد. مردمش برای اشتغال مشکل دارند. این همه مشکل برای استانی که هشت سال جنگ را دید و مقاومت و دفاع کرد، زیاد است. مردم خوزستان دین شان را به انقلاب ادا کرده اند و...