بزرگنمايي:

ایران پرسمان - لست سکند / بر روی زاینده‌رود پل‌های بسیاری ساخته شده است. یکی از این پل‌های زیبا پل چوبی یا جویی است که در میان پل خواجو و سی و سه پل قرار دارد. امروز به سراغ این پل زیبا در شهر اصفهان رفته‌ایم. با ما در این بخش همراه باشید.اصفهان را باید شهر پل‌های تاریخی ایران دانست. در این شهر رودخانه زاینده‌رود جریان دارد که علاوه بر زندگی، داستان‌های تاریخی بسیاری برای مردم اصفهان به ارمغان آورده است.
مردم و سلسله‌های تاریخی برای ارتباط شهر در دو طرف زاینده‌رود به سراغ ساخت پل می‌رفتند. اغلب این پل‌ها تاریخی و داستان‌های بسیاری برای ما دارند برای مثال پل خواجو یکی از پل‌های پر رمز و راز اصفهان است. اما در انتهای خیابان کمال اسماعیل پل باریک و کم عرضی دیده می‌شود که در قسمت ورودی آن تابلویی به نام پل جویی یا چوبی قرار دارد.
پل چوبی که در میان پل خواجو و پل الله‌وردی خان (سی وسه پل) قرار دارد، در سال 1065 قمری به دستور شاه عباس صفوی و با هزینه شخصی ساخته شد. این پل راهی اختصاصی برای خانواده سلطنتی بود که بین کاخ هفت دست و کوشک آیینه خانه قرار داشت و آنها می‌توانستند بدون دیده شدن در انظار عمومی در میان این باغ‌ها تردد کنند.
علت نامگذاری پل
در برخی منابع نام درست پل، پل جویی می‌داند. علت نامگذاری پل به این نام، جریان داشتن یک جوی آب کوچک بر روی پل بوده است. این گروه اعتقاد دارند که مردم اصفهان در زبان عامیانه به اشتباه به جای پل جویی، از پل چوبی استفاده می‌کردند. می‌گویند در ساختمان پل هیچ چوبی استفاده نشده و نام پل چوبی به این دلیل در زبان عامیانه استفاده می‌شود که تلفظ راحتی نسبت به جویی داشته است.
اما در سفرنامه شاردن مستقیما اشاره شده که پل از جنس چوب ساخته شده که بر پایه سنگ می‌باشد. بنابراین نمی‌توان با قطعیت گفت که عنوان پل چوبی راحتی تلفظ در زبان عامیانه مردم اصفهان بوده است.
اما نام اصلی پل در واقعا پل سعادت‌آباد بوده و همچین در زمان صفویان به علت ارتباط به هفت کاخ سلطنتی به پل هفت دست هم مشهور بوده است.
یکی دیگر از نام‌های این پل، پل دریاچه بود. آب رودخانه در بخش غربی پل جویی جمع می‌شد و به صورت دریاچه درمی‌آمد و همین امر باعث شده بود که پل به پل دریاچه نیز معروف باشد
معماری پل چوبی یا جویی
 همانطور که گفته شد پل جویی در میان دو پل، خواجو و الله‌وردی خان (سی و سه پل) قرار دارد. این پل 21 دهانه با طاق‌های جناغی و دو اتاقک کوچک در بخش میانی و آب‌برهای مثلثی دارد.
در قسمت میانی پل برجی شش ضلعی دیده می‌شود که از هر طرف آن چشمه‌ای روان بوده است. این قسمت میزبان امیران، اشراف، مهمانان و سفیرانی بود که به حضور شاه می‌رسیدند.
مصالح اصلی پل، سنگ بوده و در پایه‌های آن از ملات ساروج استفاده شده و در تمامی بدنه و طاق‌ها، آجر با ملات گچ به کار رفته است. پل جویی با اینکه عرض کمی دارد و طول آن 147 متر می‌باشد اما از استحکام زیادی برخوردار می‌باشد که علت این استحکام شاید همین مصالح بومی آن زمان بوده است.
کاربرد پل جویی
پل جویی به دستور شاه عباس برای ارتباط بین دو کاخ هفت دست و کوشک آیینه‌خانه ساخته شد. این پل برای رفت و آمد مردم عامه نبود و پل اختصاصی شاه بوده که بین باغ‌های سلطنتی خود بنا شده بود.
در واقعا شاه عباس این پل را بنا نمود تا خانواده‌‌ش، امرا و بزرگان و مهمانان بتوانند بدون مزاحمت در میان کاخ‌ها و باغ‌های سلطنتی رفت و آمد داشته باشند
سخن پایانی
اصفهان پل‌های زیبا و تاریخی بسیاری دارد. اغلب این پل‌ها به کمک مردم ساخته شده و هدف از ساخت آنها ارتباط بین دو طرف زاینده‌رود بوده است. پل جویی یا چوبی اما یک پل اختصاصی پادشاه بوده که به منظور ارتباط بین باغ‌های سلطنتی خود و استفاده امیران و اشراف و همچنین خانواده سلطنتی ساخته شده است. اگر در سفرتان به اصفهان از این پل زیبا بازدید داشته‌اید، خاطرات و تجربه‌هایتان را با ما در میان بگذارید.