بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / « ریشه اسلام‌ ستیزی مکرون » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته مرتضی مکی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
رییس‌جمهور فرانسه در روزهای اخیر به بهانه دو اقدام تروریستی در این کشور، حملاتی لفظی را علیه مسلمانان صورت داده و تاکید کرده است که به هیچ‌ وجه از مواضع خود عقب‌نشینی نخواهد کرد. اظهارات اسلام‌ستیزانه امانوئل مکرون در حالی مطرح می‌شود که به نظر می‌رسد او این اظهارات را برای تقویت جایگاه خود در جامعه فرانسه بیان می‌کند. جامعه فرانسه طی چند سال گذشته تغییر و تحولات زیادی را شاهد بوده که از جمله این تحولات می‌توان به تضعیف پایگاه احزاب راست و چپ سنتی در این کشور اشاره کرد. این احزاب به دلیل عدم پاسخگویی به مطالبات مردم به ویژه در حوزه اقتصادی و ناتوانی در بهبود وضعیت معیشتی به حاشیه رفتند و به همین دلیل در سال 2017 شاهد برگزاری یک انتخابات رقابتی میان امانوئل مکرون به عنوان نماینده راست میانه‌رو و ماری لوپن به عنوان رهبر جریان راست افراطی فرانسه بودیم. در حقیقت این انتخابات نشان‌دهنده دو قطبی اصلی موجود میان مردم فرانسه بود و نشان داد در حال حاضر در این کشور دو قطبی جدی میان احزاب میانه‌رو و احزاب افراطی وجود دارد. امانوئل مکرون در انتخابات قبلی توانست با تکیه بر حمایت اکثر احزاب میانه‌رو ماری لوپن را شکست دهد، اما اکنون و پس از گذشت چند سال از آغاز به کار دولت او، در شرایطی قرار گرفته است که محبوبیت خانم لوپن بسیار بهتر از محبوبیت امانوئل مکرون است. مکرون که دو سال دیگر باید خود را برای شرکت در رقابت انتخاباتی آماده کند، تلاش دارد تا آنچه نتوانسته در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی برای مردم فرانسه انجام دهد، در حوزه سیاسی با این‌گونه فضاسازی‌ها علیه اقلیت‌هایی نظیر مسلمانان جبران کرده و از ریزش آرای خود به نفع جریان راست افراطی جلوگیری کند. در این میان باید دید مسلمانان و به ویژه کشورهای مسلمان چه اقداماتی می‌توانند برای مقابله با اقدامات اسلام‌ستیزانه مکرون انجام دهند. متاسفانه تاکنون واکنش‌ها در سطح دولت‌ها به آن شدت و حدتی نبود که بخواهد دولت فرانسه را به عقب‌نشینی از مواضع خود وادارد و رییس‌جمهور این کشور را مجبور کند که از جامعه مسلمانان عذرخواهی کند. به جز جمهوری‌اسلامی ایران و پاکستان این تنها ترکیه بود که واکنشی شدید به اظهارات رییس‌جمهور فرانسه نشان داد که ریشه این واکنش تند را هم باید در اختلافات سیاسی و ژئوپلیتیکی فرانسه و ترکیه جست‌وجو کرد. 
در ماه‌های اخیر هر جا که اردوغان تلاش کرده سیاست‌های تهاجمی خود را دنبال کند، از لیبی و مدیترانه گرفته تا قفقاز، امانوئل مکرون تلاش کرده تا در مقابل او بایستد و از همین‌رو باید تصریح کرد که انگیزه‌های سیاسی اردوغان برای این نوع واکنش نشان دادن بیش از انگیزه‌های دینی و مذهبی اوست. جز سه کشوری که نام برده شد، هیچ کشور مسلمان دیگری واکنشی قاطع و در سطح مسوولان ارشد دولتی به این موضوع نشان نداده و با این وصف بعید به نظر می‌رسد که تلاش‌ها برای تحت فشار قرار دادن دولت فرانسه به نتیجه مشخصی برسد. این اولین بار نیست که دولتمردان فرانسه، دیدگاه‌های اسلام‌ستیزانه خود را در چارچوب آزادی بیان مطرح و محدودیت‌هایی را علیه مسلمانان وضع می‌کنند. با کمال تاسف باید اظهار کرد محدودیت‌های زیادی علیه جامعه مسلمانان فرانسه وجود دارد و هربار به بهانه‌های مختلف و بدون پایه و اساس این محدودیت‌ها تشدید می‌شود. هربار که این اتفاق رخ می‌دهد تا مدتی موج خبری به وجود می‌آید و پس از آن بدون رخ دادن اتفاق خاصی این موج فروکش می‌کند. هرچند که مسلمانان زیادی تاکنون از ضرورت تحریم کالاهای فرانسوی سخن گفته‌اند اما تا زمانی که اراده‌ای جدی برای وادار کردن دولت فرانسه به عقب‌نشینی از مواضع خود در سطح دولت‌ها وجود نداشته باشد، نمی‌توان امید داشت که این پویش‌ها موثر واقع شود. اگر چنین همدلی و اتحادی میان مسلمانان شکل گیرد که واقعا فرانسه از نظر اقتصادی با چالش مواجه شود، اتفاقی بسیار خوب خواهد بود که ممکن است بتواند در کاهش محدودیت‌هایی که علیه مسلمانان فرانسه به وجود آمده، موثر عمل کند.