بزرگنمايي:

ایران پرسمان - انتخاب / ما باید در عرصه بین‌المللی از گذشته درس بگیریم. ما باید دنبال تقویت و توسعه خودمان از طریق رشد و تولید در داخل کشور برویم. چین توانست با تکیه بر خودش امروز قطب اقتصادی جهان باشد و روسیه با همین ترفند توانست از مشکلات و مصایب عدیده دوران شوروی رهایی یابد. ایران با تمام ظرفیت و توانایی‌ها چرا به این جایگاه نرسد؟
یک نماینده مجلس در واکنش به ابراز نگرانی روزنامه کیهان درمورد ضربه خوردن روابط ایران با چین، هند و روسیه در صورت احیا برجام گفت: اینکه ما بخواهیم منافع کشور خودمان را در عرصه جهانی به منافع چین یا کشورهای دیگری گره بزنیم، درست نیست و طرح چنین موضوعی یک بحث غیرکارشناسی است.
فداحسین مالکی در پاسخ به این پرسش که آیا برجام و مذاکره با آمریکا در تضاد با روابط ایران با شرق است، گفت: ما اگر یک نگاه اجمالی به فضای امروز جهان داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که هنوز ابهاماتی درباره انتخابات آمریکا مطرح بوده و مشخص نیست که تکلیف دولت بعدی این کشور چه زمانی روشن خواهد شد. از طرف دیگر نیز در این مدت تغییری در سیاست خارجه ایران رخ نداده است. بنابراین طرح موضوعاتی که آینده روابط ایران با شرق یا غرب چگونه خواهد بود، همگی در حد گمانه زنی هستند.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه در مجلس با بیان اینکه وضعیت امروز آمریکا و انتخابات این کشور یادآور همان مثال «نه به بار است و نه به دار»، گفت: هر زمانی که آقای بایدن در کاخ سفید مستقر شد و بعد از آن اعلام کرد که می‌خواهد بی قید و شرط به برجام بازگشته و در عین حال خساراتی که به سبب خروج آمریکا از برجام به ایران تحمیل شد را جبران کند و همچنین تمامی تعهدات عقب مانده خودش را انجام بدهد، آن زمان می‌توان درباره آینده برجام و بحث‌های متعاقب آن صحبت کنیم.
سفیر سابق ایران در افغانستان در پاسخ به پرسشی درمورد برخی اظهارات درمورد عدم اعتماد دولت چین به دولت روحانی گفت: چنین گزاره‌ای درست است. ما هم از واکنش‌هایی که چینی‌ها تاکنون در بحث قرارداد 25 ساله و روابطشان با ایران داشتند به چنین موضوعی رسیدیم، وگرنه بحث قرارداد 25 ساله باید با سرعت بیشتری دنبال می‌شد.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا ایران باید برای حل این مسائل باید از نسخه اخیر روزنامه کیهان تبعیت کند، گفت: اینکه ما بخواهیم منافع کشور خودمان را در عرصه جهانی به منافع چین یا کشورهای دیگری گره بزنیم، درست نیست و طرح چنین موضوعی یک بحث غیرکارشناسی است.
مالکی با بیان اینکه قرارداد 25 ساله ایران و چین می‌تواند به مراتب منفعت بیشتری در مقایسه با مذاکرات سالانه ایران با غرب داشته باشد، تصریح کرد: چین به نوعی همسایه غیرمرزی ایران محسوب می‌شود. چین امروز یک قدرت تجاری برتر در جهان است و در تاریخ نیز همواره روابط خوب و متقابل و توام با احترامی با ایران داشته است و برهمین اساس نباید از این فرصت غافل شد.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه گفت: نزدیک شدن ایران به چین باعث شده که غرب به ویژه آمریکا بسیار عصبانی شود. چراکه این ارتباط یک فرصت را هم برای تهران و هم پکن فراهم می‌کند و آمریکا در رقابتی که با چین دارد، نمی‌خواهد چنین فرصتی برای چینی‌ها فراهم شود. اینکه امروز کره جنوبی به عنوان یکی از کشورهای نزدیک به آمریکا اعلام می‌کند که درباره طلب‌های ایران حاضر به همکاری و مذاکره با تهران است، شاهد بر همین مساله است که آمریکا و متحدانش از نزدیکی ایران به چین دستپاچه شدند.
سفیر سابق ایران در افغانستان در پاسخ به این پرسش که آیا به جای تاکید بر ارتباط با غرب یا شرق، بهتر نیست که ایران در عرصه جهانی به دنبال یک توازن بین شرق و غرب در جهت تامین منافع خودش حرکت کند، گفت: این یک موضوع بسیار مهم است که البته چند وجه مختلف دارد. اول آنکه چین باید همواره در استراتژی ایران در نظر گرفته شود. ما نباید اشتباهات خودمان را در سیاست خارجه تکرار کنیم و همه تخم مرغ‌ها را در یک سبد بچینیم. از طرف دیگر درباره اروپا باید گفت که ما نیازمند یک تعریف و چارچوب مشخص هستیم. اروپاییان اگر به روابط متقابل محترمانه با ایران مقید شوند، اتفاقا ایران از ارتباط با آنان استقبال خواهد کرد.
مالکی ادامه داد: اما ضلع سوم این موضوع یعنی آمریکا بسیار متفاوت و پیچیده است. آمریکا با خروج از برجام باعث شد تا دیوار بی‌اعتمادی بین تهران و واشنگتن بلندتر از گذشته شود. واقعیت این است که ما 40 سال از آمریکا آسیب دیدیم. مذاکره با آمریکا غیرممکن است، مگر موضوعات و موارد محدودی مانند برجام درمیان باشد. چراکه آمریکا در رفتار خودش نشان داده که یک کشور سلطه طلب است. ولی درباره اروپا شرایط بهتر است و آنان اگر دست از دخالت‌های غیرکارشناسی خودشان بردارند، می‌توانیم یک روابط متقابل با آنان داشته باشیم.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه در مجلس، تصریح کرد: ما باید در عرصه بین‌المللی از گذشته درس بگیریم. ما باید دنبال تقویت و توسعه خودمان از طریق رشد و تولید در داخل کشور برویم. چین توانست با تکیه بر خودش امروز قطب اقتصادی جهان باشد و روسیه با همین ترفند توانست از مشکلات و مصایب عدیده دوران شوروی رهایی یابد. ایران با تمام ظرفیت و توانایی‌ها چرا به این جایگاه نرسد؟