ایران پرسمان - خراسان / هرچند در عصر اینترنت و فضای مجازی، تعداد افراد کتاب‌خوان تا حد زیادی کاهش یافته است، اما هنوز هم هستند کسانی که می‌توان اصطلاح «خوره کتاب» را درمورد آن‌ها به کار برد.
اما خوره کتاب بودن، فقط به معنای داشتن فهرست بی‌انتهایی از کتاب‌های در انتظار مطالعه نیست؛ بلکه معمولا این گروه از افراد، علاقه‌مند به دانستن جزئیات جالب درباره کتاب‌ها و نویسندگان موردعلاقه‌شان هم هستند. اگر شما هم تمایل دارید که علاوه بر عنوان و نویسنده کتاب‌های موجود در قفسه کتاب‌هایتان، چیزهای دیگری هم درباره آن‌ها بدانید، با ما همراه باشید.

عبارت «غرور و تعصب» در پایان رمان «سسیلیا»، نوشته «فنی برنی» رمان‌نویس انگلیسی چندین‌بار تکرار شده و تصور بر این است که جین آستن، عنوان محبوب‌ترین کتاب خود را از همین‌جا گرفته است. آستن، برنی را از نویسندگان موردعلاقه خود می‌دانست ، بنابراین منطقی است که از این نویسنده الهام و تحت‌تأثیر او قرار گرفته باشد.
«گهواره گربه»؛ معادل کارشناسی ارشد!
رمان «گهواره گربه» نه تنها یکی از بهترین و محبوب‌ترین رمان‌های کورت ونه‌گات بود، بلکه به او کمک کرد تا مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه شیکاگو بگیرد. دانشگاه شیکاگو بعد از این‌که پایان‌نامه ونه‌گات را در سال 1971 رد کرد، به خاطر این کتاب، به او مدرک افتخاری در رشته انسان‌شناسی داد!
«گتسبی بزرگ»؛ رمانی که نویسنده را دق مرگ کرد!
رمان «گتسبی بزرگ» در ابتدا رمان ضعیفی ارزیابی شد. چاپ اول این کتاب در سال 1925موفقیت چندانی کسب نکرد و در طول مدت 15 سال باقی‌مانده از عمر فیتز جرالد، فقط حدود 25 هزار جلد از آن به فروش رسید. فیتزجرالد، در حالی در سال 1940 درگذشت که خودش و این رمان را شکست‌خورده می‌دانست. هم‌اکنون، این رمان بزرگ‌ترین رمان تاریخ آمریکا محسوب می‌شود و سالانه بیش از 500 هزار نسخه از آن به فروش می‌رسد.
«نانسی درو» و نویسنده‌های ناشناخته آن
کارولین کین، نامی که به عنوان نویسنده روی جلد کتاب‌های «نانسی درو» وجود دارد، شخصیتی واقعی نیست، بلکه یک نام مستعار برای چند نویسنده است که به صورت سایه‌نویس در خلق این مجموعه نقش داشتند. شخصیت کارولین کین، برای اولین بار در سال 1930 خلق شد و طی ده‌ها سال تکامل یافت.
علایم آلزایمر در «فیل‌ها می‌توانند به یاد بیاورند»!
به گزارش روزنامه‌ گاردین، رمان «فیل‌ها می‌توانند به ‌یاد بیاورند» که آگاتا کریستی آن را در 81 سالگی نوشته است، از مشخص‌ترین مدارک مبتنی بر ابتلای او به آلزایمر است. در این کتاب، جملات تکراری و کلمات نامفهوم، 18درصد بیشتر از رمان «مقصد نامعلوم» که در 61 سالگی او نوشته شد، به کار رفته‌است. آخرین جمله رمان این است: «شاید اشکالی نداشته باشد که به خاطر نیاورید.»