بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اصل حمایت از کادر فنی اصلی ثابت شده هست، با نگاه به فوتبال روز دنیا و یا حتی همین کشور خودمان هم تا حدودی تاثیر ثبات را در موفقیت های تیم های مختلف می بینیم.

اصل حمایت از کادر فنی اصلی ثابت شده هست، با نگاه به فوتبال روز دنیا و یا حتی همین کشور خودمان هم تا حدودی تاثیر ثبات را در موفقیت های تیم های مختلف می بینیم. حمایت از تیم های بزرگ اشکال گوناگونی دارد از هیئت مدیره و مدیرعامل گرفته تا کادر فنی و بازیکنان از یکدیگر که حاصل آن اعتمادسازی داخل تیمی را بوجود می آورد اما نوع برتر حمایت، دقیقا آیتم هواداران هستند، جایی که فشار افکار عمومی هواداران می تواند یک تیم را از قهقرای فوتبال نجات داده و به عرش برساند یا عدم حمایت آنها یک تیم را از اوج به فرش برساند، باور کنید تاثیر این فشار از بیرون روی تصمیم گیری های داخل زمین و کنار خط هم تاثیر بسزایی دارد. به چهره فکری در نماهای بسته، لب خط زمین توجه کنید فشار عجیبی روی او مستولی هست.
ذهنیت، ثبات، آرامش
فصل جاری استقلال کلا در بالای جدول قرار دارد، شاید بهترین روزهای چند سال اخیر این تیم حداقل از لحاظ جایگاه تیمی، اما قطعا نقدهایی هم بی برو برگرد بر تیم فکری وارد هست، اینکه به زعم هواداران چرا زیبا بازی نمی کند یا ساختار خاصی را از این تیم در مستطیل سبز نمی بینیم و حتی این که به نظر می رسد نیمکت این تیم وزن بالایی را ندارد تا در بزنگاه‌ها به کار سرمربی بیاید و از این دست مسائل که صد البته کادر فنی استقلال باید به افکار عمومی هواداران این تیم جواب دهد. اما نکته ای که در اینجا حائز اهمیت هست حل معضلات روانی و جوی و فنی این تیم هست که واقعا در این فرصت کم حتی از بهترین مربی لالیگا هم بر نمی‌آید. استقلال اگرچه ثبات بازیکن را امسال داشته اما بالای سر این بازیکنان سرمربی جدیدی با فلسفه جدیدی حاضر هست، ثبات فقط به حفظ بازیکنان ربط ندارد بلکه حفظ کادر فنی هم جزو تعاریف ثبات تیمی می شود، نکته بعدی استقلال پیش فصل مناسبی را در گیرو دار آمدن فکری از نساجی نداشته تا بتواند وفق پذیری تیمی را به واسطه زمان انجام دهد، داشتن مصدومان و کرونایی های تیمی هم بی تاثیر نبوده، از طرفی محمود فکری بی اندازه در حال تلاش هست ذهنیت این تیم را به ذهنیت برنده یا دست بالا در بازی ها تبدیل کند، این آخری اما یکی از پاشنه آشیل های استقلال است، باور برنده بودن نکته ایست که در این روزها گمشده فکری هست و شاید همین عامل است که فکری را فعلا درگیر برنده بودن صرف و گرفتن سه امتیاز حالا با زیبا بازی کردن یا به غیر از آن می کند که به سبب آن بتوان آرامش را در شریان این تیم تزریق کرده و بعد از آن به فکر ارتقای فنی باشد.
آفت مقایسه
در کل قیاس دو نفر در هر پستی و بخصوص در بازه زمانی مختلف صحیح نیست، چه رسد به فوتبال، آن هم در سطح سرمربی تیم پر هواداری چون استقلال. داستان استرا با استقلال با هر متر و معیاری تمام شد، مقایسه این روزهای استقلال با آن زمان کار عاقلانه ای نیست، محمود فکری یا فرهاد مجیدی و حتی علی منصوریان جزو سرمایه های انسانی این باشگاه هستند که سوزاندن آنها جز خسران برای استقلال حاصلی ندارد بر عکس حمایت از آنها قطعا در زمان نه چندان طولانی می تواند نفری از جنس خود تیم، استقلال را به ساحل آرامش برساند، به شرطی که کمی صحه صدر هواداران بیشتر باشد. تکرار سناریوهای فصول قبل جز حسرت و از دست دادن جام چیزی عاید این تیم نمی کند.