بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در اخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
ترجمه نوشین اسدی/ بنگاه تضارب افکار استراتفور، در واقع یک بنگاه اطلاعاتی است که کارش ارایه پیش‌بینی‌های استراتژیک بر مبنای رصد تحولات جهان است. این شرکت که بعد از حمله هکری سال 2011 به مالکیت گلدمن‌سکس درآمد، یکی از بنگاه‌های اطلاعاتی در امریکاست که از اعتبار بسیار بالایی برخوردار بوده و در سراسر جهان پیش‌بینی‌هایش را می‌فروشد. 
استراتفور هیچ‌گاه نام و فهرستی از مشتریانش را اعلام نکرده، اما در دسامبر سال 2011 میلادی، گروهی از هکرها موسوم به « انانیموس» موفق به هک نام و اطلاعات و همچنین کارت‌های اعتباری هزاران مشتری شرکت استراتفور شدند و این اطلاعات را به سایت ویکی‌لیکس فروختند. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط سایت ویکی‌لیکس، از میان برخی مشتریان شرکت استراتفور می‌توان به شرکت‌هایی چون داو کمیکال، لاکهید مارتین، نورثروپ گرومن و ریتیون و نیز آژانس‌های دولت ایالات متحده امریکا، از جمله وزارت امنیت داخلی ایالات متحده امریکا، آژانس اطلاعات دفاعی و تفنگداران دریایی ایالات متحده امریکا اشاره کرد. آنچه می‌خوانید خلاصه‌ای است از پیش‌بینی این بنگاه تضارب افکار از تحولات سال 2021 که در تاریخ ششم ژانویه منتشر شده است. 
تحولات جهان در سال 2021 تحت تاثیر دو پارامتر شکل خواهند گرفت؛ نخست روند همه‌گیری بیماری کووید19 و دوم تلاش‌های جو بایدن، رییس‌جمهوری جدید امریکا برای ترمیم روابط ایالات متحده با کشورهای دیگر و پیگیری رویکرد همکاری‌‌های دو‌جانبه. 
تا به حال دو واکسن کووید 19 در سطحی جهانی مورد استفاده قرار گرفته است. انتظار می‌رود این واکسن‌ها در سه ماهه نخست سال 2021 به شکل‌ گسترده‌ای در سراسر جهان عرضه شوند. بنابراین انتظار می‌رود یک‌سال طول بکشد که کشورهای غربی واکسن را به‌طور کامل به تمامی جمعیت خود تزریق کنند. اما انتظار می‌رود عرضه واکسن به کشورهای در حال توسعه تا میانه‌های سال 2022 طول بکشد، بنابراین امید دنیا به پایان یافتن همه‌گیری کووید 19 در سال 2021 نه تنها به واقعیت تبدیل نخواهد شد، بلکه بحران‌هایی نظیر بدهی‌ کشورها، نابرابری اقتصادی و فقر در سراسر جهان تشدید خواهد شد. 
جو بایدن به محض ورود به کاخ سفید تلاش خواهد کرد مسیر ماشین سیاست خارجی دولت امریکا که بر مبنای شعار «اول امریکا»ی دونالد ترامپ ترسیم شده بود را تغییر دهد. در نتیجه دولت بایدن در این مسیر برخلاف سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه و نگاه تجاری صرف به سیاست خارجی تلاش خواهد کرد دست به اقداماتی نظیر مذاکره مجدد با ایران یا بازگشت به معاهده آب و هوایی پاریس بزند. در دولت بایدن شاهد رویکرد چند‌جانبه‌گرایی در قبال چین خواهیم بود. البته بعید است امریکا دست به تغییر اساسی و بنیادی در سیاست‌هایش در قبال چین بزند. 
روند‌های جهانی
1- مسیر ناهموار رهایی از کووید 19
شوکی که بیماری کووید 19 به جهان وارد کرد در سال 2021 از میان نخواهد رفت. عمق رکود اقتصادی که دنیا در سال 2020 با آن مواجه شد به هیچ عنوان با مقیاس‌های «رکود بزرگ» همخوانی نداشت، اما مسیری که طی شد و ضربه‌ای که در سال 2020 به اقتصاد جهان وارد شد به لحاظ شدت آنقدر بود که سال‌ها طول بکشد تا اقتصاد جهان بتواند خود را ترمیم کند. حتی با ورود واکسن کووید 19 باز هم اقتصاد جهان روند دشوار و پر فراز و نشیبی را برای رهایی یافتن از آثار مخرب این آسیب پیش‌رو دارد. آسیبی که به ‌شدت بر میزان تولید ضربه وارد کرد. چه اینکه هر زمانی ممکن است بازگشت اقتصاد جهان به مسیر همیشگی خود بار دیگر با شیوع دوباره ویروس متوقف شده و لطمه ببیند. بنابراین در سال 2021 مهم‌ترین کار سیاستگذاران در همه کشورها این خواهد بود که چطور در میانه همه‌گیری، فعالیت اقتصاد را ادامه داده و تا جایی که می‌شود رشد اقتصادی را حفظ کنند و در ادامه بتوانند در عین افزایش درآمد مردم، بدهی‌های‌شان را نیز کاهش دهند. اگرچه بسته‌های اقتصادی و مشوق‌های اقتصادی گوناگونی با حمایت‌ بانک‌های مرکزی به اجرا درآمد، اما بعید است از خروجی اقتصاد جهان در سال 2021 بتواند به جایگاهی برسد که قبل از همه‌گیری کرونا داشت اگر هم در این خصوص موفقیت‌هایی به دست آید به‌طور خاص مربوط به سرعت کشورهایی نظیر چین و بخشی از کشورهای آسیایی در رهایی‌شان از همه‌گیری کرونا خواهد بود. 
به‌طور کلی بسیاری از شاخص‌های اقتصادی در سال 2021 به در دسترس بودن، توزیع و موثر بودن واکسن‌های ساخته شده بستگی خواهد داشت. البته تمایل سران کشورها و مردم‌شان برای واکسینه شدن و تحمل محدودیت‌هایی کرونایی نیز عامل بسیار مهمی است. البته محدودیت‌هایی که در خصوص توزیع واکسن در نیمه نخست سال 2021 وجود خواهد داشت، موجب می‌شود دولت‌ها همچنان سیاست‌های محدودیتی را به اجرا بگذارند. در نتیجه مصرف‌کنندگان و تولید‌کنندگان نیز در میان مدت مجبور خواهند شد جانب احتیاط را نگه دارند. بازگشت به شرایطی شبیه به شرایط عادی، در مناطق مختلف و کشورهای گوناگون، پارامترها و معیارهای خودش را دارد. رشد تولید ناخالص اقتصاد جهانی در سال 2021 بین 4 تا 5 درصد پیش‌بینی می‌شود که احتمالا چین حدود یک‌سوم از این میزان تولید را به خود اختصاص خواهد داد. بسیاری از کشورها نخواهند توانست تا قبل از سال 2022 به رشد ناخالص ملی قبل از همه‌گیری برسند. ایالات متحده امریکا و کشورهای اروپایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. تاثیرات منفی بیکاری و هزینه‌های ورشکستگی شرکت‌ها موجب خواهد هزینه‌های دولت‌ها بالا برود. البته با توجه به کاهش تقاضا به دلیل همه‌گیری، نرخ تورم به‌طور میانگین در سراسر جهان پایین باقی خواهد ماند. علاوه بر این میانگین نرخ بهره در سراسر جهان نیز حدود صفر خواهد بود. 
2- بازگشت بایدن به رویکرد چند‌جانبه‌گرایی
دولت بایدن در نخستین گام تلاش خواهد کرد در راستای بازگشت امریکا به رویکرد چند‌جانبه‌گرایی، روابط واشنگتن با متحدانش در اروپا، امریکای شمالی و آسیا پاسیفیک را بازسازی کند. دولت بایدن سعی خواهد کرد برای برقرار ساختن نظم جهانی مبتنی بر قواعد غربی با کشورهای همسو و همراه ائتلاف کرده و با چالش‌هایی نظیر چین، تغییرات آب‌وهوایی و افزایش نفوذ و قدرت غول‌های تکنولوژی رودررو شود. بایدن برای این کار چاره‌ای ندارد جز اینکه اختلافات امریکا با اتحادیه اروپا را در موضوعاتی نظیر تجارت و هزینه‌های دفاعی حل و فصل کرده و تلاش کند تنش‌های به وجود آمده میان ژاپن و کره‌جنوبی را مدیریت کند. دولت بایدن همچنین سعی خواهد کرد به برخی توافقات و معاهده‌هایی که ترامپ از آنها خارج شد، بازگردد. بایدن همچنین بار دیگر بر تعهدات امریکا به موضوعات مربوط حقوق بشر باز خواهد گشت. 
به‌رغم اینکه روابط امریکا با کشورهای غربی در سال 2021 بهبود خواهد یافت، اما اختلافات طرفین موجب خواهد شد طرفین نتوانند در رویارویی با چالش‌هایی نظیر چین موضعی واحد و یک‌صدا اتخاذ کنند. تفاوت‌های موجود در سیاست‌های امریکا و اروپا در حوزه تکنولوژی می‌تواند عزم آنها را برای مقابله یا رقابت با بخش تکنولوژی چین تضعیف کند. پیش‌بینی می‌شود این اختلافات همکاری‌های امریکا و اروپا در خصوص موضوعاتی نظیر وضع مالیات بر شرکت‌ها‌ی حوزه تکنولوژی و تعیین کردن یک استاندارد واحد جهانی برای این شرکت‌ها را محدود خواهد کرد. علاوه بر این با توجه به اینکه چین و بسیاری از کشورهای غیرغربی در سازمان تجارت جهانی عضویت داشته و نقش پررنگی ایفا می‌کنند، بعید است امریکا و اروپا بتوانند اصلاحات مدنظر خود را در این سازمان اعمال کرده و شیوه عضو‌گیری آن را تغییر دهند. به‌طور کلی امریکا در سال 2021 نخواهد توانست جبهه متحدی را با همکاری کشورهای اروپایی علیه چین شکل دهد، بنابراین چاره‌ای نخواهد داشت جز اینکه در برخی موارد اقدامات یک‌جانبه‌گرایانه‌ای علیه چین صورت دهد که این اقدامات به صورت تدریجی موجبات دلخوری برخی متحدان امریکا را فراهم خواهد کرد، چراکه مبادلات تجاری آنها با چین در این میان قربانی تنش‌های واشنگتن و پکن خواهد شد. البته شدت این تنش در سال 2021 آنقدرها زیاد نخواهد بود. دولت ترامپ طی چهار سال اقداماتی علیه برخی شرکت‌ها چینی نظیر هوآوی انجام داد، اما تمرکز بایدن بر کل صنعت تکنولوژی در چین خواهد بود نه یک شرکت خاص. بنابراین پیش‌بینی می‌شود جنگ تکنولوژی میان امریکا و چین در سال 2021 از موضوعات نظیر اینترنت نسل پنجم فراتر رفته و حوزه‌هایی نظیر خدمات ابری، خدمات دیجیتال و تکنولوژی‌های مالی را نیز در بر بگیرد. البته چین نیز واکنش نشان خواهد داد و احتمالا محدودیت‌های مشابهی را برای شرکت‌های امریکایی و اروپایی اعمال خواهد کرد. چین که در سال 2021 صدمین سال تاسیس حزب کمونیست را جشن می‌گیرد و قرار است در سال 2022 نیز المپیک را برگزار کند، در سال آینده هر اقدامی خواهد کرد تا شهرت و اعتبار خود را در حوزه تکنولوژی حفظ کند. بنابراین به هر اقدامی واکنش نشان خواهد داد. 
البته دولت بایدن در عین حال تلاش خواهد کرد روابط خود با چین را بهبود ببخشد، اما در برخی موارد محدودیت‌هایی دارد. برای مثال دولت بایدن نخواهد توانست تعرفه‌هایی تجاری که ترامپ بر کالاهای چینی وضع کرده را به راحتی بردارد. احتمالا دولت بایدن از چین خواهد خواست در ازای برداشتن تعرفه‌ها برخی اصلاحات ساختاری را به اجرا بگذارد. البته این درخواستی بود که قبلا از چینی‌ها شده بود و آنها نیز رد کرده بودند. 
چرخش‌ سیاست‌های امریکا در خاورمیانه با آغاز مذاکرات با ایران
در دولت بایدن شاهد چرخش سیاست‌های امریکا در خاورمیانه خواهیم بود و این چرخش با بازگشت امریکا به میز مذاکره با ایران آغاز خواهد شد. البته دولت بایدن در احیای مشارکت خود در توافق هسته‌ای با موانع زیادی مواجه است. اما به احتمال زیاد در سال 2021 توافقی بر مبنای اقدامات متقابل میان ایران و امریکا انجام خواهد شد. به این معنا که امریکا تحریم‌های مالی علیه بخش نفت و گاز ایران را برمی‌دارد و در عوض ایران نیز گام‌هایی در مسیر محدود ساختن فعالیت‌های هسته‌ای‌اش برخواهد داشت. ایران طی سال‌های اخیر نفوذ و فعالیت منطقه‌ای‌اش را بیشتر کرده است. همچنین درگیری‌هایی میان ایران و عربستان طی سال‌های گذشته انجام شده است. این تحولات باعث خواهد شد امریکا برای مذاکره با ایران بر سر موضوعاتی فراتر از فعالیت‌های هسته‌ای تهران گام بردارد. این مذاکرات زمانی انجام خواهد شد که طرفین بخواهند بر سر توافقی جایگزین برای برجام مذاکره کنند که البته این مذاکرات در صورت انجام شدن به سال‌های بعد از 2021 موکول خواهد شد. 
بازگشت ایران و امریکا بر سر میز مذاکره موجبات ناراحتی اسراییل، امارات متحده عربی و عربستان سعودی را فراهم خواهد آورد، اما بعید است موجب تیرگی روابط امریکا با آنها شود. بی‌اعتمادی و ابهام درباره برنامه‌ درازمدت امریکا در خصوص ایران موجب خواهد شد کشورهای عربی برای عادی‌سازی روابط‌شان با اسراییل گام‌های بلند‌تری بردارند. این کشورها با این فرض که عادی‌سازی روابط‌شان با اسراییل می‌تواند موجبات بهبود روابط‌شان با واشنگتن را فراهم کند، با سرعت بیشتری در این مسیر گام برخواهند داشت. 
دردسرهای بایدن برای پیوستن به جبهه مبارزه با تغییرات آب و هوایی
در دولت بایدن، امریکا به سرعت به توافق آب‌وهوایی پاریس بازخواهد گشت، چراکه طی چهار سال آینده واشنگتن توجه بیشتری بر موضوع تغییرات آب و هوایی و محیط زیست معطوف خواهد کرد. اما از آنجایی که دموکرات‌ها در مجلس سنا از اکثریت قدرتمند برخوردار نیستند، توانایی دولت بایدن در پیگیری سیاست‌های موثرتر در زمینه تغییرات آب‌‌وهوایی کاهش خواهد یافت. بی‌میلی برخی سناتورهای دموکرات در خصوص سیاست‌های زیست‌محیطی به این معناست که قوانین مربوط به تغییرات آب و هوایی و محیط زیست که از سوی برخی اعضای پیش‌روی حزب دموکرات پیشنهاد خواهد شد، یا دچار جرح و تعدیل خواهند شد یا اینکه صرفا باید با دستور اجرایی رییس‌جمهور اجرایی شوند. 
البته احتمالا شاهد تغییر قوانین و سیاست‌های مربوط به استانداردهای آلایندگی و فعالیت صنعت نفت و گاز خواهیم بود و با توجه به اینکه نمایندگان دموکرات در ایالت‌های نیویورک و کالیفرنیا قدرت نفوذ دارند احتمالا همکاری این ایالت‌ها با دولت در اجرای سیاست‌های زیست‌محیطی بیشتر خواهد بود.
با نزدیک شدن پایان همه‌گیری، اوپک پلاس درگیر تنش خواهد شد
کووید 19 و استفاده از انرژی‌های جایگزین همچنان باعث ایجاد عدم انسجام داخلی در بین تولیدکنندگان نفت جهان می‌شود و توانایی اوپک و متحدانش که به اوپک پلاس مشهورند در مدیریت تولید جهانی نفت و کاهش ارزش آن محدود می‌شود. به محض اینکه دورنمایی پایان همه‌گیری نمایان شد، اختلافات در اوپک بر سر چگونگی عبور از کاهش تولید بالا خواهد گرفت. بسیاری از کشورها تمایل خواهند داشت تا از تعهد خود در قبال توافق کاهش تولید بکاهند. کاهش تولید اوپک پلاس ممکن است به‌طور رسمی در سال 2021 پابرجا بماند، اما کشورهایی نظیر عراق، نیجریه، قزاقستان و برخی دیگر از کشورها به احتمال زیاد نظرات عربستان سعودی را در اوپک به چالش خواهند کشید. روسیه کاملا با کاهش تولید موافق بوده است، اما احتمالا در نیمه دوم سال 2021 و زمانی که پایان همه‌گیری نزدیک‌تر شد، نظراتش در تضاد با نظر عربستان خواهد بود. 
آسیا پاسیفیک-فرصت‌هایی برای قدرت‌های میانه
با توجه به چرخش سیاست‌های امریکا در دولت بایدن و تلاش برای بهبود روابط با شرکای منطقه‌ای در آسیا پاسیفیک، قدرت‌های ‌میانه فضای بیشتری برای مانور به دست خواهند آورد. در سال 2021 امریکا توجه ویژه‌ای به ژاپن خواهد داشت و تلاش خواهد کرد در جهت توازن قوا با چین، روی ژاپن سرمایه‌گذاری کند. البته ژاپن نیز طی سال‌های اخیر نشان داده که بر فعالیت‌هایش در منطقه افزوده است. کره‌جنوبی نیز شاهد بهبود روابطش با امریکا خواهد بود و دولت بایدن فشار مالی درباره پرداخت هزینه‌های دفاعی را از روی دوش سئول برخواهد داشت. تنش‌ها میان استرالیا- که از متحدان امریکاست- و چین بعید است کاهش یابد، اما ممکن است واشنگتن به استرالیا امتیازی داده و در عوض از کانبرا بخواهد به جای افزایش تنش‌ها، برای مدتی هم که شده روند رویارویی را متوقف کند. در خصوص تایوان بعید است دولت بایدن رویکرد تنش‌زای ترامپ را در پیش بگیرد اما حمایت از تایوان، از طریق فروش سلاح و اعزام ناوهای امریکایی به تنگه تایوان ادامه خواهد یافت. سیاست امریکا در دریای چین جنوبی همچنان با قوت ادامه خواهد یافت و امریکا حضور خود را در این منطقه حفظ خواهد کرد. اما دولت بایدن در موضوع دریای چین جنوبی رویکرد چند‌جانبه‌گرایی را در پیش خواهد گرفت. در این راستا امریکا روابط خود با کشورهای ویتنام، اندونزی و فیلیپین که اخیرا اختلافاتی با چین دارند را تقویت خواهد کرد. چین هم در پاسخ به آسه‌آن رو خواهد کرد و از طریق ارایه مشوق‌های اقتصادی سعی خواهد کرد قواعد بهره‌برداری از دریای چین جنوبی را در این سازمان به تصویب برساند. 
بهبود وضعیت داخلی در چین
همه‌گیری زودهنگام در چین و مهار موفق بیماری موجب شد چین بتواند در مسیر بازگشت به رشد اقتصادی در رده نخست قرار بگیرد و همچنان در سال 2021 نیز به رشد اقتصادی خود ادامه خواهد داد. البته اقتصاد چین به لحاظ وقفه‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا با مشکلاتی مواجه خواهد شد، اما در مقایسه با دیگر کشورها از وضعیت بسیار خوبی برخوردار است. مجموعه تحولات سال‌های اخیر میان چین و امریکا این کشور را به این نتیجه رسانده که باید در برخی حوزه‌ها خودکفا شود و وابستگی خود را به خارج از کشور از میان ببرد. بنابراین در سال 2021 یکی از اهداف دولت چین این خواهد بود که برخی استان‌های ساحلی را به برخی مناطق کمتر برخوردار مرتبط کند و تا آنجا که می‌تواند برای رفع نیازهای داخل از منابع داخلی استفاده کند. البته بعد از همه‌گیری کرونا چینی‌ها خواه‌ناخواه به همین سمت پیش رفته‌اند. به علاوه تنش میان چین و امریکا بر سر شرکت‌های فعال در حوزه تکنولوژی موجب شد پکن برنامه‌ای درازمدت را برای تقویت صنایع داخلی تدوین کند که این برنامه «ابتکار ساخت چین 2025» نامگذاری شده است. پکن همچنین تلاش خواهد کرد کنترل غول‌های حوزه تکنولوژی نظیر Alibaba و Tencent را در اختیار بگیرد تا از وابستگی اقتصادی آنها به صنایع امریکایی جلوگیری کرده و اطمینان حاصل کند مدل‌های تجاری آنها به اولویت‌های پکن نزدیک ‌ باشند. 
افزایش فشار چین بر هنگ‌کنگ
مقامات محلی هنگ‌کنگ و دولت مرکزی این کشور در سال 2021 سعی خواهند کرد، اعتراضات مردمی را کنترل کرده و موجبات انشقاق اپوزیسیون را فراهم آورند تا در آستانه انتخابات مجلس که قرار است سپتامبر سال 2021 برگزار شود، کنترل را در دست داشته باشند. با توجه به اینکه چین در ماه جولای سال 2021 قصد دارد جشن صدمین سال تاسیس حزب کمونیست را برگزار کند، بنابراین شورش و اعتراض در هنگ‌کنگ را تحمل نخواهد کرد. البته اصلاحاتی تحت نظارت چین از سوی حکومت مرکزی هنگ‌کنگ انجام خواهد شد تا از اعتراضات خیابانی مجدد جلوگیری شود. اگرچه احتمال مشاهده اعتراضات دوباره در هنگ‌کنگ زیاد است، اما بعید است این اعتراضات با توجه به همه‌گیری کرونا و ترس از اعمال قانون امنیتی، در حد و اندازه‌های گسترده‌ای برگزار شود. دولت بایدن نیز در خصوص هنگ‌کنگ همان سیاست احتیاط دولت ترامپ را در پیش خواهد گرفت. احتمالا امریکا تحریم‌هایی را علیه افراد و نهادهایی که علیه خودمختاری هنگ‌کنگ گام برمی‌دارند، اعمال خواهد کرد اما این کار با دقت تمام انجام خواهد شد، چراکه امریکا نمی‌خواهد نهادهایی را تحریم کند که شهرت بین‌المللی دارند و تحریم‌شان ممکن است توانایی هنگ‌کنگ در دسترسی به دلار امریکا را تضعیف کند. 
کره شمالی ضعیف در مقابل مستاجر جدید کاخ سفید
کره شمالی با دولتی در امریکا مواجه است که به رویکردش اطمینانی ندارد. از سوی دیگر اقتصادی شکست خورده در اختیار دارد بنابراین انتظار می‌رود در سال 2021 تمام توان خود را صرف موضوعات داخلی و در عین حال سعی کرده جامعه بین‌المللی را قانع کند که از شدت تحریم‌های امریکا بکاهد. در دولت بایدن احتمال مذاکره امریکا و کره شمالی در کوتاه‌مدت بعید است، چراکه بایدن در داخل اولویت‌هایی دارد و در حوزه سیاست خارجی نیز مذاکره با ایران برایش ارجحیت دارد. بنابراین بعید است دیداری در سطح مقامات عالیرتبه میان امریکا و کره شمالی صورت بگیرد. این سیاست امریکا در قبال کره شمالی احتمالا پیونگ‌یانگ را به این نتیجه خواهد رساند که فعالیت موشکی خود را از سر بگیرد و با تحرکات نظامی بار دیگر توجه واشنگتن را جلب کرده و به کاخ سفید هشدار دهد که غفلت از مذاکره با کره‌شمالی ممکن است تبعاتی در پی داشته باشد. البته کره‌شمالی در خصوص آزمایش‌های جدید موشکی محتاطانه عمل و در عین حال سعی خواهد کرد روابطش را با چین و کره‌جنوبی بهبود ببخشد و سیاست فشار حداکثری را تضعیف کند. در سال 2021 چین به مهم‌ترین همسایه کره‌ شمالی تبدیل خواهد شد و پکن نیز سعی خواهد کرد از برقراری ثبات این کشور حمایت کند. 
اروپا بهبود روابط امریکا و اتحادیه اروپا به‌رغم پابرجا ماندن اختلافات
در سال 2021 اتحادیه اروپا و امریکا بین رویارویی و بهبود روابط گزینه دوم را انتخاب خواهند کرد، اما اختلافات‌شان بر سر موضوعاتی نظیر تجارت، هزینه‌های دفاعی و کیفیت روابط با چین همچنان پابرجا باقی خواهد ماند. ایالات متحده امریکا و اتحادیه اروپا به احتمال زیاد از تعیین تعرفه‌های تجاری جدید علیه یکدیگر خودداری خواهند کرد، اما تعرفه‌های فعلی را نیز حذف نخواهند کرد. بعید است در سال 2021 توافق جامع تجاری میان دو طرف انجام شود، چراکه طرفین منافع متضادی در خصوص موضعاتی نظیر صادرات کشاورزی و به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی دارند. امریکا همچنان بر متحدان اروپایی خود در ناتو فشار وارد خواهد کرد تا سهم بیشتری از هزینه‌های دفاعی را پرداخت کنند اما این فشار آنقدر نخواهد بود که موجودیت ناتو زیر سوال برود. بروکسل و واشنگتن در مواجهه با چین در مواردی نظیر نظارت دقیق بر سرمایه‌گذاری چینی‌ها در بخش‌های استراتژیک، درخواست از چین برای صدور مجوز سرمایه‌گذاری شرکت‌های اروپایی و امریکایی در این کشور و همچنین موضوع حقوق بشر، موضع مشترک اتخاذ خواهند کرد. اما کشورهایی نظیر آلمان که صادرات گسترده‌ای به چین دارند به بروکسل فشار وارد خواهند کرد تا از هرگونه مناقشه تجاری با چین بپرهیزد. یکی از حوزه‌هایی که امریکا و اتحادیه اروپا در آن با هم همکاری بیشتری خواهند داشت مبارزه با تغییرات آب و هوایی است. علاوه بر این دو طرف تلاش خواهند کرد تا از موجودیت نهادهایی نظیر سازمان تجارت جهانی و سازمان بهداشت جهانی حمایت کرده و آنها را تقویت کنند. 
پایان دوران مرکل در آلمان
انتخابات سراسری ماه سپتامبر سال 2021 در آلمان پایان دوران آنگلا مرکل در این کشور خواهد بود و مرکل بعد از 16 سال قدرت را تحویل می‌دهد. به این ترتیب آلمان روندی از تغییرات سیاسی را آغاز خواهد کرد. دولت مرکل دولتی مرکزیت‌گرا بود اما اگر دولتی راستگرا یا چپگرا در آلمان به قدرت برسد احتمالا تغییراتی در بزرگ‌ترین اقتصاد اتحادیه اروپا خواهیم دید. مردم آلمان باید بین احزاب راستگرا که طرفدار نظم و ترتیب هزینه‌کرد داخلی بوده و عدم پذیرش خطر در حوزه یورو هستند و احزاب چپگرا که حامی هزینه‌کرد بیشتر در داخل و باقی ماندن در ساختار فدرال اتحادیه هستند، یکی را انتخاب کنند. احزاب افراطی چپگرا و راستگرا احتمالا عملکرد خوبی در انتخابات خواهند داشت، اما به نظر می‌رسد که دولت آلمان یک دولت مرکزیت‌گرا باشد و تغییرات بزرگی در سیاست داخلی و خارجی صورت ندهد. این احتمال وجود دارد که نتایج انتخابات به گونه‌ای باشد که برای تشکیل دولت، احزاب پیروز مجبور شوند رایزنی‌های طولانی‌مدتی صورت دهند و همین امر موجب خواهد شد روند تشکیل دولت در آلمان به تعویق بیفتد و در نتیجه آن روند تصمیم‌گیری‌ها درباره مسائل مهم در اتحادیه اروپا نیز به تعویق خواهد افتاد تا زمانی که دولتی در برلین بر سر کار آید. در اتحادیه اروپا آلمان همچنان به فرانسه به عنوان متحد اصلی خود خواهد نگریست، اما در عین حال سعی خواهد کرد که برخی پیشنهادهای فرانسه نظیر پیوستگی بیشتر با اتحادیه اروپا و مشارکت بیشتر در مسائل دفاعی را تعدیل کند. آلمان در سال 2021 تعهدات خود را در خصوص توافق سبز اتحادیه اروپا به اجرا خواهد گذاشت و فشار بر خانه‌ها و شرکت‌ها را برای کاهش انتشار گاز دی‌اکسید کربن افزایش خواهد داد. 
انگلیس بعد از برگزیت
در سال 2021 و بعد از اجرای برگزیت، انگلیس همه توان خود را معطوف به مذاکره با کشورهای جهان برای انعقاد قراردادهای تجاری جدید خواهد کرد اما پیشرفت چندانی در این امر به دست نخواهد آورد. لندن تلاش خواهد کرد به توافق تجاری جدیدی با امریکا دست یابد چراکه امریکا مهم‌ترین مقصد صادراتی انگلیس است. لندن همین سیاست را در خصوص استرالیا و نیوزیلند هم در پیش خواهد گرفت اما پیشرفت در این مسیر نیز کند خواهد بود. این کندی در مذاکرات با امریکا محسوس‌تر خواهد بود چراکه موضوعاتی نظیر استانداردهای مواد غذایی موضوعی است که طرفین بر سر آن اختلاف نظر دارند. انگلیس همچنین تلاش خواهد کرد توافقنامه‌های تجاری با کشورهای عضو اتحادیه اروپا منعقد کند. پیشرفت انگلیس در این زمینه بیشتر خواهد بود چراکه لندن و شرکایش به احتمال زیاد همان توافقنامه‌های قدیمی را تمدید خواهند کرد. مذاکره با اتحادیه اروپا در خصوص موضوعاتی خارج از توافق تجاری نیز یکی از دستورکارهای لندن خواهد بود. در این زمینه موضوع خدمات مالی اولویت خواهد داشت بعید است بروکسل به لندن اجازه دهد به بازار مالی‌اش دسترسی کامل داشته باشد اما توافق‌هایی محدود به برخی بخش‌ها امکان‌پذیر است به شرط اینکه لندن متعهد شود قوانین و مقرارت بروکسل را رعایت کند. در سال 2021 برگزیت موجب خواهد شد اسکاتلند نیز برای استقلال اقدام کند. اگرچه اسکاتلند موفق نخواهد شد در سال 2021 به استقلال برسد اما ابهام درباره تمامیت سرزمینی انگلیس بیشتر خواهد شد. در ماه مه در اسکاتلند انتخابات برگزار خواهد شد و به احتمال زیاد حزب ملی اسکاتلند که از حامیان استقلال است، رای مردم را به دست خواهد آورد. این احتمال وجود دارد که گروه‌هایی در داخل این حزب سخن از کنار گذاشتن احتیاط به میان بیاورند و خواستار حرکت به سوی استقلال شوند اما این تلاش‌ها به نتیجه نخواهد رسید و رهبری حزب در نهایت به این نتیجه خواهد رسید که به صورت یک‌جانبه اعلام استقلال نکند. اگرچه اسکاتلند در سال 2021 از انگلیس جدا نخواهد شد اما این پایان کار نیست. 
خاورمیانه
رقابت میان قدرت‌های سنی در خاورمیانه در سال 2021 موجب ایجاد بی‌ثباتی در منطقه خواهد شد. اگرچه کشورهایی نظیر ترکیه، امارات متحده عربی، عربستان سعودی، مصر و قطر سعی خواهند اندکی روابط میان خود را بهبود ببخشند تا بتوانند روابط جدیدی با دولت بایدن در امریکا ایجاد کنند اما واقعیت این است که رقابت‌های قدیمی‌ این کشورها همچنان پابرجا مانده و اختلافات به جای خود باقی خواهند ماند. رقابت بین امارات متحده عربی و ترکیه به ‌طور اخص در سال 2021 شدت خواهد یافت. هر دو طرف سیاست خارجی توسعه‌گرا را در پیش گرفته‌اند و تلاش می‌کنند مسیر گسترش ایدئولوژی طرف مقابل را سد کنند. این رقابت در مدیترانه به وضوح مشهود خواهد بود؛ جایی که امارات متحده عربی حمایت خود را از تلاش‌های اتحادیه اروپا برای ممانعت از بلند‌پروازی‌های ترکیه در جست‌وجوی منابع نفت و گاز در آب‌های مورد مناقشه افزایش خواهد داد. این رقابت همچنین در لیبی و سومالی نیز شدت خواهد یافت. ابوظبی و آنکارا در این دو کشور از نیروهای نظامی مختلف حمایت می‌کنند. این رقابت حتی به حوزه اقتصادی نیز خواهد کشید و بخش‌هایی نظیر صنایع هوایی و فضای سایبری را در بر خواهد گرفت. مصر نیز که به دلایل ایدئولوژیک و اقتصادی از مخالفان گسترش حوزه نفوذ ترکیه در منطقه است در سال‌های پیش ‌رو با امارات متحده عربی ائتلاف خواهد کرد تا دسترسی ترکیه را به حوزه نفوذ همیشگی در مدیترانه و تحولات فلسطین مسدود کند. 
اقتصاد سیاسی ترکیه و سیاست خارجی تهاجمی
به نظر می‌رسد سال آینده ترکیه به سمت اقتصاد مبتنی بر بازار و سیاست‌های پولی مدرن‌تری برود. این سیاست‌ها موجب می‌شود سرمایه‌‌گذاری در ترکیه افزایش یافته و نرخ لیر ترکیه تثبیت شود. اما تداوم نوسان اقتصادی موجب خواهد شد ترکیه در سیاست خارجی تهاجمی‌تر شود تا در عرصه سیاست داخلی بتواند کنترل را تشدید کند. آنکارا مجبور است بحران تورم که ترک‌ها را تحت فشار گذاشته حل کند. تورم افسارگسیخته در ترکیه موجب شده مردم اعتمادشان را به حزب عدالت و توسعه از دست بدهند. احزاب اپوزیسیون ترکیه از همین نارضایتی اقتصادی استفاده کرده و خواستار انتخابات زودهنگام در ترکیه شده‌اند اما بعید است حزب عدالت و توسعه با برگزاری انتخابات، قبل از موعد رسمی‌اش که سال 2023 باشد، موافقت کند. نیاز برای خاموش کردن نارضایتی‌های داخلی موجب خواهد شد ترکیه در سیاست خارجی منطقه‌ای‌اش ژست خشن و تهاجمی اتخاذ کند. به‌رغم انتقادات کشورهای اروپایی و برخی کشورهای منطقه، ترکیه همچنان به اکتشاف نفت و گاز در مدیترانه ادامه خواهد داد و همچنان تلاش خواهد کرد نظامیان کرد در عراق و سوریه را تحت عنوان مبارزه با تروریسم سرکوب کند و در این مسیر از انتقادات و اقدامات کشورهای غربی و رویارویی با دیگر نیروهای نظیر ایران و روسیه نخواهد هراسید. 
ایران به دنبال کاهش تحریم‌ها
در سال 2021 ایران احتمالا به پیشرفت خود در فعالیت‌های هسته‌ای سرعت خواهد داد. نخست به این دلیل که قانون مجلس ایران دولت را موظف به این کار کرده و دوم اینکه ایران قصد دارد با این اقدام به واشنگتن فشار وارد کند تا واشنگتن با نشست پشت میز مذاکره تحریم‌ها را کاهش دهد. غنی‌سازی 20 درصدی اورانیوم و تعلیق پروتکل الحاقی موجب خواهد شد اتحادیه اروپا به موضع امریکا در محدودسازی برنامه‌ هسته‌ای، فعالیت موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران نزدیک شده و دامنه کاهش تحریم‌ها کوچک‌تر شود. انتخابات ریاست‌جمهوری ایران نیز در کیفیت مذاکرات میان تهران و واشنگتن تاثیرگذار خواهد بود. نتیجه این انتخابات و اینکه چهره‌های محافظه‌کار قدرت را به دست خواهد گرفت یا خیر بستگی به این دارد که مردم ایران به وعده‌های اصولگرایان چگونه واکنش نشان دهند و باور کنند افزایش فعالیت هسته‌ای در نهایت باعث کاهش تحریم‌ها از طریق مذاکره خواهد شد یا خیر. 
حزب دست‌ راستی اسراییل استراتژی منطقه‌ای را در دست خواهد گرفت
روی کار آمدن دولت بایدن موجب خواهد شد استراتژی اسراییل در قبال ایران شکل بگیرد. جنگ‌طلبان در اسراییل بر کابینه اسراییل فشار وارد خواهند کرد تا علیه ایران دست به اقدام بزند. احتمالا در سال آینده حملات سایبری، عملیات‌های ترور، بمب‌گذاری و خرابکاری در هر جایی که اسراییل بتواند به ایران ضربه بزند، انجام خواهد شد.کشورهای عراق، سوریه و لبنان در سال جاری میلادی میدان اقدام اسراییل علیه ایران خواهد بود. اسراییل این کارها را با هدف تاثیر گذاشتن بر مذاکرات احتمالی تهران و واشنگتن و عقب راندن ایران انجام می‌دهد. با توجه به اینکه اسراییل در مسیر برگزاری یک انتخابات دیگر قرار گرفته این احتمال وجود دارد که این جنگ‌طلبان قدرت را در تل‌آویو به دست بگیرند. البته بعید است اسراییل دست به کاری بزند که روابطش با امریکا را مخدوش کند. علاوه بر این در دولت جو بایدن به اسراییل اجازه داده نخواهد شد دست به اقدامات یک‌جانبه‌ای که امنیت و ثبات منطقه را به خطر می‌اندازد، بزند. سیاستمداران ملی‌گرا در اسراییل در صورت به دست گرفتن قدرت به احتمال زیاد ادامه شهرک‌سازی را در کرانه غربی خواستار خواهند شد. اگرچه الحاق رسمی کرانه غربی از سوی برخی گروه‌های حامی شهرک‌سازی مطرح شده اما با توجه به اینکه دولت جدید امریکا علنا اعلام کرده با این کار مخالف است، بعید است این اتفاق صورت گیرد. البته شهرک‌سازی غیررسمی ادامه خواهد یافت تا احتمال تشکیل یک دولت فلسطینی در کرانه غرب به حداقل برسد.
دولت جدید در امریکا در انتظار شورای همکاری خلیج ‌فارس
شرایط همه‌گیری کرونا موجب شده کشورهای حاشیه خلیج‌فارس که اکثرشان به فروش نفت وابسته ‌بوده‌اند به سیاست‌های جایگزین نظیر دریافت مالیات برای کسب درآمد بیندیشند. این سیاست‌ها در سال 2021 ادامه خواهد یافت. اگر اصلاحاتی که عربستان سعودی آغاز کرده، موفقیتی نداشته باشد این کشور با خطر شورش و اعتراضات داخلی روبه‌رو خواهد شد. سایه این خطر باعث خواهد شد ریاض سیاست اعمال کنترل بر شبکه‌های اجتماعی را به اجرا بگذارد تا بتواند اعتراضات احتمالی در واکنش به افزایش مالیات‌ها وکاهش هزینه‌های خدمات عمومی را مدیریت کند. همه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس با بحران بدهی روبه‌رو خواهند شد چراکه مجبور خواهند شد از ذخایر مالی خود برای جبران کسری بودجه استفاده کنند.کویت یکی از کشورهایی است که این استراتژی را در پیش گرفته است. در عین حال کشورهای نظیر عمان و بحرین که ثروت کمتری دارند به احتمال زیاد به دنبال دریافت کمک‌های اقتصادی از همسایگان ثروتمند خود خواهند رفت. این تحولات اقتصادی در کنار عدم اطمینان از سیاست‌های منطقه‌ای امریکا موجب خواهد شدکه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برخی اختلافات قدیمی خود را کنار بگذارند و برای مدتی هم که شده روابط خود را بهبود ببخشند. عربستان سعودی و امارات متحده عربی تلاش خود را بر لابی کردن علیه ایران و حفظ تحریم‌های این کشور ادامه خواهند داد و تمام سعی خود را به کار خواهند گرفت تا مطمئن شوند توافق احتمالی میان امریکا و ایران نگرانی‌های امنیتی آنها را برطرف خواهد کرد. در سال 2021 شراکت و رابطه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس با اسراییل بیشتر و نزدیک‌تر خواهد شد، البته امریکای بایدن مانند دولت ترامپ در این روند دخالت فعال نخواهد کرد. 
عراق درگیر آشوب اقتصادی
مشکلات عراق که سعی می‌کند اقتصاد وابسته به نفت خود را سرپا نگه دارد در سال 2021 بیشتر خواهد شد. احتمالا در بودجه عراق ارزش پول ملی پایین نگه داشته خواهد شد تا دولت بتواند حقوق‌ کارمندانش را پرداخت کند. اگر دولت عراق از تصمیم خود برای کاهش حقوق‌ کارکنان دولت منصرف شود، احتمال ناآرامی در عراق کاهش خواهد یافت. اما پایین نگه داشتن ارزش پول ملی باعث افزایش تورم، افزایش قیمت کالاهای وارداتی و افزایش هزینه زندگی خواهد شد که همه این موارد می‌تواند به نارضایتی‌های اجتماعی بینجامد که به راحتی می‌تواند برای دولت ائتلافی و ضعیف عراق دردسرهای بزرگی ایجاد کند. 
اوراسیا-اقتصاد بیمار روسیه در سال 2021
اقتصاد روسیه در سال 2021 به شکلی نصفه و نیمه بهبود خواهد یافت. تدابیر پولی و مالی ضعیف و بی‌ثباتی‌های ژئوپلیتیک اوضاع را برای روسیه سخت‌تر خواهد کرد. حتی زمانی که تقاضاهای بین‌المللی برای انرژی و تولید جهانی به شرایط قبل از همه‌گیری بازمی‌گردد، باز هم روسیه نخواهد توانست دستاورد ویژه‌ای داشته باشد.کمک‌های اقتصادی ضعیف دولت ولادیمیر پوتین موجب شده مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارهای کوچک به حال خود رها شوند. در سال 2021 با توجه به اینکه همه‌گیری به پایان خود نزدیک می‌شود، بعید است روسیه تغییری اساسی در سیاست‌های مالی و پولی خود صورت دهد. در عین حال کووید 19 موجب شده میلیون‌ها نفر از جمعیت شهرهای بزرگ روسیه مکان زندگی خود را عوض کنند. این مهاجرت گسترده موجب شده میزان تولید و درآمدهای مالیاتی در روسیه کاهش یابد و این روند تا زمانی که جمعیت دوباره بتواند خود را ترمیم کنند، ادامه خواهد یافت. 
سیاست‌های جامعه بین‌الملل نیز بر وضعیت اقتصادی روسیه تاثیر داشته است. در دولت ترامپ از آنجایی که امریکا تمام توجه خود را به رویارویی با چین معطوف داشته بود، روسیه دستانش باز بود و به فراغ بال در امور کشورهای غربی دخالت می‌کرد که آخرین نمونه آن عملیات هک SolarWind بود. این اقدامات روسیه موجب شده هرگونه مصالحه سیاسی با این کشور توسط امریکا و اروپا بعید باشد. در عوض دولت بایدن و اتحادیه اروپا در این خصوص موضع مشترک دارند که اگر فشار بر روسیه افزایش نیابد همین فشار فعلی حتما حفظ می‌شود. تحریم‌های فعلی اگر به همین شکل ادامه یابد، اقتصاد روسیه را فلج خواهد کرد. یکی از مهم‌ترین تحولات در روسیه در سال 2021 ساخت خطوط لوله نورد‌ استریم 2 است. اگر این پروژه در سال 2021 پایان یابد، وضعیت اقتصاد روسیه بهبود عظیمی را تجربه خواهد کرد. اما در مقابل اگر اتمام این پروژه شکست بخورد، روسیه مجبور است به قراردادهای یک‌طرفه با چین تن داده یا هزینه‌های خود را با کاهش هزینه‌کرد در پروژه‌های نظامی خارجی در سوریه و لیبی کاهش دهد. در انتخابات سپتامبر سال 2021 اقتصاد نقش اساسی و تعیین‌کننده‌ای خواهد داشت و سرنوشت حزب روسیه متحد و رفراندوم مورد نظر پوتین را تعیین خواهد کرد. 
روابط روسیه با غرب مملو از تنش خواهد بود
در سال 2021 روابط روسیه با کشورهای غربی بدتر خواهد شد. سطح روابط به خصوص در سال نخست دولت بایدن بسیار پرتنش خواهد بود. بخشی از این تنش به واسطه سیاست‌های امریکا در اعمال فشار بر روسیه در خصوص عملیات هکری اخیر و حمایت مسکو از دولت‌های خودکامه‌ای نظیر بلاروس خواهد بود. دولت بایدن همچنین روسیه را به دلیل تلاش برای ترور آلکسی ناوالنی تحت فشار قرار خواهد داد و این فشارها روابط دو کشور را مملو از تنش خواهد کرد. دولت بایدن همچنین حمایت خود را از دولت ولادیمیر زلینسکی در اوکراین افزایش خواهد داد. البته امریکا و روسیه در ابتدای سال در خصوص موضوع کنترل تسلیحات مذاکراتی با یکدیگر خواهند داشت. اما حتی تمدید یک معاهده استارت جدید نیز نخواهد توانست دو کشور را وادار کند بر سر موضوعات دیگر مذاکره کرده و شروع دوباره‌ای را در روابط میان خود رقم بزنند. افزایش تنش با روسیه در قالب تحریم‌های امریکا ظهور و بروز خواهد یافت. دولت بایدن در اعمال تحریم‌های سنگین بر روسیه تردید به خود راه نخواهد داد. حتی اگر دولت امریکا نیز در این خصوص دست به اقدام نزند،کنگره امریکا راسا تحریم‌هایی را علیه روسیه اعمال خواهد کرد. این اقدامات از نگاه کرملین جنگی اقتصادی تعبیر خواهد شد که هدفش سرنگونی ولادیمیر پوتین است. از آن سو امریکا به هیچ‌وجه خواهان یک روسیه آشوب‌زده و فروپاشیده نیست. اما واقعیت این است که لوایح تحریم روسیه ممکن است یکی پس از دیگری راه خود را به روی میز بایدن باز کنند و امضا نکردن آنها برای بایدن کاری دشوار است. 
صلح پرتنش در جنوب قفقاز
توافق صلحی که در جنوب قفقاز میان آذربایجان و ارمنستان برقرار شد در سال 2021 تضعیف خواهد شد اما بعید است طرفین خصومت شدیدی علیه یکدیگر به خرج دهند. اگرچه شرایط کمی به ثبات نزدیک می‌شود اما تنش‌های داخلی در ارمنستان در سال 2021 آثار خود را نشان خواهد داد. تنش‌هایی داخلی به واسطه اقدام نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان که در تسلیم شدن در برابر آذربایجان در داخل این کشور رخ داد، موجب خواهد شد در سال 2021 پاشینیان قدرت را واگذار کرده و به احتمال زیاد یک نخست‌وزیر حامی روسیه در این کشور قدرت را به دست بگیرد. البته بعید است آذربایجان و ارمنستان بار دیگر با یکدیگر وارد جنگ شوند. نخست به این دلیل که آذربایجان در جنگ قبلی به اهداف خود در منطقه دست یافته و دیگر منطقه‌ای برای تصرف باقی نمانده که تصرف نکرده باشد. ارمنستان نیز با توجه به شکست مفتضحانه‌اش در جنگ صرفا به دنبال بهبود شرایط و تجهیز ارتش خود خواهد بود. علاوه بر این همکاری‌های بیشتر میان ترکیه و روسیه برای حفظ صلح موحب خواهد شد طرفین فرصتی برای دشمنی ورزیدن به دست نیاورند. اما پیروزی آذربایجان در این کشور موجب خواهد شد این کشور به دنبال گسترش حوزه نفوذ خود و نقش‌آفرینی‌های فرامنطقه‌ای باشد. از این رهگذر احتمالا این کشور تلاش خواهد کرد تا روابطش را با پاکستان و اسراییل تعمیق کرده و در آسیای مرکزی حوزه نفوذ خود را بیشتر کند. 
لوکاشنکو به لطف روس‌ها باقی خواهد ماند
رژیم الکساندر لوکاشنکو در بلاروس قدرت را همچنان در دست خواهد داشت. این مهم البته با حمایت مسکو محقق خواهد شد. این حمایت البته رایگان نخواهد بود و لوکاشنکو مجبور است طرح جانشینی خود را برای برخورداری از حمایت روسیه ارایه کند. با توجه به اینکه لوکاشنکو در داخل مشروعیت خود را از دست داده، روسیه سعی خواهد کرد خیلی به او نزدیک نشود. مسکو صرفا به حمایت مالی از دولت لوکاشنکو ادامه خواهد داد. این کمک‌ها صرفا به اندازه‌ای خواهند بود که دولت لوکاشنکو سرنگون نشود تا زمانی که طرح جانشینی او تکمیل شود. البته لوکاشنکو تلاش خواهد کرد این روند را به تعویق بیندازد و در قدرت باقی بماند اما در نهایت محبور خواهد شد قدرت را ترک کند و این روند بیشتر از چند ماه طول نخواهد کشید. جانشین لوکاشنکو به احتمال بسیار زیاد به لحاظ اقتصادی و سیاسی به روسیه وابسته خواهد بود. در زمستان بلاروس شاهد اعتراضات خیابانی نخواهد بود اما در بهار مردم بار دیگر به خیابان‌‌ها بازخواهند گشت. در این میان کشورهای غربی از رهبران اپوزیسیون حمایت خواهند کرد. از آنجایی که روسیه حاضر نخواهد شد قدرت یافتن اپوزیسیون را در بلاروس بپذیرد مگر اینکه این کار در روندی هماهنگ با روسیه انجام شود بنابراین بلاروس به نقطه‌ای دیگر از تنش میان روسیه و غرب تبدیل خواهد شد. 
امریکا
سقوط ادامه‌دار ونزوئلا
نیکلاس مادورو، رییس‌جمهور ونزوئلا در سال 2021 قادر خواهد بود همچنان در قدرت باقی بماند اما تحریم‌های امریکا و شرایط بد اقتصادی هیچ بهبودی را به خود نخواهند دید. البته فشارهای وارده از سوی خوآن گوآیدو به تدریج کمتر خواهد شد.کمپین دو ساله خوآن گوآیدو برای به دست آوردن مقبولیت جهانی به عنوان رییس‌جمهور دولت انتقالی و ایجاد کمپی از حامیان در میان نهادهای دولتی ونزوئلا با شکست همراه شده است. تحریم‌های خردکننده امریکا علیه ونزوئلا به‌رغم روی کار آمدن دولت بایدن ادامه خواهد یافت و ونزوئلا برای نجات خود مجبور خواهد شد از کشورهای خارجی کمک بخواهد. به نظر می‌رسد ایران در سال 2021 در قالب صادرات بنزین به ونزوئلا کمک خواهد کرد. مادورو نیز تلاش خواهد کرد مذاکرات با واشنگتن را آغاز کند. درخواست مصونیت قضایی برای مقامات ارشد دولتی و کاهش تحریم‌ها خواسته‌های اولیه مادورو خواهد بود اما ونزوئلا از اولویت‌های دولت بایدن محسوب نمی‌شود. علاوه بر این مذاکره با ونزوئلا موجب خواهد شد بایدن سرمایه‌ سیاسی خود را در واشنگتن به خطر بیندازد. بایدن نمی‌تواند همزمان هم با ایران مذاکره کند و هم با ونزوئلا. این باری است که حتی دولت بایدن نیز نمی‌تواند به دوش بکشد. البته دولت بایدن اندکی از شدت تحریم‌ها علیه ونزوئلا خواهد کاست و کمک‌های بشردوستانه به این کشور را تسهیل خواهد کرد. 
بازگشت سیاست مکزیک امریکا به جایگاه خود
دولت بایدن رویکرد خود را در قبال مکزیک جامع‌تر کرده و موضوعاتی نظیر قوانین میان دو کشور، فساد، حقوق بشر، حقوق نیروی کار و مسائل زیست‌محیطی را به آن خواهد افزود. همچنین طرفین درباره قوانین مهاجرتی و تجاری نیز گفت‌وگو خواهند کرد. این گسترده شدن موضوعات قابل مذاکره موجب بروز تنش میان دولت آندرس مانوئل لوپز پوپولیست و امریکا خواهد شد. البته امریکای بایدن مانند ترامپ سیاست تهاجمی را در قبال مکزیک در پیش نخواهد گرفت. رویکرد خروج از نفتا در دولت بایدن متوقف خواهد شد. دیگر خبری از وضع تعرفه‌های اقتصادی بر مکزیک نخواهد بود بلکه در عوض امریکا برای وادار کردن مکزیک به تغییر سیاست‌هایش سعی خواهد کرد روابط اقتصادی‌اش را با این کشور بهبود ببخشد.