بزرگنمايي:

ایران پرسمان -
اگر زمین سه‌ خورشید داشت، شرایط چگونه می‌شد؟
٧٤٣
٣
ستاره‌شناسان با استفاده از ماهواره‌ی TESS ناسا، توانسته‌اند یک سیاره‌ی خاکی را کشف کنند که در منظومه‌ای دارای سه ستاره در حال دوران است. این منظومه «LTT 1445» نام دارد. LTT 1445 به نام‌های TIC 98796344، TOI 455، L 730-18 و BD-17 588 نیز شناخته می‌شود و در واقع یک ستاره‌ی کوتوله‌ی رده‌ی M یا همان ستاره‌های کوتوله‌ی قرمز است که حدود 22.5 سال نوری از ما فاصله دارد.
دنیایی که جدیداً کشف شده است در اطراف ستاره‌ی LTT 1445A به‌عنوان درخشان‌ترین عضو منظومه می‌‌گردد. نام این سیاره LTT 1445Ab است و 1.35 برابر از زمین بزرگ‌تر و 8.4 برابر از زمین سنگین‌تر است. این سیاره از سنگ ساخته شده است. دوره‌ی زمانی گردش این سیاره به دور ستاره‌ی میزبان خود حدود 5.36 روز است و دمای سطح آن 155 درجه‌ی سانتی‌گراد است.
دکتر «جنیفر وینترز» از مرکز اسمیتسونیان هاروارد و همکارانش می‌گویند: «فاصله‌ی مداری سیاره‌ی کشف شده با ستاره‌ی میزبان خود نزدیک‌تر از نواحی قابل سکونت موسوم به کمربند حیات ستاره است. به نسبت اشعه‌ی دریافتی زمین از خورشید، این سیاره 5.1 برابر بیشتر از ستاره‌ی میزبان خود اشعه دریافت می‌کند.»
سیاره‌ی LTT 1445Ab دومین سیاره‌ی فراخورشیدی نزدیک به منظومه‌ی شمسی است که تا کنون کشف شده است و شاید بتوان گفت اولین سیاره‌ی سنگی کشف شده است که می‌توان از آن برای مطالعات اتمسفری استفاده کرد. ستاره‌شناسان می‌گویند: «نزدیک‌ترین منظومه‌ی ستاره‌ای در حال گذار HD 219134 است که در فاصله‌ی 21 سال نوری از ما قرار دارد، ولی از آنجا که ستاره‌ی میزبان آن از LTT 1445A درخشان‌تر است، بنابراین عمق گذار آن کمتر از عمق گذار LTT 1445 است. در عوض، منظومه‌ی چند سیاره‌ای TRAPPIST-1 در فاصله‌ی 41 سال نوری از ما دارای عمق گذاری 3 برابر عمق گذار LTT 1445Ab است؛ ولی ستاره‌ی میزبان آن کم‌نور است. منظومه‌ی LTT 1445 برای رصدهای زمینی بسیار جالب توجه است تا به این ترتیب اتمسفر سیاره‌ی آن مورد بررسی قرار گیرد.»