بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سرمقاله حمایت/ هراس دشمن از ضربه متقابل
١٠
٠
حمایت / « هراس دشمن از ضربه متقابل » عنوان سرمقاله روزنامه حمایت نوشته اسماعیل کوثری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
هنوز مدت زمان زیادی از ضرب شست ایران به آمریکا در ماجرای اسقاط پهپاد جاسوسی این کشور نمی‌گذرد که رسانه‌ها، تحلیلگران و نشریات غربی به تحلیل قدرت روزافزون نظامی کشورمان پرداخته و با انداختن چرتکه و احصاء استعداد نظامی دو کشور در ابعاد مختلف، نه‌تنها در پیروزی پنتاگون علیه جمهوری اسلامی ابراز شک و تردید جدی کرده‌اند، بلکه آن را بازنده این نبرد احتمالی عنوان نموده‌اند.
از باب مثال، «هری کازیانیس»، کارشناس موسسه نشنال اینترست در یادداشتی که برای شبکه فاکس نیوز نوشته، تأکید می‌کند که «دونالد ترامپ» تصمیم عاقلانه‌ای گرفت که در پی حملات به تأسیسات نفتی آرامکو، به ایران حمله نظامی نکرده است.» وی سپس به یک پروژه تحقیقاتی در نشنال اینترست اشاره می‌کند که نبردهای علیه ایران را شبیه‌سازی می‌کند و اذعان کرد که «بعد از پنج روز، مهلت برنامه تمام شد و ما نتوانستیم مابقی جنگ را ادامه دهیم... پیش از اتمام آن با این سؤال روبرو شدیم که حالا آمریکا باید چه کند؟ نیروهایش در منطقه در حال کشته شدن هستند... من در طول چند سال گذشته بارها در این جنگ‌های شبیه‌سازی علیه ایران شرکت کرده‌ام و همیشه وضع همین بوده؛ یعنی هیچ‌وقت تا پایان مهلت برنامه، پیروزی قاطعانه و نهایی برای آمریکا وجود نداشته است.»
این نشریه همچنین طی یادداشتی به بررسی توانمندی و پیشرفت صنعت موشکی ایران پرداخته و به واشنگتن هشدار داده است که همه موشک‌های ایرانی بسیار قوی هستند و آمریکا باید این تهدید را جدی تلقی کند چراکه در برابر آن به‌هیچ‌وجه آماده نیست.
این موارد، تنها گوشه‌ای از اذعان حریف طی دو هفته اخیر در خصوص توان نظامی جمهوری اسلامی است که ثابت می‌کند ایران از «مرحله بازدارندگی» به فاز «ضربه متقابل» رسیده است و موجب شده تا واشنگتن با آن همه یال و کوپال، به تعبیر «آرون دیوید میلر»، مقام سابق وزارت خارجه آمریکا و تحلیل‌گر برجسته خاورمیانه از اندیشکده ویلسون، «ببری کاغذی» باشد که «حتی نمی‌تواند از متحدانش در برابر ایران دفاع کند.» این در حالی است که تک‌تک این کلمات، همه مفاهیم مشخصی دارند و از سوی کارشناسان با دقت بالایی استفاده می‌شوند. ارزیابی‌های اخیر نشان می‌دهند که دو عامل «فناوری‌های نظامی پیشرفته» ایران اعم از پدافند گنبدی، موشک‌های کروز و بالستیک نقطه زن، پهپادها، قایق‌های تندرو و ... و «توان فوق‌العاده عملیاتی»‌ کشورمان در جریان هماورد با پرنده جاسوس آمریکایی، واشنگتن را مجبور کرده است که از تهدیدات آشکار نظامی دست بردارد و ایران، دست برتر را در منطقه داشته باشد. این بدان معناست که برخورد قاطع نیروهای مسلح با هر نوع تجاوزی، کاملاً برای آن‌ها به اثبات رسیده و این جمهوری اسلامی که تعیین‌کننده معادلات منطقه است.
از سوی دیگر، آمریکا در حالی ادعای فرماندهی و آقایی بر دنیا با تکیه بر قدرت نظامی خود را دارد که این کشور، صرفاً از ادوات نظامی گسترده به میزان بالا برخوردار است ولی در میادین نبرد طی حداقل نیم‌قرن گذشته، هیچ دستاوردی نداشته و لشکر شکست‌خورده خود را با فضاحت به خانه بازگردانده است. باتلاق عراق و افغانستان و پیش از آن، ویتنام، نمونه‌هایی از این حقیقت هستند و چنانچه مقامات کاخ سفید، احتمال می‌دادند که با حمله نظامی می‌توانند رؤیای خود را برای «تغییر حاکمیت» در ایران پساانقلاب عملی کنند، به‌طور حتم دست به این اقدام می‌زدند. ارتش آمریکا و دیگر ارتش‌های متجاوز، در برابر قدرتی منطقه‌ای قرار دارند که از چند زاویه می‌تواند ضربات دردناک و مهلکی به آنان وارد کند.
1. پایگاه‌های آمریکا ازجمله اهداف سهل‌الوصولی هستند که به‌محض هر دست‌درازی، هدف موشک‌های پرقدرت ایران قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، حدود 54 هزار سرباز آمریکایی در 12 کشور منطقه و در ده‌ها پایگاه نظامی مستقر هستند و توان بالای ایران برای وارد آوردن ضربه متقابل در این حوزه، مدت‌هاست که دست نظامیان این کشور را روی ماشه لرزانده و جرئت اقدام را از آن‌ها گرفته است.
2. سامانه‌های جنگ الکترونیک جمهوری اسلامی از سال 2011 و پس از آنکه پهپاد پیشرفته «آر. کیو. 170» را بدون کمترین صدمه‌ای بر زمین نشاند، کارشناسان نظامی آمریکا را به تأمل و حیرت فرو برد. آن‌ها سپس مدعی شدند که آن پهپاد برای ایرانی‌ها بلااستفاده است در حالی که چندی بعد با تصاویر ضبط شده آن رمزگشایی و با مهندسی معکوس، نمونه‌هایی از آن تولید شد.
3. پدافند هوایی پیشرفته ایران قادر است که علاوه بر هدف قرار دادن پرنده‌های متجاوز دشمن در فواصل بسیار دور، هواپیماهای رادار گریز را نیز رهگیری و منهدم کند که ساقط شدن پهپاد «گلوبال هاوک» مصداقی از دستیابی نیروهای مسلح کشورمان به این فناوری پیشرفته به شمار می‌رود.
4. سازمان اطلاعات و امنیت دفاعی آمریکا، ایران را قدرت «نوظهور فضایی» توصیف کرده و کشورمان را در فهرستی از تهدیدها و چالش‌های اصلی امنیت فضایی برای آمریکا قرار داده است. این نهاد امنیتی اذعان کرده است که ایران به‌سادگی می‌تواند با فعالیت‌های فضایی از قبیل جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی، نظارت، ارتباطات و ناوبری فضایی، عملاً وارد جنگ فضایی علیه دشمنان خود شده و از پیشرفت‌های امنیت فضایی خود برای هدف قرار دادن هر ماهواره دشمن که در داخل جو زمین قرار دارد، بهره ببرند. به بیان دیگر، آمریکایی‌ها درک کرده‌اند که «نیروی هوا – فضا» در ارکان نظامی کشورمان، شکلی جدی و جدیدی به خود گرفته و ماهواره‌های نظارتی و اطلاعاتی آمریکا، دیگر از گزند حملات ایران در فضا هم در امان نیستند.
با این اوصاف، نه‌تنها تغییر لحن مقامات کاخ سفید در مقابل ایران به دلیل ارتقاء توان نظامی کشورمان برای پاسخ متقابل و همه‌جانبه تغییر کرده، بلکه رویکرد کوتوله‌هایی که روزگاری از ارائه طرح «ناتوی عربی» و تشکیل ائتلاف‌های خود خوانده سرمست و مغرور بودند نیز دستخوش تغییرات گسترده شده و خبرهایی از تمایل آل سعود برای گفتگو با ایران با هدف خروج از بن‌بست‌های منطقه‌ای شنیده می‌شود. مرتجعین منطقه از آمریکا بابت انفعال در برابر ایران عصبانی و طلبکارند که چرا آن‌ها را میلیاردی تلکه کرده اما برای تأمین امنیت آن‌ها بازهم به جیبشان نگاه می‌کند! پاسخ ساده است؛ ایران به سطحی از قدرت نظامی و غیرنظامی دست‌یافته که ابرقدرتی مانند آمریکا را از پاسخ متقابل وحشت‌زده کرده و به هر متجاوزی پاسخی پشیمان کننده خواهد داد.