بزرگنمايي:

ایران پرسمان - انتخاب / داوود حشمتی نوشت: فریدالدین حدادعادل که بعد از اظهارات مادر خود در برنامه تلویزیونی خبرساز شد، چارتی را در روی تخته کشیده که حاوی نکات مهمی است. او در میان جمعی که به نظر می‌رسد از دانش آموزان مدرسه فرهنگ هستند، به دفاع از خود پرداخته است. تصویری از این نشست منتشر شده که نوشته‌ها و چارچوب‌های ذهنی این حملات را کاملا روشن می‌کند. در مورد این دفاع تحلیل‌های زیر قابل توجه است:
در دسته ‌بندی حمله کنندگان به هیچ وجه جناح‌های اصلاح طلب و یا اپوزیسیون خارج از کشور دیده نمی‌شود. فرزند حداد ،طیف‌هایی را که نشان می‌دهد حمله کنندگان به او بودند را اینگونه نوشته: کمونیسم، سوسیالیسم، عدالتخواه‌، عدالت‌خواری. (واژه عدالتخوار را طیف قالیباف هم برای دسته عدالتخواهان نزدیک به احمدی‌نژاد به کار بردند)
او در سرلیست اشخاص حقیقی که در مورد این مساله اظهار نظر کردند به نام «فتاح‌ها» اشاره می‌کند. در زیرلیست آنها نیز می‌نویسد: (صبیه، پسر، پدر) از میان این سه نیز روی پسر فتاح ضربدر زده است. البته تنها کسی که علیه این مدرسه توئیتی جنجالی منتشر کرد، همین فرزند فتاح بود. اما نقش «صبیه» آنها چه بوده که فریدالدین حداد را وادار کرده تا نام او را در لیست قرار دهد مشخص نیست.
در میان لیست مخالفان وجود نام معزی و حسام‌الدین آشنا، نخعی، عطاران و فارغ‌التحصیلان مدرسه فرهنگ نوشته شده که نشان می‌دهد او قصد داشته به حامیانش در این زمینه اشاره کند.
حدادعادل اما چند نام را از میان اشخاص حقیقی جدا کرده است که عبارتند از : صدرالساداتی، وحید اشتری، یاشار سلطانی، مجید حسینی، میلاد گودرزی. او جلوی نام این جمع یک علامت سئوال بزرگ قرار داده است. این جمع اخیر با برچسب «عدالتخواری» به جای «عدالتخواهی» مشخص شده‌اند.
اما در تمام این تخته (فارغ از بحث‌هایی نظری طبقه متوسط آصف بیات) دو نکته مهم و جالب وجود دارد: اول: وجود نام مجری در این تخته بسیار عجیب است. آیا فرزند حداد در شکل گیری این پروسه، برای مجری نقش ویژه‌ای دیده که نام او را پای تخته می‌نویسد؟
مجری برنامه حبیب‌الله رحیم‌پور ازغدی است. او از جمله دانشجویان عدالت‌خواه است که اتفاقا در برگزاری اولین کارگاه «مدرسه عدالتخواهی» که مردادماه 98 برگزاری شد با عنوان «متفکر عدالتخواه»‌ به تدریس عدالتخواهی پرداخته بود. از همین رو به نظر میرسد نام او با اهدافی روشن در این تابلو گنجانده شده است. تابلویی که به تشریح اشخاص، گروه‌ها و افکار مخالفان خانواده حداد پرداخته است.
آخرین و مهمترین نکته وجود عبارت «انتخابات» است. این عبارت نشان می‌دهد همانطور که پیشتر مشخص بود حمله به حدادعادل با اهداف انتخاباتی کلید خورده و اتفاقا نه از جریان های رقیب، بلکه از سوی کسانی در درون جریان اصولگرا کلید خورده است. تاکید بر قراردادن نام فتاح در این لیست، خالی از اهمیت نیست. شاید پرده‌های مهم‌تری در آینده از این رقابت آشکار شده و فتاح نیز تاوان این اتفاق را بپردازد.