بزرگنمايي:

ایران پرسمان - باشگاه خبرنگاران / امیر اسماعیل آذر استاد ادبیات فارسی گفت: اینطور که روزگار نشان می دهد به تدریج همه چیز به طرف فضا‌های مجازی پیش می‌رود، اما در مورد کتاب مسئله چیز دیگری است. ما نمی‌توانیم طبیعت را در فضای مجازی نشان دهیم. طبیعت را باید در گذرگاه خود قرار دهیم. طبیعت را باید نفس بکشیم و لمس کنیم. اگر بخواهیم همه کار‌ها را هم در فضای مجازی حل و فصل کنیم شاید به تدریج خسارت‌هایی به ما وارد شود که یکی همین کتاب است.
وی افزود:در حال حاضر آخرین خبری که از جهان کتاب دارم این است که در بسیاری از کتابفروشی‌های جهان که به طرف فضا‌های مجازی رفته‌اند،رونق کارشان کم شده است از این رو این کتابفروشی‌ها اکنون بخشی از فضای خودشان را نه در فضای مجازی بلکه در فضای حقیقی به کتاب تخصیص داده‌اند.
اسماعیل آذر ادامه داد: کتاب چیزی است که باید لمس شود. کتاب چیزی است که چند صد سال انسان با آن آشنا شده و چیزی نیست که ظرف یکی دو دهه بتوان نام و جنسیت‌ش را از ذهن‌ها از بین برد. اگر در این میان فاصله و شکافی ایجاد شود، این شکاف به نفع فرزندان ما نیست البته اینطور هم نیست که بگوییم مطلقا سراغ فضا‌های مجازی نروند؛ فضا‌های مجازی یا به وجود آمده، یا بر ما تحمیل شده و یا هر چیز دیگری که شما بخواهید پیرامون آن سخن بگویید، موضوعی است که نمی‌توانیم از آن غافل باشیم، اما باید حد، اندازه و شیوه‌های استفاده و بهره‌گیری از آن را رعایت کنیم.
این استاد ادبیات فارسی در پاسخ به این سؤال که ورود کتاب‌های درسی الکترونیک به مدارس چه تأثیری روی کودکان می‌گذارد، بیان کرد:فضا‌های مجازی مثل هر کار دیگری باید قبل از آنکه وارد بازار ذهن کودکان ما بشوند مورد مطالعات روانشناختی و جامعه‌شناختی قرار بگیرند یعنی باید بدانیم اگر چنین اتفاقی افتاد به چه رویداد‌هایی برخورد خواهیم کرد؟ رسم ما در این کشور این است که یک نام اول در همه جا می‌پیچد و همه با آن آشنا می‌شود بعد فرهنگستان می‌خواهد این نام را تغییر داده و به نام دیگری عوض کند. این اشتباه ما است. ما باید در وهله نخست کار را با مطالعه انجام بدهیم.
اسماعیل آذر ادامه داد:من به عنوان یک معلم که همه عمرم را در این زمینه صرف کرده ام و در حد خودم از فضا‌های مجازی آگاهی نسبتا کاملی دارم می‌گویم کتاب و جسم کتاب را نباید از بچه‌ها گرفت. همه چیز در رؤیا نباید تحقق پذیرد از جمله کتاب. فضا‌های مجازی هیچ منکری در این عالم ندارد و نمی‌تواند داشته باشد، ولی اینکه بچه‌ها را ما از کودکی با این فضا نه تنها آشنا کنیم بلکه درگیر کنیم و از جسمیت کتاب دور باشند، کار منطقی‌ نیست. اگر اینچنین بود تمام کتابخانه‌های دنیا اکنون باید حذف شده باشند. کتابخانه هست البته در کنار آن فضای مجازی هم هست و کتاب‌ها در فضای مجازی هم رفته‌اند، اما این نیست که کتاب و کتابخانه و دست یافتن به کتاب نیست و نابود شود و به جای آن فضای مجازی جایگزین شود.
او بیان کرد:دنیای بچه‌ها خواه ناخواه تغییر خواهد کرد همانگونه که اکنون هم تغییر یافته است. اگر اکنون هم کسی با فضای مجازی در حد کار‌های روزانه خود آشنا نباشد با مشکل مواجه خواهد بود بنابراین روزی و روزگاری فرا خواهد رسید که آنچه امروز هم هست دستخوش تغییر قرار خواهد گرفت. به قول حافظ این کارخانه‌ای است که تغییر می‌کند. کارخانه یعنی عالم و خانه جنگ. شکسپیر هم گفته است ما زندگی می‌کنیم که بجنگیم نه جنگی که تیر و کمان برداریم. با مشکلات باید بجنگیم و مشکلات را پشت سر بگذاریم و به جلو برویم بنابراین آنچه که امروز است این نخواهد بود، زیرا دائما روزگار در جهت تغییر پیش می‌رود، اما این تغییر اگر ناگهانی اتفاق بیفتد می‌تواند یک شوک به جان بچه‌ها بیندازد. این تغییر باید حساب شده، پله پله و با مطالعه و وسواس جلو برود نه اینکه در یک جمله بگوییم کتاب‌ها را می‌خواهیم الکترونیکی کنیم. این یک جمله است، ولی از این جمله تا حقیقت و امکان خیلی فاصله است و ما نباید فکر کنیم که با برداشتن یک گام این فاصله را پشت سر می‌گذاریم بلکه باید این فاصله به تدریج پر شود.