بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / « خبر خوب برای ما و سینما » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته امیرحسین علم الهدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چه خبر خوبی؛ «رفع توقیف فیلم خانه پدری» این خبر در این روزهای پراسترس - از نگاه شرایط ویژه سیاسی و اقتصادی و... - و البته مبارک به خاطر میلاد پیامبر عظیم‌الشان اسلام(ص) بسیار خوب و خوشایند بود. فارغ از نگاه‌های سیاسی به حکم اخیر دادستان برای توقیف این فیلم و ورود رییس قوه قضاییه به رفع این دستور مقام قضایی، باید کمی بیشتر فیلم خانه پدری را از نگاه سنت‌های اشتباه (و نه همه سنت‌ها) تحلیل کرد. به قتل رسیدن دختری در اوایل قرن 1300 به دلیل نگاه متعصبانه پدر به جنس مونث و اثرات این قتل ناحق به نسل‌های بعدی به دلیل ریختن «خون ناحق» طبیعتا نمی‌تواند موضوع فیلم را ضدمذهب و فرهنگ ایرانی کند! همه ما می‌دانیم که تمام آداب و احوال‌مان بر پایه دین و اخلاق نیست و خیلی از این احوال و آداب براساس سنت‌های اشتباه نیاکان‌مان بوده است و حال چشم تیزبین یک فیلمساز مهم بخشی از این فرهنگ اشتباهی را به تصویر کشانده است تا بیننده را متوجه این نکته کند که چگونه می‌شود با یک تصمیم اشتباه خانواده‌ای را در نسل‌های مختلف درگیر و از هم دورشان کرد. قبول کنیم که وضعیت کنونی ما - با تمام محسنات و معایب - حاصل تصمیم‌های درست و اشتباه آنان – نیاکان- بوده است و فیلمساز وظیفه‌اش است که با نگاه تیزبین خود این لایه‌های پنهان را در کنج تاریخ بیرون بکشد و برای نسل جدید - نیاکان آیندگان- بازآفرینی کند! باید دردمان بیایید از فیلم «خانه پدری» چون همه ما روی بعضی از فرهنگ‌های غلط‌مان تعصب داریم و هنوز نمی‌خواهیم‌ باور کنیم که سینما وظیفه اصلی‌اش «به فکر بردن تماشاگر» است؛ تماشاگری که می‌خواهد از همه‌چیز فرار کند و برود سراغ رسانه‌های «فست‌فودی» و «سطحی‌نگر» که از خودش و تاریخش خاطره‌ای نداشته باشد و نفهمد که اگر فرهنگ اشتباه خودش را درست نکند این سرزمین درست نمی‌شود از این فیلم بدش می‌آید. عیاری گلوی تماشاگر را در سالن نمایش می‌گیرد و رهایش نمی‌کند تا او بداند که تصمیم اشتباه ریختن خون ناحق، تا کجا می‌تواند نسل‌هایی را و سرزمینی را ویران کند! این وظیفه یک سینماگر متعهد به خود است وگرنه کدام آدمی حاضر است برود سراغ موضوعی که این همه دردسر دارد و خب طبیعی است که حالا «عیاری» همه اذیت‌ها را به جان خریده است تا وظیفه خود را ادا کند! خانه پدری مصداق فرمایش امام خمینی (ره) است که فرمودند: وظیفه هنر دمیدن روح تعهد در کالبد انسان‌ها است و مگر خانه پدری به جز تعهد عیاری است به انسانیت!