ملکه ریاضی و داستان های کودکی اش
خردنامه
بزرگنمايي:
ایران پرسمان - خراسان / در کودکی عادت داشت پیش از خواب داستان دختری خارق‌العاده را برای خود تصور کند؛ دختر قهرمانی که یک روز فرماندار و روز دیگر جهانگرد می‌شد. آرزوی نویسنده شدن هم در سر داشت. به سرگذشت زنان مشهور علاقهمند بود. خواندن قصه زندگی این افراد، کمک کرد تا مریم از بلندپروازی نترسد. سال‌ها گذشت و با بزرگ شدن مریم رویاهایش هم بزرگ می‌شد. مسیری را انتخاب کرد که ظاهرا شبیه هیچکدام از آرزوهایش نبود؛ ریاضی! ولی خودش معتقد بود ریاضی شبیه به نوشتن رمان است، فقط داستان‌ها به فرمول‌ها تبدیل می‌شوند. موفقیتهای کشوری و جهانی یکی بعد از دیگری، سراغش میآمدند. افتخارات زیادی به دست آورد مثل جایزه مهم فیلدز معروف به نوبل ریاضی که برای اولینبار در جهان نصیب یک زن شد. «مریم میرزاخانی» خیلی زود، بین دانشمندان به شکستن شاخ دشوارترین پرسش‌ها و معادلات ریاضی مشهور شد اما دنبال این چیزها نبود. حتی وقتی خبر دریافت معتبرترین جایزه ریاضی جهان را شنید، فکر کرد شاید ایمیلش هک شده‌‌است. احساس افتخار می‌کرد اما هیچ علاقه‌ای به شهرت نداشت چون می‌خواست فقط روی تحقیقاتش تمرکز کند. وقتی روی یک مسئله ریاضی تمرکز می‌کرد، شکل و خط‌هایی که برای دیگران نامفهوم بود روی کاغذی بزرگ در کف اتاق می‌کشید که درنهایت به کشفی بزرگ منجر می‌شد. مریم میرزاخانی، در 40 سالگی از دنیا رفت و در این مدت کوتاهِ زندگی، کارهای بزرگ و مهمی کرد. به تازگی بنیاد «جایزه پیشرفت شگرف» در آمریکا اعلام کرد جایزه‌ای برای زنان ریاضی دان جوان در نظر گرفته و آن را به‌نام مریم میرزاخانی نام گذاری کرده است تا الهام‌بخش زنان در علم ریاضی باشد. مریم، جمله معروف و جالبی دارد که شاید راز موفقیت اش در آن پنهان شده باشد: «پرارزش‌ترین بخش هر مطالعه‌ای، لحظه‌ای است که می‌گویی «آها!» ذوق کشف و لذت فهمیدن چیزی جدید، احساس ایستادن بالای یک بلندی و رسیدن به دیدی شفاف و واضح است».
لینک کوتاه:
https://www.iranporseman.ir/Fa/News/69332/