بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
«مشارکت» یا «تحریم»؟! دوگانه‌ای که این یکی، دو دهه اخیر به پرسشی اساسی در مواجهه با مقوله «انتخابات» بدل شده و این سال‌ها در آستانه هر بزنگاه انتخاباتی به ‌نحوی، محور بحث و گفت‌وگوهای دست‌اندرکاران و ناظران قرار گرفته و می‌گیرد. چنانکه از یک سو، طیفی که به مشارکت انتخاباتی به ‌رغم گرفت و گیرهای متعدد سازوکار انتخاباتی کشور باور دارند، معتقدند «صندوق رای» یگانه راه پیگیری مطالبه‌ها و خواسته‌های جامعه‌ای است که اگرچه بیش از یک سده را در مسیر دستیابی به مشروطه و حکومت مردم‌سالار پایمردی کرده اما همچنان مسیری طولانی تا رسیدن به مقصود پیش‌رو دارد.
پس باید آهسته و پیوسته در این راه پر فراز و نشیب گام بردارد و تا تحقق اهدافش از ادامه راه دست نکشد. و از دیگر سو، گروهی که به تحریمی‌ها معروفند در نقطه مقابل ایستاده و می‌گویند «انتخابات» در هر شکل و سطح، «لوازمی» دارد و وقتی مشارکت‌جویان انتخابات و فراتر از آن حتی اعضای شورای نگهبان به عنوان نهاد برگزارکننده این رویداد سیاسی علنا به بعضی ضعف‌ها و ناکارآمدی‌های این لوازم و سازوکار انتخابات معترفند، چطور می‌توان همچنان به «صندوق رای» ‌امید بست. در میانه این دو دیدگاه اما پرسشی دیگر نیز مطرح است و آن اینکه آیا بازگشت به سر خط در هر بزنگاه انتخاباتی و طرح دوباره این پرسش اساسی مبتنی بر دوگانه «مشارکت-تحریم» به ‌نوعی مصداق آن نیست که علما «اختراع مجدد چرخ» می‌خوانند؟! اینکه منطقی است فعالان و ناظران عرصه سیاست، در هر بزنگاه انتخاباتی، از نو با این پرسش مواجه شوند که آیا باید مشارکت کرد یا خیر؟! و آیا بهتر آن نیست که هر کنشگر سیاسی، یک بار برای همیشه به این پرسش، پاسخ دهد و در ادامه مسیر بر پایه تصمیمی که گرفته، دست به کنشگری سیاسی بزند؟! یا اینکه به قول عبدالکریم سروش، اینجا در مباحث علوم انسانی «حرف مرد یکی نیست»؛ اینکه ماهیت مسائل و موضوعات انسانی با آنچه در علم تجربی و اثباتی، علما را از اختراع مجدد چرخ در هر نوبت بر حذر می‌دارد، متفاوت است و به این اعتبار، کنشگران سیاسی اساسا باید پس از هر کنش، منتظر واکنش مانده سپس بر پایه آنچه روبه‌روی خود می‌بینند، مجددا دست به کنشگری بزنند؟!
اینها و پرسش‌هایی از این دست، ما را در گروه سیاسی روزنامه «اعتماد» بر آن داشته که با توجه به زمان ناچیز باقی مانده تا برگزاری یازدهمین انتخابات مجلس به سراغ کنشگران و تحلیلگران سیاسی از طیف‌های مختلف برویم تا مگر در گذر این گفت‌وگوها و چالش‌ها بتوانیم به پاسخی نسبی برای آن پرسش بنیادی یا به تعبیر دقیق‌تر آن پرسش همیشگی عرصه انتخابات ایرانی نزدیک شویم: مشارکت یا انتخابات؟! آنچه در ادامه می‌خوانید، پاسخ دو فعال سیاسی اصلاح‌طلب است به این پرسش‌ها. «عبدالکریم حسین‌زاده» نایب‌رییس فراکسیون امید و رییس فراکسیون حقوق شهروندی مجلس دهم که ازجمله جوان‌ترین نمایندگان دوره نهم و البته دهم پارلمان است و «علی تاجرنیا» عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت که از جوان‌ترین نمایندگان دوره ششم مجلس بود.