بزرگنمايي:

ایران پرسمان - دنیای اقتصاد / نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا بالاتر از رقیب خود ایستاده است اما این نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که شاید برای اینکه گفت بوریس جانسون اکثریت مطلق را به‌دست می‌آورد، زود باشد. 4 نظرسنجی نشان می‌دهد که بوریس جانسون، درست 3 روز پیش از 12 دسامبر که زمان برگزاری انتخابات عمومی بریتانیا است، با اختلاف 8 تا 15 درصدی برتر از رقیب خود است. جانسون در این سطح نمی‌تواند اکثریت را از آن خود کند و برنامه‌اش را برای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا تا 31 ژانویه پیش ببرد، به‌ویژه اینکه اگر رای‌دهندگان تصمیم بگیرند، فارغ از گرایش‌های حزبی‌شان، رای تاکتیکی هم بدهند.
نظرسنجی‌ شرکت «ساوانتا کامرس» نشان می‌دهد که بوریس جانسون نسبت به نظرسنجی پیشین این کشور تنها 8 تا 10 درصد بالاتر از رقیب خود ایستاده است که در بین سایر نظرسنجی‌ها، این نزدیک‌ترین رقابت بین دو طیف محافظه‌کار و سوسیالیست‌ها به‌حساب می‌آید. کریس هاپکینز، رئیس سیاست‌گذاری کمپین می‌گوید که روزهای پیش‌رو بسیار دارای اهمیت است. او می‌افزاید: «نتایج بسیار نزدیک به هم است. برتری حزب محافظه‌کار به حزب کارگر به حد یک یا 2 امتیاز رسیده است که این نتیجه می‌تواند یک پارلمان فاقد اکثریت را رقم بزند.در این انتخابات چنانچه بوریس جانسون پیروز شود، وی کار برگزیت را یکسره و کشورش را از اتحادیه اروپا خارج می‌کند، در مقابل حزب کارگر به رهبری جرمی کوربین، سیاستمدار کهنه‌کار قول داده است که رفراندوم دوم را برگزار کند.
نظرسنجی‌ها درخصوص انتخابات عمومی سال 2017 اشتباه از کار درآمدند و آنها نتوانستند درست پیش‌بینی کنند که حزب کارگر این همه حامی دارد. به همین دلیل دولت ترزا می‌به دولتی تبدیل شد که در هرج و مرج حکمرانی می‌کرد و برای برگزیت نتوانست کاری از پیش ببرد. آنها همچنین در سال 2016 نتوانستند پیش‌بینی کنند که در سال 2016، کارزار برگزیت پیروز از صندوق‌های رای بیرون خواهد آمد. با این حال در یک نظرسنجی که توسط موسسه «YouGov» در سال 2017 صورت گرفت، پیش‌بینی دقیق‌تری از انتخابات در آن سال داشت. نظرسنجی مدل موسوم به «MRP» که مخفف مدل رگرسیون چند سطحی و مدل پساطبقه‌بندی است، 93 درصد از نتایج در حوزه‌های انتخاباتی را به‌طور صحیح پیش‌بینی کرد. در این زمینه روزنامه ساندی‌تایمز اعلام کرد که نظرسنجی موسسه «Datapraxis» با استفاده از روش «MRP»، پیش‌بینی کرده است که جانسون با اختلاف 38 کرسی پیروز انتخابات خواهد شد. این در حالی است که نظرسنجی هفته گذشته همین موسسه به این روش نشان می‌دهد که جانسون با 48 کرسی بیشتر پیروز انتخابات خواهد شد. پل هیلدر، رئیس موسسه «Datapraxis» می‌گوید: «در هیچ انتخاباتی در این حد، رای‌دهندگان مردد این همه تاخیر نداشتند». او می‌افزاید: «حدود 90-80 حوزه انتخاباتی هنوز تصمیم نگرفته‌اند. در این شرایط لغزش محافظه‌کاران هم قابل تصور است اما نتیجه آن می‌تواند یک پارلمان فاقد اکثریت باشد».
نتایج نظرسنجی «YouGov» به شیوه «MRP»، در ماه گذشته نشان داد که حزب بوریس جانسون با اختلاف 68 کرسی، جرمی کوربین و حزبش را جا خواهد گذاشت. رئیس این موسسه می‌گوید که آنها فردا، سه‌شنبه نتایج جدید نظرسنجی خود را منتشر خواهند کرد.نتایج برخی از نظرسنجی‌ها به شیوه «MRP» نشان می‌داد، بدون در نظر گرفتن رای تاکتیکی، کسانی که خواهان برگزاری رفراندوم دوم هستند، جانسون با کسب 345 کرسی پیروز انتخابات خواهد شد. در انتخابات پیشین، حزب محافظه‌کار به رهبری ترزا می‌توانست 317 کرسی به‌دست آورد. جمعیتی که به محافظه‌کاران رای دادند،13 میلیون و 636 هزار و 684 نفر بودند. در مقابل حزب کارگر به رهبری جرمی کوربین هم فراتر از حد انتظار ظاهر شد و توانست 262 کرسی به‌دست آورد. جمعیتی که به سوسیالیست‌ها رای دادند، 12 میلیون و 878 هزار و 460 نفر بود که نسبت به انتخابات پیشین 30 کرسی بیشتر به‌دست آورده بود.در انتخابات این هفته نیز شیشه عمر بوریس جانسون دست 41 هزار رای‌دهنده مردد و تاکتیکی است که می‌تواند سرنوشت 36 کرسی را تعیین کند و اکثریت را از دست نخست‌وزیر بریتانیا خارج کند. نائومی واتس اسمیت، رئیس گروه اجرایی می‌گوید: «این انتخابات مثل یک چاقوی دو لبه است. اگر رای‌دهندگان مردد تصمیم بگیرند، تاکتیکی رای بدهند، آنگاه باید منتظر یک پارلمان فاقد اکثریت بود».
در شرایطی که جانسون برای بقا می‌جنگد سی‌ان‌ان خبر دلهره‌آوری علیه جبهه محافظه‌کاران منتشر کرد. براساس این خبر پای روس‌ها یک‌بار دیگر به عرصه انتخاباتی کشورهای غربی بازشده و این‌بار خبرها حاکی از آن است که سازمان‌های اطلاعاتی روس اسنادی را در کمتر از یک هفته مانده به انتخابات عمومی در بریتانیا منتشر کرده‌اند. این اسناد در رابطه با توافق تجاری بین بوریس جانسون و دولت آمریکا است که به گفته جرمی کوربین، رهبر حزب مخالف، یکی از بخش‌های عمده آن را گفت‌و‌گوی جانسون با کاخ‌سفید در رابطه با «سرویس سلامت ملی انگلستان (NHS)» به خود اختصاص داده است. موضوع سلامت همگانی و نحوه تخصیص بودجه به آن در انتخابات بریتانیا همواره یکی از مباحث داغ بین محافظه‌کاران و حزب کارگر بوده است. یک سخنگوی حزب کارگر در این‌باره می‌گوید: «این اسناد دسیسه‌ای را فاش می‌کنند که علیه سرویس ملی سلامت ما طرح‌ریزی شده است. البته نه دولت بریتانیا و نه دولت آمریکا هیچ‌یک نقش خود را در این زمینه رد نکرده‌اند. انتشار این اسناد برای رسانه‌ها هم در راستای منافع عموم مردم بریتانیا انجام شد.» طی سال‌های اخیر هکرهای روس همواره اسنادی را منتشر کرده‌اند تا برخی از مقامات بلندپایه در انتخابات کشورهای غربی را تحت تاثیر قرار دهند و مهم‌ترین این دخالت‌ها را می‌توان علیه هیلاری کلینتون در سال 2016 و امانوئل مکرون در سال 2017 دانست.
برگزیت فرسایشی
روزنامه نیویورک‌تایمز شنبه 7 دسامبر گزارشی منتشر کرد که در آن اشاره کرده بود برگزیت، تبدیل به یک داستان فرسایشی نزد مردم بریتانیا شده است. پاتریک کینگزلی که یک سفر طولانی در بریتانیا شروع کرده تا در یک ماه، این کشور را پیش از انتخابات وارسی کند، حالا به بروک‌شایر، یک روستای کوچک رسیده است که چرخ زندگی مردم عمدتا از طریق معدنی که در آنجا وجود دارد، می‌چرخد. معدن موجود درآنجا تامین‌کننده برق آن کشور بوده است. کینگزلی می‌نویسد: بروک‌شایر سومین ایستگاه توقف من از سفر 900 مایلی بود. به هر نقطه‌ای از بریتانیا که می‌رسیدم، حس بی‌بندوباری و شلختگی در مردم حس می‌کردم. مردم چند پاره شده‌اند اما همه، یعنی طرفداران برگزیت، طرفداران اتحادیه اروپا، اقلیت‌ها، مسلمانان، یهودی‌ها، ایرلند شمالی‌ها، اسکاتلندی‌ها و ولزی‌ها همه به‌نوعی احساس بیگانگی با کشور دارند. در برخی اوقات احساس می‌کردم سیاست‌های منتخب دولت با خواست مردم فرسنگ‌ها فاصله دارد، در حالی که برخی به‌راستی با گرمایش جهانی در حال مبارزه هستند. لورن مک‌دونالد اهل گلاسکو، که اخیر دانشگاه را برای مبارزه با گرمایش جهانی رها کرده است، می‌گوید: «برگزیت در یک سیاره مرده به چه درد می‌خورد؟»
انگلستان در یک حلقه ناامیدکننده افتاده است: ناسیونالیسم، ریاضت اقتصادی و بیگانگی اقتصادی. اما در شایربروک و فراتر از آن ناامیدی‌ها در برگزیت ریشه دارد. از آنجا که ساکنان این منطقه عمدتا کارگر هستند، به همین منظور آنها از سال 1950 به این سو به یک نامزد حزب کارگر رای داده‌اند. اما در سال 2016، زمانی که رفراندوم برگزیت برگزار شد، داستان فرق کرد. در این منطقه از هر 10 نفر، 7 نفر طرفدار جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا هستند. بسیاری از آنها از اینکه هنوز کشور نتوانسته خود را از شر اتحادیه اروپا رها سازد، عصبانی هستند. کوین کان، شهروند شایربروکی و معدنچی سابق که در رفراندوم به خروج رای داده است، می‌گوید: «تلویزیون را که باز می‌کنی، مدام در مورد برگزیت صحبت می‌کند. تا الان باید ترتیبش داده می‌شد.» بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا امیدوار است که کرسی‌های خود را به اکثریت تبدیل کند تا برگزیت کارش تمام شود. در سال 2017، برای نخستین‌بار در شایربروک یک نماینده محافظه‌کار انتخاب و وی را راهی پارلمان کردند. آلن گاسکوین که زمانی رئیس اتحادیه معدنچی‌ها بود می‌گوید: «در اینجا الان همه بوریس، بوریس می‌کنند.» او می‌افزاید: «دیوانه‌کننده است.» انبار محلی شایربروک در قلب این تغییر فوق‌العاده وجود دارد. این انبار محلی در سال 2005 ساخته شده است که پیش‌تر در آن زغال‌ها انبار می‌شد. برای سالیان سال، این معدن، مایه افتخار شایربروکی‌ها بود. این شهر اصلا در سال 1896 به همین دلیل تاسیس شد. کار در آنجا خطرناک بود اما دست‌کم تامین شغلی‌اش تضمینی بود. حقوق‌ها هم منصفانه بود و به‌موقع پرداخت می‌شد. این انبار مانند مادر شهر بود. مادری که به همه فرزندان خود به یک چشم نگاه می‌کند. اما معدن در سال 1993 تعطیل شد. تعطیلی این معدن در راستای صنعتی‌زدایی کردن گسترده و خصوصی‌سازی در بریتانیا رخ داد. مسوول این کار هم، همان حزب بوریس جانسون است که هم‌اینک نماینده آنها از سوی مردم این شهر در پارلمان حضور دارد. 12 سال پس از آن سال‌های تاریک، انبار این شهر تغییر کاربری داد اما همچنان احساس مردم به این انبار مانند سابق است. این انبار از خود معدن شغل بیشتری خلق کرد. هر چند که حقوق افراد شاغل در اینجا نسبت به معدنچی‌ها بسیار کمتر بود. شاید به همین دلیل است که یک کارگر فرزند خود را در آنجا به‌دنیا آورد و وی را در توالت رها کرد. همچنین گزارش شده بود که رفتار صاحبان این انباری با کارگران و شاغلان در آنجا مناسب نیست. این انباری به زودی اهمیت پیشین خود را از دست داد و بسیاری از ساکنان آنجا دیگر حاضر نبودند در چنین جایی مشغول به کار شوند. فرانکو پاساره‌لی، پسر یکی از ایتالیایی‌های مهاجر به شایربروک می‌گوید: «به اطراف خودم نگاه کردم و به این حقوق‌های ناچیز برخوردم. برای اینکه اروپایی‌ها داشتند می‌آمدند.» وی اضافه می‌کند: «بریتانیا یک جزیره خیلی کوچک است، و هرکسی بخواهد به این سو بیاید، این جزیره منفجر خواهد شد.»
اگر دنیایی را در نظر بگیریم که برگزیت در آن وجود نداشته باشد، این منطقه همچنان به حزب کارگر رای می‌داد. این حزب قول داده است که دستمزدها را در این شهر بالا ببرد و قراردادهای کاری بد را لغو کند. اما در اینجا برگزیت نقطه تعیین‌کننده‌ای به حساب می‌آید. کان، معدنچی سابق می‌گوید: «بریتانیا پیش از ورود به اتحادیه اروپا یک کشور بسیار ثروتمند بود.» در شایربروک و همچنین دیگر مناطق این کشور صداهایی از این قبیل شنیده می‌شود، مبنی بر اینکه اگر برگزیت رخ دهد، آنها دوباره به شرایط پیشین باز می‌گردند. این در حالی است که در لندن، ثروتمندانی که اساسا طرفدار محافظه‌کاران هستند، برگزیت برایشان سم است و آنها دوست دارند بریتانیا در اتحادیه اروپا باقی بماند. به نظر می‌رسد در بریتانیا رای کسانی که قصد دارند در انتخابات 12 دسامبر شرکت کنند، تاکتیکی و فارغ از خاستگاه و علایق آنها است. برای مثال یهودیانی که طرفدار حزب کارگر هستند، ممکن است به دلیل دیدگاه‌های ضدیهودی جرمی کوربین به این حزب رای ندهند. لورا جنر کلازنر که یک زن یهودی است می‌گوید که وی طرفدار برگزیت نیست اما ترس آن دارد که جرمی کوربین که دیدگاه‌های ضدیهودی دارد، نخست‌وزیر بریتانیا شود.