بزرگنمايي:

ایران پرسمان - رسالت / « امضاهایی که تضمین نیست » عنوان سرمقاله سردبیر روزنامه رسالت، مسعود پیرهادی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خدا ما را ببخشد؛ به رئیس‌جمهور عزیزمان بدگمان شدیم که چرا روز دانشجو به دانشگاهی نرفتند؛ خدا را چه دیدید شاید ایشان مثل بنزین خبر نداشته‌اند 16 آذر چه روزی است و ازقضا تأکید کرده‌اند که به ایشان هم نگویند؛ خلاصه ما نمی‌دانیم و قضاوت هم نمی‌کنیم!
ترجیع‌بند جلسات آقای رئیس‌جمهور، «برجام» است و چه چیزی بهتر از آن؟ از دانشگاه فرهنگیان که باتدبیر بی‌نظیر برای سخنرانی روز دانشجو انتخاب‌شده تا مبادا خاطری مکدر گردد و سؤال بی‌جایی پرسیده شود و نماینده تشکلی بلبل‌زبانی کند، بگذریم؛ جناب روحانی از برجام گفتند؛ از اینکه نه مقدس است نه لعنتی؛ چیزی که قرار بود به قول ایشان تحریم‌ها را بالمره لغو کند، شد فزاینده تدریجی تحریم‌ها؛ پس ای‌کاش به لعنتی بودن آن ایمان بیاورند. اما اینکه باکمال بزرگواری آن را مقدس نمی‌دانند، گام رو به جلویی برای ایشان به‌حساب می‌آید؛ چون اگر او یادش رفته ما یادمان هست که وصف برجام، هاله نور، نه ببخشید آفتاب تابان بود. روزها، ماه‌ها، فصل‌ها بلکه سال‌ها گذشت و خبری از سیب و گلابی‌های برجام نشد و معجزه‌ای که قرار بود در معیشت مردم رخ دهد، عاجز شد از حفظ خودش!
به‌راستی چرا این‌قدر مذاکره دوست دارید؟ باور کنید شما و بسیاری از مسئولان ما مهارت مذاکره با خارجی‌ها را ندارند. شما خلاف آنچه فکر می‌کنید، زبان دنیا را بلد نیستید؛ اصلا برای اینکه به شما برنخورد قدری از 1+5 و 1+4 و این جمع‌های جبری فاصله بگیریم؛ همین آقای مارک ویلموتس، یا اصلا آندره استراماچونی را ببینید؛ مقایسه کنید قرارداد این دو نفر را با تیم‌های قبلی که با آن‌ها همکاری می‌کردند. فکر می‌کنم در خواب هم نمی‌دیدند این‌گونه قراردادی ببندند. حالا هم باید از وزیر تا سفیر و وکیل دست‌به‌دست هم دهند تا استرا با چون‌وچرا برگردد. قبلا فقط جلوی چشم‌آبی‌ها هول می‌شدند و هر چه آن‌ها جلوی ما می‌گذاشتند امضا می‌کردیم، حالا اما فرقی ندارد، به آمار شکایت‌های پرسپولیس و استقلال نگاهی کنید متوجه می‌شوید فارغ از رنگ چشم و پوست، گویا هر که به زبانی غیر از فارسی حرف می‌زند و می‌نویسد، می‌تواند کلاهی گشاد بر سر ما بگذارد؛ حال خواسته یا ناخواسته! چرا جوری قرارداد می‌بندیم و توافق می‌کنیم که امضای هیچ‌کسی تضمین نیست؟
برای بعدالتحریر هم ذکر سه نکته خالی از لطف نیست؛
1. ما اگر وزارت ورزش و قانون‌گذار باعرضه داشتیم الآن پرسپولیس و استقلال، دولتی نبود و غصه حیف‌ومیل بیت‌المال را در این حوزه کمتر می‌خوردیم.
2. عهد، پیمان و قرارداد، حرمت دارد، یا با این آقایان خارجی قرارداد نبندید، یا به آن پایبند باشید؛ محکوم شدن ما در دادگاه‌های بین‌المللی، فقط محکوم شدن باشگاه نیست، محکومیت کشور ماست.
3. ما حق نداریم به‌واسطه سوء مدیریت، آرامش روانی چند میلیون هوادار استقلال را بر هم زنیم؛ تحریم، بهانه خوبی برای سهل‌انگاری‌ها نیست؛ با افراد خاطی برخورد کنید.