بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
ایندیپندنت / شکست حزب کارگر آنچنان هم مفتضحانه نبود، بلکه این محافظه‌کاران بودند که توانستند تعداد آرای خود را افزایش دهند. انتخابات اخیر بریتانیا ضربه سنگینی برای حزب کارگر محسوب می‌شود: بوریس جانسون، رهبر حزب محافظه‌کار و نخست‌وزیر این کشور برای اولین‌بار از زمان مارگارت تاچر توانست اکثریت کرسی‌های حزب محافظه‌کار را از آن خود کند و موجب برکناری ده‌ها نماینده مخالف شود. حزب کارگر کرسی‌های خود را در بخش‌های شمالی و مرکزی کشور از دست داد؛ اما وقتی ارقام را بررسی می‌کنیم نکته جالب، چرایی این اتفاق است. یک روایت این است که رای‌دهندگان در این مناطق از حزب کارگر ناامید شده‌اند که البته این روایت فقط تا حدی درست است. نتایج به‌طور‌ کامل اعلام نشده است، اما پس از اینکه حزب محافظه‌کار در مناطق مخالف خروج از برگزیت ده‌ها کرسی را از آن خود کرد، متوجه شدیم که تقریبا همیشه الگویی ثابت وجود دارد.
در سال 2017، استراتژی ترزا می، نخست‌وزیر و رهبر پیشین حزب محافظه‌کار بریتانیا، در مورد این کرسی‌ها عمل کرد و حزب او توانست بیشترین تعداد کرسی را از آن خود کند. اما یک چیز راه او را سد کرد – حزب کارگر نیز بر افزایش کرسی‌های خود در این نواحی تمرکز کرده بود.
نمونه این اتفاق در شهر دارلینگتون روی داد: تعداد آرای حزب محافظه‌کار از 14479 رای در سال 2015 به 19401 رای در سال 2017 افزایش یافت- و این میزان برای گرفتن این کرسی در سال 2010 یا 2015 کافی بود. اما به دلیل اینکه تعداد آرای حزب کارگر از 17637 رای در سال 2015 به 22681 رای در سال 2017 افزایش یافته بود، این حزب توانست قدرت را از آن خود کند. این میزان از تعداد آرای حزب کارگر در سال 2005 یا 2001 بیشتر بود.
اتفاقی که امسال در شهر دارلینگتون افتاد، این است که آرای سال 2017 حزب کارگر با ضربه سنگینی از بین رفت؛ تعداد آرای این حزب در این شهر نسبت به سال 2015 و 2010 کاهش یافت و دوباره به 17607 رای رسید. اما تعداد آرای محافظه‌کاران کمی بیشتر شد و به 20901 رای رسید. اما محافظه‌کاران توانستند با حفظ آرای سال 2017 خود و همچنین کسب مازاد آرای حزب کارگر در همین سال، به پیروزی دست یابند. چیزی که اتفاق افتاد تعداد زیاد رای‌دهندگانی بود که حزب کارگر را در هر مقیاس تاریخی رها نکردند.
شما می‌توانید چنین الگویی را در سراسر بریتانیا مشاهده کنید؛ در شهر لی، حزب کارگر در سال 2017 بیشترین تعداد آرا را از آن خود کرد که از سال 1997 بیشتر از هر انتخابات دیگری بود، اما این آرا در سال 2019 از دست رفت و محافظه‌کاران با کسب 5000 رای کرسی آنها را از آن خود کردند. در منطقه ویل آو کلویید نتیجه آرای 2019 حزب کارگر با سال 2001 بسیار قابل مقایسه و غیر از انتخابات 2017 از هر انتخابات دیگری بیشتر بود. اما محافظه‌کاران در سال 2017، 3000 رای را از آن خود کردند و برخلاف حزب‌کارگر آن را تا سال 2019 نگه داشتند.
الگوهای مشابهی در مناطقی نظیر، استاکتون ساوت، بیشاپ آکلند، بولتون نورث ایست، نورث وست دورام و بسیاری مناطق دیگر اتفاق افتاد؛ داستان افزایش آرای محافظه‌کاران است که اغلب پایه آرای قبلی آنها در سال 2017 بوده است. در برخی موارد، تعداد آرای کسب شده از سوی حزب کارگر کمی با میانگین آرای آنها از سال 1997 تاکنون اختلاف داشته است، اما این نمی‌تواند عامل مشخصی باشد: در بیشتر مناطق کم و بیش همین اتفاق افتاده است. چیزی که تغییر کرده این است که محافظه‌کاران رشد خوبی داشته‌اند.
اگر به کلیت روند کسب رای احزاب دقت کنیم، این در واقع کاملا آشکار است. به نظر می‌رسد حزب کارگر توانسته تقریبا 33 درصد از کل آرا را از آن خود کند – که این میزان آنچنان کمتر از میزان آرای آنها در سال 2005 نیست، در آن سال حزب کارگر توانست با کسب اکثریت آرا (35 درصد) به پیروزی برسد و این میزان بهتر از سال 2010 و 2015 اما کمتر از 2017 بود. اما بوریس جانسون و حزبش توانسته‌اند بخش بزرگی از آرا را در تاریخ انتخابات بریتانیا از آن خود کنند.
این اتفاق چندین معنی مختلف دارد. اولین معنی این است که ایده «ترک حزب کارگر» از سوی رای‌دهندگان در مناطق سنتی درست نیست، بلکه در بیشتر موارد افزایش آرای موقتی که موجب پیروزی کوربین در سال 2017 شده بود، از بین رفت. برای درک بهتر چرایی این اتفاق در سال 2019 نسبت به سال 2017 به تحقیقات بیشتری نیاز است- ممکن است یکی از دلایل این باشد که داستان‌های منفی در مورد کوربین بیشتر در ذهن رای‌دهندگان نفوذ کرده است. اما این واقعیت که بیشتر باخت‌ها در مناطقی بوده که حامی خروج از برگزیت بوده‌اند، نشان می‌دهد که آرای مردم ارتباط زیادی با برگزیت داشته است. حزب کارگر با این وعده وارد انتخابات شد که همه‌پرسی دیگری برگزار خواهد کرد و محافظه‌کاران این پیام را رساندند که حزب آنها خواستار «توقف برگزیت» است.
اکنون محافظه‌کاران نیروی عظیمی در این مناطق محسوب می‌شوند. سوالی که پیش می‌آید، این است که آیا این حزب می‌تواند پس از رفع مشکل برگزیت به حضور خود در این مناطق ادامه دهد؟ اگر جواب خیر باشد شرایط برای حزب کارگر در انتخابات آینده خیلی سخت نخواهد بود. اما اگر جواب مثبت باشد حزب کوربین با مشکلات بسیاری روبه‌رو خواهد شد، چرا که باید آرای افرادی را به دست آورد که قبلا قادر به اخذ رای آنها نبوده است.
ترجمه هدیه عابدی