بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایران / « فرق اینجا و آنجا » عنوان ستون "اول دفتر" روزنامه ایران است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
چهار سال پیش بریتانیا وارد یک بحران جدی شد. دو نگاه مخالف و موافق نسبت به حضور در اتحادیه اروپا برای سال‌ها روبه‌روی یکدیگر صف‌آرایی کرده بودند، تا آنکه موضوع به سازوکار فصل‌الخطاب و حل اختلاف یعنی رفراندوم و رأی مردم کشیده شد. هرچند با تفاوت اندک، مردم رأی به خروج از اتحادیه اروپا دادند و اولین شکاف جدی در اروپای متحد به‌وجود آمد، ولی این تازه آغاز راه بود. زیرا شکاف‌های بزرگ‌تری را در بریتانیا تشدید کرد. شکاف اسکاتلند و ایرلند شمالی با انگلستان، شکاف لندن با سایر نقاط کشور و شکاف میان نسل جوان با افراد میانسال و سالمند. نزدیکی نتایج و این شکاف‌ها بریتانیا را وارد مرحله‌ای از بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری کرد. تغییر نخست‌وزیر و اقدامات خلاف نظر مجلس، موجب شد که دادگاه‌های بریتانیایی وارد ماجرا شوند. با این حال نخست‌وزیر قبلی یک بار تقاضای انتخابات زودهنگام کرد تا رأی لازم را برای اجرای برگزیت به‌دست آورد، ولی نتوانست اکثریت لازم را کسب کند و در نهایت به نفع نخست‌وزیری بوریس جانسون کنار رفت. او نیز نتوانست حمایت لازم را برای اجرای طرح به دست آورد تا اینکه انتخابات زودهنگام اخیر برگزار شد و قضیه یک طرفه گردید و در نهایت و به‌طور اصولی مردم بریتانیا ماجرا را یکسره کردند.
در این 4 سال، بی‌ثباتی سیاستی همزاد دولت‌ها بود. وقت و ذهنیت آنان درگیر برگزیت بود. خیلی‌ها این را خطای بزرگی می‌دانستند که به رفراندوم گذاشته شده بود و نباید گذاشته می‌شد. در این دوران ارزش پوند انگلیس کاهش یافته بود. بسیاری از نمایندگان از احزاب سیاسی خود جدا شدند، نوعی تشتت سیاسی نیز در آنجا دیده می‌شد. در نهایت مراجعه به آراء مردمی انجام شد و با پیروزی چشمگیر حزب محافظه‌کار خروج از اتحادیه اروپا نهایی شد و بلافاصله ارزش پوند افزایش یافت و به‌نظر می‌رسد که ثبات به اردوی سیاسی لندن بازگشته است. البته اگر مردم با همین قاطعیت نیز به طرف مقابل رأی می‌دادند به احتمال زیاد همین نتیحه حاصل می‌شد. بنابر این ممکن است برگزیت خوب یا بد باشد، ولی مهم‌تر از آن یکسره کردن امر سیاست است. نمی‌توان همچنان در وضعیت بی‌تصمیمی بود یا به قول معروف در میان زمین و آسمان معلق ماند.
وضعیت ایران از حیث سیاسی اگر چه شباهتی با آنجا ندارد ولی متأسفانه هنوز نپذیرفته‌ایم که چنین مراجعاتی را به مردم داشته باشیم. البته چه انتخابات و چه رفراندوم یا هر شیوه دیگر باید ناظر به مسأله‌ای روشن باشد و همه احزاب و گروه‌ها درباره آن سخن بگویند و به‌طور صریح اظهار نظر کنند. مواضع نامزدها و احزاب در موضوع برگزیت به نسبت روشن بود. به‌همین علت نیز رأی مردم به هر یک از گروه‌ها و نمایندگان، معنا و مفهوم روشنی دارد و به‌طور طبیعی مخالفان خروج از اتحادیه اروپا پس‌ از این نتیجه، منتظر می‌مانند تا دولت اهداف و برنامه‌های خود را پیش ببرد بدون آنکه بخواهند در کار آن مانع تراشی کنند.
در ایران نیز کمابیش نگاه مردم روشن است و یک دلیل برای روشنی آن نگرانی عده‌ای از مراجعه به آن است. ولی همین عده اندک همواره از طرف مردم حرف می‌زنند و حتی رأی و نظر مردم را در چارچوب‌های ذهنی خود تفسیر می‌کنند و هیچ‌گاه از کارشکنی در سیاست‌های دولت خسته نمی‌شوند و از آن دست برنمی‌دارند.