بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / پژوهشگران" دانشگاه آلبرتا"(University of Alberta) کانادا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده‌اند ژن‌های افراد در پیش‌بینی وضعیت سلامتی و احتمال ابتلای آنها به بیماری در آینده نقشی ندارند.
یافته‌های این مطالعه که در مجله "PLOS One" منتشر شد، مروری بر علوم پیرامون "مطالعهٔ هم‌خوانی سراسر ژنوم"(genome-wide association study) است. "مطالعه هم‌خوانی سراسر ژنوم"(GWAS) در دانش ژنتیک یک بررسی سراسری ژنوم بر روی مجموعه‌ای از تنوع‌های ژنتیکی فردی در افراد مختلف است و طی آن پژوهشگران تغییرات چندریختی تک-نوکلئوتید(single-nucleotide polymorphism یا SNPs) دی.ان.ای آنها را مورد بررسی قرار می‌دهند. زیرا تغییرات چندریختی تک-نوکلئوتید با وضعیت سلامتی افراد مرتبط است. بسیاری از چندریختی تک-نوکلئوتیدها یا نشانگرهای ژنتیکی به عنوان عوامل خطرناک در صدها بیماری شناخته شده‌اند.
طی این مطالعه پژوهشگران قصد داشتند به طور خیلی خاص تاثیر ژنتیک را بر سلامتی افراد ارزیابی کنند و دریابند آیا ژنتیک به آنها در پیش‌بینی بیماری‌ها کمک می‌کند یا خیر.
به همین منظور پژوهشگران یک مدل جدید برای تجزیه و تحلیل داده‌های بیش از 500 مطالعهٔ هم‌خوانی سراسر ژنوم که بیش از 200 وضعیت پزشکی را پوشش می‌داد ابداع کردند.
براساس مدل آنها برخی بیماری‌ها مانند بیماری "کرون" به شدت تحت تأثیر ژنتیک قرار دارد و ژن‌های هر فرد تا 50 درصد در ابتلای شخص به آن بیماری موثر هستند اما ژن‌ها در پیش‌بینی دیگر بیماری‌ها نقش چندانی ندارند.
بیماری کرون(Crohn"s disease) یکی از بیماری‌های التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص می‌شود. بیماری کرون یک بیماری مزمن بوده که قسمت‌های گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک(ایلئوم) و قسمت ابتدایی روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند تمام لایه‌های روده را درگیر سازد و حتی موجب بیماری فیبروز شود.
"دیوید ویشارت"(David Wishart) نویسنده این مطالعه و زیست شناس و محقق "دانشگاه آلبرتا" کانادا گفت: به زبان ساده دی.ان.ای نمی‌تواند سرنوشت افراد را مشخص و نمایان کند و چندریختی تک-نوکلئوتیدها نیز پیشگو نیستند. ژنتیک در برخی بیماری‌ها از جمله بسیاری از سرطان‌ها، دیابت و بیماری آلزایمر، در بهترین حال تنها 5 تا 10 درصد سهم دارد.
ویشارت در انتها افزود: نتیجه نهایی این است که اگر بخواهیم اندازه گیری دقیقی از سلامتی افراد و احتمال ابتلای آنها به بیماری‌ها به دست آوریم، بهتر است متابولیت‌ها، میکروبها یا پروتئین های بدن اندازه‌گیری شود نه ژن‌ها.