بزرگنمايي:

ایران پرسمان - شهرنوشت: شهردار تهران در همایش گام دوم طرح مدرسه آماده که در برج میلاد برگزار شد، بر ضرورت تقویت آموزش و آمادگی در برابر حوادث در مدارس تاکید کرد و این را یکی از الزامات تاب‌آوری شهر دانست.

به گزارش خبرنگار شهرنوشت، پیروز حناچی شهردار تهران صبح امروز برای شرکت در همایش گام دوم طرح مدرسه آماده و گردهمایی ١5٠٠ مدیر مدرسه شهر تهران که با حضور محسن حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش، غلامرضا جلالی رییس سازمان پدافند غیرعامل، محسن هاشمی رئیس و چند تن از اعضای شورای‌شهر و پروانه مافی نماینده مجلس شورای اسلامی برگزار شد، به مرکز همایش‌های برج میلاد رفت.
او در این مراسم ضمن خیرمقدم خدمت نمایندگان محترم مجلس، اعضای محترم و ریاست شورای شهر، وزیر محترم، همکاران در شهرداری و آموزش و پرورش که امروز به موضوع مهمی پرداختند، گفت: همچنین از همکارانم در ستاد پدافند غیرعامل نیز تشکر میکنم که وظیفه ایجاد آمادگی در کشور را بر عهده دارند.
حناچی گفت: آقای وزیر گفتند از قول من از شورای شهر و شهرداری هم تشکر کنید. من از قول ایشان به این نکته نیز اشاره میکنم که شهرداری تهران به عنوان مسئولیت اجتماعی خود این موضوع را تعقیب می‌کند. حرکتی از سال ٩4 تا امروز آغاز شد که در ٣ بخش عمده جریان داشت: آموزش مدیران و پرسنل مدارس، تهیه سند مخاطره و تجهیز مدرسه به کانکس امداد و تجهیزات و آموزش دانش‌آموزان و اولیا آن‌ها برای افزایش آمادگی ایشان.
او افزود: گزارشی که از این طرح به من دادند حاکی از آن است که ٢٨٨٨ مدرسه در تهران تحت پوشش آن بود و از این تعداد مدارس ارزیابی شده، تعداد ٨٢6 مخاطره غیرسازه‌ای با آسیب کم دارند، ١٢٣5 مدرس وضعیت زرد و ٨٢٧ مدرسه نیز وضعیت قرمز دارند که سازمان توسعه و تجهیز مدارس وظیفه پیگیری و بهبود این امر را بر عهده قرار دارد. ١5٧٩5 پرسنل مدارس به صورت حضوری، ١5٠٠ مدیر و ٣٠٠ هزار دانش‌آموز مقدماتی آموزش دیدند. همچنین ابزارها و اقلام آموزشی زیادی هم برای آموزش در مدارس تهیه شده که سال ٩6 یکی از آنها بهترین کتاب در حوزه مدیریت بحران نیز شد و ٢٠ ساعت آموزش الکترونیکی نیز صورت پذیرفت. طراحی و تولید کانکس تجهیزات و طراحی سامانه الکترونیکی و انشاالله در گام دوم، برگزاری رویدادهای بسیاری نیز در دستور کار داریم. از سوی دیگر هفته‌ای یک کانکس نیز به مدارس داده می‌شود به خاطر این اقدامات باید از وزارت آموزش و پرورش و سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران تشکر کنم.
شهردار تهران ادامه داد: میخواهم به یک تجربه جهانی و اینکه چگونه یک تجربه جهانی می‌تواند در تمام دنیا تأثیرگذار باشد اشاره کنم. در ١٧ ژانویه سال ١٩٩5 ساعت 5 و 46 صبح زلزله‌ای در کوبه ژاپن اتفاق افتاد که ٢٠ ثانیه طول کشید و در تاریخ زلزله‌های شهری قطعا یک نقطه عطف تلقی می‌شود. چرا که ژاپنیها باور دارند با زلزله زندگی میکنند و این زلزله که در ١4 کیلومتر نزدیکی سواحل دریا رخ داد و این احساس را در ژاپنیها ایجاد کرد که با وجود گذشت نیم قرن از جنگ جهانی دوم، هنوز آسیب پذیر هستند. 64٠٠ کشته و ٢5٠ هزار ساختمان در این زلزله از بین رفت و ٣٠٠ هزار نفر بی خانمان شدند. به خاطر این حوادث بود که شهردار کوبه دست به خودکشی زد.
او اظهار داشت: برآورد خسارت‌های این زلزله ١٠٠ میلیارد دلار بود اما مهم این است که ژاپنیها این زلزله را تبدیل کردند به لابراتوار بزرگی برای درس گرفتن؛ پلهای ژاپن قبل و بعد از این رخداد با هم متفاوتند، شاید این خلایی است که ما نیز در کشورمان داریم؛ البته ما در حوزه‌هایی درس گرفتیم؛ به عنوان مثال تجهیزات آتش‌نشانی ماقبل و بعد از حادثه پلاسکو فرق میکنند اما به نظر می‌رسد که باید جدی‌تر نسبت به عبرت گرفتن از حوادث اقدام کنیم. ژاپنیها از این زلزله در موارد بسیار درس گرفتند: ضرورت افزایش ایمنی حتی در مکانهایی با امکان کم؛ میدانید که منطقه بم در نقشه لرزه خیزی ایران آخرین نقطه بود. مورد دیگر سطح آسیب‌پذیری ساختمانهای قدیمی بود؛ همان چیزی که با بافت فرسوده از آن نام می‌بریم. مورد دیگر تقویت و ایمن‌سازی شبکه‌های حیاتی بود؛ در این زلزله پلهای اصلی شهر از بین رفت و خود این موضوع باعث شد که امکان امدادرسانی مختل شود؛ در زلزله بم تعداد کسانی که بر اثر حوادث بعد از زلزله از دنیا رفتند تقریبا معادل کشتگان خود زلزله بود و این نکته بسیار درس آموزی است. آتش‌سوزی‌های گسترده و شکستن لوله‌های اصلی آب و قطع نشدن آن، کمک‌رسانی به ساختمان‌های بلندمرتبه آسیب دیده، لزوم هماهنگی میان نیروهای کمکی و دستگاهها؛ دستگاههایی که الان در سازمان مدیریت بحران شهر تهران از هر کدامشان یک نماینده حضور دارد.
حناچی اضافه کرد: اینها درسهای زلزله کوبه ژاپن بود که بعد از آن تبدیل به آیین نامه‌های جهانی شد. توجه به مشکلات روانی ناشی از شرایط بعد از حادثه، قطع خودکار برق و سوخت، تقویت ایمنی پلها و زیرساخت‌ها. شاید در نگاه نخست این طور به نظر نیاید اما ما در تهران بیش از ٧٠٠ پل اصلی داریم که دایم باید مورد مانیتورینگ قرار بگیرند.
شهردار تهران گفت: ١٠ درصد زلزله‌های ثبت شده در زمین در اطراف ژاپن ثبت شده و این کشور در محل تلاقی چهار گسل اصلی است. ژاپنیها این بزرگترین تهدید خود را به بازبینی کدهایشان تبدیل کردند. در کدهای جهانی مثل بیلدینگ کد، برای هر بند آن تعداد زیادی آدم کشته شده. آیین نامه آتش، آیین نامه زلزله، آیین نامه موسوم به ٢٨٠٠، برای هر کدام از اینها هزینه ای برابر با جان‌های بسیار پرداخته شده است. ما در کشورمان باید به این موضوع بپردازیم؛ برای هر حادثه باید جمع بندی های عبرت آموز داشته باشیم و به آنها توجه کنیم. ما نباید در شرایطی مثل هفته‌های گذشته در بدیهی ترین موارد تلفات دهیم؛ اگر اتفاقها می‌افتند، تقصیر ماست که کدها را تبدیل به ضابطه نکردیم. وقتی جمعیت با تراکم در یک منطقه حضور پیدا میکند، این موضوع باید در قالب تمام قوانین مکانیک سیالات مورد مطالعه قرار گیرد. این موارد قابل پیش بینی است و ما باید این کار را انجام دهیم. این وظیفه ماست تا کاری کنیم که از این وقایع درس گرفته شود و از آنها عبرت بگیریم؛ این حداقل کاری است که متخصصین می‌توانند و باید برای مردم انجام دهند.
حناچی گفت: کاری که در آموزش مدارس میکنیم اهمیت دارد چرا که به جای اینکه از زلزله بترسیم و همیشه خوف داشته باشیم، ایجاد آمادگی و اعتمادبنفس میکنیم. باید شرایطی ایجاد کنیم که دانش آموزان به جای ترس از زلزله یاد بگیرند با آن زندگی کنند. باید بپذیریم که به طور قطع زلزله خواهد آمد. در قرن 6 و ٧ شهر ری 6٠٠ هزار جمعیت داشته و آن چه از زلزله‌های متعدد باقی ماند بخشی از دژ رشکان، بخشی از برج طغرل و دیواره ای از مقبره حضرت عبدالعظیم بود که زیر اینها و شهر ری سه لایه تاریخی نشان داده می شد؛ این یعنی شهر ری بارها زلزله را تجربه کرده است. باید یاد بگیریم تا با زلزله زندگی کنیم و راهی جز افزایش تاب آوری نداریم. به جای ترس، آمادگی را در دستور کار قرار میدهیم و با استفاده از امکانات موجود پیشرفت میکنیم.
حناچی گفت: دیدم یک بخش خصوصی سیمولیتوری در یک اتاق درست کرده تا زلزله های معروف تاریخ را شبیه سازی کند؛ بچه ها باید از این موارد استفاده کنند تا آماده باشند. آموزش صحیح دانش آموزان آمادگی را به داخل خانواده‌ها نیز میبرد.
او تاکید کرد: همکاری ما با آموزش و پرورش وجوه دیگری هم دارد. چهار مسأله اساسی تهران یعنی آلودگی هوا، ترافیک، پسماند و حمل ونقل عمومی و توسعه آن است؛ از سوی دیگر ما شهرداران مدارس را داریم؛ آموزش و برخورد درست با پسماند و محیط زیست را باید از مدارس آغاز کنیم، کاری که هم اکنون صورت می‌پذیرد. انشاالله باید همکاریهای موثرتری را با وزارتخانه محترم اموزش و پرورش آغاز کنیم. بدون شک اگر روی نوباوگان سرمایه‌گذاری کنیم، کم هزینه تر و پربازده تر خواهد بود.