بزرگنمايي:

ایران پرسمان - کیهان / متن پیش رو در کیهان منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
«از سال 92 که دولت روحانی پرچم آشتی را بلند کرده، دولت آمریکا از دیپلماسی لبخند، مفهوم ضعف را برداشت کرده و بر فشارها افزوده است.»
جهان نیوز با انتشار یادداشتی به قلم سید امیر سیاح، به نقد سخنان اخیر آقای روحانی پرداخت و نوشت: پنجشنبه گذشته آقای رئیس‌جمهور در یک دوگانه‌سازی جدید، فرمودند: «نمیشه روابط خارجی تخریب شده باشه اما اقتصاد مملکت هیچ دست نخوره»؛
دوگانه‌سازی جدید آقای روحانی به قدری دور از واقعیت بود و اقتصاددانان کثیری از طیف‌های متنوع فکری به آن واکنش نشان دادند و با یادآوری اشتباهات فاحش اقتصادی دولت طی 6 سال اخیر به رئیس‌جمهور نشان دادند که دیگر نمی‌تواند مشکلات اقتصادی را گردن دیگران اعم از خارجی و داخلی بیندازد.
درست است که آقای روحانی از همان سال 92 راه حل مشکلات اقتصاد را یکسره در مذاکره با غربی‌ها دانست اما واقعیت تلخ این است که وقتی دولت‌‌های غربی به برجام پشت‌پا زدند و دست دولت ایران را در پوست گردو گذاشتند، آقای روحانی هیچ طرح جایگزینی به جای برجام نداشت. اکنون 20 ماه پس از خروج آمریکا از برجام، آقای روحانی مانند خودروی بدون دنده‌عقب گیر کرده ته کوچه بن‌بست، هنوز صحبت از مذاکره و راه حل سیاست خارجی می‌کند، آن هم بعد از یک دوره طولانی سوءمدیریت اقتصادی که اقتصاد ایران را به‌طور بی‌سابقه‌ای از نفس انداخته و ندانم‌کاری‌های پی‌در‌پی که سرمایه اجتماعی را به باد داده است. در واکنش به ادعای پوچ «در بن‌بست بودن اقتصاد ایران بدون روابط خارجی»، گروهی از اقتصاددانان همان عصر پنجشنبه در نامه سرگشاده‌ای به رئیس‌جمهور، 10 راهکار نجات اقتصاد ایران را که بدون تکیه بر روابط خارجی می‌تواند در کوتاه مدت چرخ‌های اقتصاد کشور را به حرکت درآورند، ارائه و تاکید کردند که داشتن روابط خارجی خوب با کشورهایی که به ایران احترام می‌گذارند، مفید و ضروری است اما برای «نجات اقتصاد ایران»، نباید اجرای اصلاحات اقتصادی را بیش از این معطل سیاست خارجی دولت‌های غربی نگه داشت؛ چه‌بسا ترامپ و تیمش به این زودی نخواهند فشار حداکثری را از ایران بردارند.
واقعیت این است که جیب و سفره مردم در سه سال اخیر به‌طور کم‌سابقه‌ای تضعیف شده اما این ضعف اقتصادی، بیش از آن‌که نتیجه فشار حداکثری ترامپ باشد، بر اثر سوءمدیریت داخلی است. جالب آن‌که هر ده راهکاری که اقتصاددانان ارائه داده‌اند، ناظر به حذف سوء‌مدیریت‌هاست. اگر این اشتباهات و ندانم‌کاری‌ها واقعا حذف شوند و اقتصاد کشور از بن‌بست خارج شود و در مسیر درستی به حرکت درآید، قدرتمند شدن درونزا و برون‌گرا، حتما شدنی است.
اطرافیان دولت دارند القا می‌‌کنند که «نمی‌شود». پاسخ‌شان این است که لطفا ماموران تلکه‌بگیر دولتی را از بازارها جمع کنید، کاغذبازی‌‌ها و امضاهای طلایی را از سر راه صدور مجوزها بردارید و موانع ریز و درشت دولتی را از سر راه سرمایه‌گذاری و تولید در ایران بردارید تا کارآفرینان ایرانی نشان‌تان دهند چطور می‌شود تولید و صادرات کرد و قوی شد.
دولتی که بلد نیست، اگر به کارآفرینان کمک نمی‌کند، اقلا اذیت هم نکند.