بزرگنمايي:

ایران پرسمان - وطن امروز / متن پیش رو در وطن امروز منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
به فاصله 24 ساعت بعد از اینکه فدراسیون فوتبال به صورت رسمی اعلام کرد کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا در نامه‌ای عنوان کرده تیم‌های ایرانی حق میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا را ندارند، مدیران این 4 تیم جلسه‌ای را با مسؤولان فدراسیون و وزارت ورزش تشکیل دادند و خروجی این شد در صورتی که یکشنبه(امروز) «ای‌اف‌سی» همچنان روی این حکم پافشاری کند، ما چاره‌ای نداریم جز کنار رفتن از این مسابقات. کار نباید به اینجا می‌کشید و حالا که رسیده، طبیعتا تنها راه پیش روی باشگاه‌های ما همین انصراف است که همه می‌دانند چه عواقبی برای ما دارد اما چاره‌ چیست. در برابر این حکم یکطرفه و ضدایرانی چه کاری باید انجام داد؟
هر 4 تیم ایرانی اعلام کردند در صورتی که امروز کنفدراسیون فوتبال آسیا همچنان روی حکمش پافشاری کند، آنها حتما این رای خود را عملی خواهند کرد. این آخرین راهکار فوتبالی است که متاسفانه نه مسؤولان وزارت ورزش دلی برایش سوزاندند و نه مدیران وزارت امور خارجه فکری به حالش کردند. بدون تردید قبل از اینکه مسؤولان ورزش دیگر کشورها چنین خواسته‌ای را به دفتر‌ ای‌اف‌سی ببرند (عدم بازی در ایران به بهانه واهی نبود امنیت) این مدیران سیاسی‌شان بودند که با یکدیگر لابی کردند. چه کسی باور می‌کند وزارت خارجه سعودی و امارات یا دیگر کشورها در این‌باره مشورت نکرده باشند؟ ورزش نه‌تنها از سیاست جدا نیست که حالا برای بار هزارم ثابت شده ریشه درهم تنیده‌اند. سوال مهم این است که دقیقا هفته گذشته که چنین طرحی را آنها به شور گذاشتند و در کمیته مسابقات توانستند رای آن را هم بگیرند، مسؤولان ورزشی و سیاسی ما چه می‌کردند؟ فدراسیون فوتبال و مهدی تاج که سمتی مهم در کمیته مسابقات دارد، نباید دیگر مسؤولان سیاسی کشور را از این اتفاق مهم خبردار می‌کردند؟ در بهترین حالت می‌شود مدعی شد آنها بی خبر بودند که در این صورت وای بر دستگاه دیپلماسی ورزشی و سیاسی ما.
آخرین تیر در نبود دیپلماسی
حالا کارد به استخوان رسیده و تنها راه پیش رو برای فوتبال ما کناره‌گیری است. مسؤولان ورزشی ما دیروز شنبه تصمیم نهایی خود را گرفتند و حالا باید کورسوی امیدی داشت که در کنفدراسیون فوتبال آسیا از این تصمیم بترسند و عقب‌نشینی کنند. اگر این اتفاق رخ دهد و حکم مزبور معدوم شود، تیم‌های ما در لیگ قهرمانان آسیا همچنان حضور خواهند داشت اما ورزش ما به یاد می‌آورد که در این برهه هیچ‌کس کاری برای فوتبال نکرد جز همان تهدید آخری که مدیران ما عملیاتی کردند. اگر هم به هر دلیلی مسؤولان ‌ای‌اف‌سی عقب‌نشینی نکردند، آن وقت باید به حال ورزش‌مان گریست که اینچنین غریبانه گوشه رینگ افتاده و نه حمایت داخلی را پشت سرش می‌بیند و نه مروتی از سوی خارج.
* چه راهکارهایی پیش‌روی ما بود؟
به طور کلی در حال حاضر فوتبال ایران 3 راه پیش رو دارد. راه اول، تصمیم جدید AFC را بپذیریم و جز تیم‌های عربستانی از سایر تیم‌های آسیایی هم در کشور ثالث میزبانی کنیم؛ این تصمیم معنایی جز پذیرش بی‌چون و چرای این حکم غیرمنطقی ندارد و بر ادعای واهی ناامن بودن ایران صحه می‌گذارد. راه دوم اما تحریم لیگ قهرمانان آسیاست؛ تصمیمی سخت و پرهزینه که اتخاذ آن تبعات زیادی برای فوتبال ایران خواهد داشت.
4 باشگاه ایرانی اگر امروز به صورت رسمی تصمیم بگیرند که در این مسابقات حضور نیابند، باید صابون محرومیت‌های طولانی‌مدت از لیگ قهرمانان و همچنین جریمه‌های سنگین مالی را به تن بمالند؛ اتفاقی که قطعا ضربات سنگین مادی و معنوی به فوتبال ایران وارد می‌کند. راه سومی هم در این میان وجود دارد که البته چندان امیدی به وقوعش نیست و آن هم لابی فدراسیون‌نشینان با مدیران کنفدراسیون فوتبال آسیاست. آنها باید خیلی سریع و با انجام رایزنی‌های مربوط AFC را قانع کنند که ایران مشکلی برای میزبانی رقابت‌های فوتبال ندارد و می‌تواند مثل سالیان گذشته این کار را به شکل خوبی انجام دهد. در این میان شاید دعوت از نمایندگان‌ ای‌اف‌سی به ایران، سریع‌ترین راه برای اثبات امنیت حاکم بر کشور باشد که البته با توجه به تصمیم قطعی کنفدراسیون فوتبال آسیا و انفعال مدیران فدراسیون فوتبال، بعید است این اتفاق به سرعت رخ بدهد و در نهایت باید دید عاقبت این ماجرا برای فوتبال ایران چه خواهد بود. هر چه هست باید حد فاصل روز شنبه و یکشنبه قبل از اینکه رای نهایی صادر شود مسؤولان ما چنین کار مهمی را انجام دهند، چرا که در صورت عملیاتی شدن کناره‌گیری تیم‌های ایرانی قطعا جرایم سنگین و محرومیت‌های آتی پیش روی فوتبال ما خواهد بود که این اتفاق آثار مخربش را خواهد گذاشت.
* پاسخ محکم رئیس کمیته المپیک به AFC
رئیس کمیته ملی المپیک می‌گوید اگر چنین تصمیمی که تیم‌های باشگاهی ایران در خانه بازی نکنند، قطعی گرفته شود ما در مسابقات شرکت نخواهیم کرد. رضا صالحی‌امیری درباره تصمیم AFC مبنی بر بازی نکردن تیم‌های باشگاهی فوتبال ایران در خانه بیان کرد: باید این مسأله را در دایره یک موضوع جامع‌تری ببینید که دشمنی استکبار جهانی با انقلاب اسلامی است. امروز مسأله فوتبال و ورزش جدا از مسأله سیاست نیست. بخشی از فشار استکبار جهانی از طریق ورزش است و این هم بخشی از این پروژه است که نشاط و شادکامی را از مردم بگیرد. او ادامه داد: یکی از حوزه‌هایی که روی آن برنامه‌ریزی کرده‌اند همین است و یک مسأله کاملا دروغ و جعلی را عنوان کرده‌اند. همه می‌دانند ما در یک فضای امن هستیم و ایران در منطقه از امن‌ترین کشورهاست. حادثه‌ای که اتفاق افتاد ناگوار بود و رسما جمهوری اسلامی مسؤولیت آن را پذیرفت اما ادامه دادن آن به نوعی انتقام‌جویی از ملت است. نمی‌خواهم وارد ابعاد سیاسی موضوع شوم اما کسانی که این رفتار را انجام می‌دهند فاقد اقتدارند و عملا به عنوان بازیچه استکبار جهانی عمل می‌کنند. صالحی‌امیری درباره موضع ایران گفت: یکشنبه(امروز) هیات اجرایی AFC جلسه دارد و قطعی اعلام می‌کند. اما ما برای حفظ اقتدار و اعتبار نظام هیچ‌وقت فشار و تحقیر را تحمل نخواهیم کرد. رسما اعلام شده اگر چنین تصمیم گرفته شود ما در مسابقات شرکت نخواهیم کرد. تبعات آن هم بر عهده کسانی است که این تصمیم را می‌گیرند.
* ایستادگی آخرین سنگر بود
حتمالا وقتی شما در حال خواندن این متن هستید، تکلیف نهایی فوتبال ما در لیگ قهرمانان آسیا مشخص شده است. روز گذشته با تصمیم هر 4 باشگاه ایرانی (پرسپولیس، استقلال، شهرخودرو و سپاهان) قرار شد سرانجام یک جای کار ایستادگی کنیم و دیگر به دستگاه فاسد فوتبال آسیا باج ندهیم. دولتی که در آن مذاکره شرط و اصول هر دیپلماسی بود، سرانجام کار را به جایی کشاند که هیچ راهی برای‌مان باقی نماند جز ایستادگی و قطعا تحمل خسارت‌هایی در آینده. اما باید بهای ایستادن را داد. دیروز مدیران هر 4 باشگاه ما که امسال نماینده کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا هستند، یکصدا عنوان کردند اگر کنفدراسیون فوتبال آسیا عقب‌نشینی نکند و محرومیت ما از میزبانی را اجرا کند، ما هم دیگر در آسیا بازی نمی‌کنیم. چرا کار به اینجا کشید را در مطالب بالا توضیح دادیم اما به واقع هم‌اینک چه چیزی برای‌مان باقی مانده بود که باید باز هم سازش می‌کردیم؟
فوتبال ما دل به دیپلماسی بسته بود و تا صبح روز گذشته هم امید به این موضوع داشت اما متاسفانه آن چیزی که باید از پیش انجام می‌شد، انجام نشد تا ما مجبور به این حرکت شبه‌انتحاری شویم. این آخرین تیر در ترکش ما بود. حالا دو حالت بیشتر رخ نمی‌دهد؛ یا مدیران «ای‌اف‌سی» به سادگی قید فوتبال ما را می‌زنند و می‌گویند هیچ مشکلی با کنار کشیدن نمایندگان شما نداریم که در این صورت باید از فدراسیون فوتبال تا وزارت ورزش و نهادهای بالادستی این فاجعه را به گردن بگیرند. قطعا اگر دستگاه سیاسی ما کارش را به موقع انجام می‌داد، کار به اینجا نمی‌کشید اما کل هفته گذشته که رقبای ما در آسیا در حال پیچیدن این نسخه مرگبار بودند، متاسفانه هیچ فعالیتی را از سوی مدیران ورزشی و سیاسی‌مان شاهد نبودیم. آنها هم مثل رسانه‌ها لابد بی‌خبر بودند! اما حالت دوم که احتمالش چندان هم نیست، عقب‌نشینی کنفدراسیون فوتبال آسیاست. اگر امروز خبر خوشحال‌کننده‌ای از مالزی مخابره شود، یعنی فوتبال ما نان ایستادگی‌اش را خورد. در این صورت دیگر بود و نبود دستگاه دیپلماسی هیچ اهمیتی ندارد. آنها وظیفه خود را بموقع انجام ندادند و اگر به هر ترتیبی امروز یکشنبه شاهد کوتاه آمدن کنفدراسیون فوتبال آسیا باشیم، باید آن را تمام قد به ایستادگی مدیران فوتبال‌مان نسبت دهیم. آنها بودند که روز گذشته طی یک تصمیم بسیار سرنوشت‌ساز و حیاتی رای به کناره‌گیری دادند و امیدواریم حالا که دستگاه مذاکره ما فشل و خارج از کاربرد است، این ایستادگی‌مان جواب بدهد. شاید خیلی‌ها نسبت به این تصمیم انتحاری گله‌هایی را داشته باشند اما چه راهکاری برای فوتبال ما جز این باقیمانده بود؟ ایستادگی آخرین راهی بود که پیش‌روی ما قرار داشت.