بزرگنمايي:

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / مگس‌ها قابلیت‌هایی به غیر از آزار و اذیت ما دارند. آن‌ها می‌توانند بیماری‌ها را پراکنده سازند و به گفته‌ی دانشمندان، آن‌ها در این کار، خیلی خوب عمل می‌کنند. محققان دانشگاه ایالتی پِن به تجزیه و تحلیل ترکیب باکتریایی 116 مگس خانگی و مگس گوشتی مختلف در سه قاره پرداختند. هر دو نوع مگس از مدفوع و مواد آلی فاسد، تغذیه می‌کنند و همین عامل آن‌ها را در معرض طیف وسیعی از باکتری‌های مشکل‌زا قرار می‌دهد. برخی از مگس‌ها 100‌ها گونه باکتریایی مختلف را حمل می‌کنند که برخی از گونه‌ها برای انسان مضر هستند.
«دونالد بریانت»، یکی از نویسندگان مقاله و استاد بیوشیمی و زیست‌شناسی مولکولی، اظهار داشت: «این یافته شما را وادار خواهد کرد تا درباره‌ی خوردن سالاد سیب‌زمینی که در پیک‌نیک بعدی‌تان تهیه می‌کنید، محتاطانه عمل کنید. بهتر است که این پیک‌نیک را در جنگل و به دور از محیط‌های شهری برگزار کنید؛ نَه پارک محلی یا بزرگ.» تجزیه و تحلیل محققان، شامل محتوای باکتریایی در بخش‌های مختلف بدن مگس‌ها بود.
پای مگس‌ها به متداول‌ترین راه انتقال باکتری شناخته شد. بر طبق گزارش «استفان شوستر»، یکی از نویسندگان مقاله و استاد سابق دانشگاه ایالتی پِن، پاها و بال‌ها از بالاترین تنوع میکروبی در بدن مگس برخوردار هستند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که باکتری‌ها از مگس به‌عنوان شاتل هوایی استفاده می‌کنند. علاوه بر این، هر گامی که مگس بر می‌دارد، یک اثر کُلونی میکروبی بر جای می‌گذارد؛ اگر سطح جدید از رشد باکتری حمایت کند.
بریانت افزود: «این می‌تواند نشان‌دهنده‌ی نوعی سازوکار انتقال بیماری باشد که مسئولان سلامت عمومی از آن‌ها بی‌اطلاع بوده‌اند. مگس‌ها می‌توانند نقش موثری در انتقال سریع عوامل بیماری‌زا در شرایط شیوع داشته باشند.»
محققان اظهار کردند که این مسیر انتقال می‌تواند نقش مثبتی هم ایفا کند. برای مثال، این مسیر می‌تواند به عنوان نوعی سیستم هشدار ابتدایی برای بیماری‌های آزاردهنده عمل کند. یافته‌های تحقیق در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده است.