بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / محققان موفق شدند با استفاده از سلول‌های بنیادی و بدون هیچ عوارض جانبی، به درمان درد در موش‌ها بپردازند.
اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات جوامع بشری است که همواره ترس و وحشت جامعه را به همراه دارد. زیرا موجب نابودی زندگی افراد و بعضا منجر به مرگ آنها می‌شود.
اما داشتن "درد" هم یکی از مشکلات انسان‌ها است. از طرفی، برای بسیاری از مردم سخت است که بدون استفاده از دارو زندگی کنند.
در این راستا، پیدا کردن درمان‌های غیراعتیادآور هدف جمع زیادی از محققان در سراسر جهان است.
حال، گروهی از محققان دانشگاه "سیدنی" موضوعی را کشف کرده‌اند که می‌تواند روزی با استفاده از سلول‌های بنیادی به "سیستم کنترل درد غیراعتیادآور" تبدیل شود.
محققان برای اولین بار تواستند در بدن موش‌ها نورون‌هایی بسازند که احساس درد را نابود می‌کند و به تسکین پایدار درد در بدن آنها منجر می‌شود.
این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به "القای سلول‌های بنیادی پرتوان"(iPS) استفاده کردند از مغز استخوان نشات می‌گیرد تا سلول‌هایی را ایجاد کند که کشنده درد هستند.
این سلول‌های بنیادی پرتوان پس از آن در نخاع موش‌هایی که دارای درد شدید "نوروپاتی" بودند، قرار داده شدند.
درد نوروپاتی دردی است که به سبب تحت تأثیر قرار گرفتن سیستم "سوماتوسنسوری"(بخشی از سیستم اعصاب حسی) بوسیله آسیب یا بیماری ایجاد می‌شود.
روش استفاده شده در موش‌ها هیچ عوارض جانبی نداشت و در طول یک درمان واحد انجام شد.
"گِرگ نیلی"(Greg Neely) از دانشگاه سیدنی اظهار کرد، آسیب‌دیدگی عصبی می‌تواند منجر به درد ویرانگر نوروپاتیک برای بسیاری از بیماران شود که هیچ درمان موثری هم تاکنون برای آن‌ وجود نداشته است.
وی ادامه داد، موفقیت محققان دانشگاه "سیدنی" برای بسیاری از بیماران حائز اهمیت بوده و به این معناست که ما می‌توانیم با استفاده از سلول‌های خود بیماران، پیوندهای نابودکننده درد ایجاد کنیم و این سلول‌ها می‌توانند علت اصلی درد را معکوس کنند.
تیم تحقیقاتی پروژه در حال انجام آزمایشات ایمنی گسترده‌تر در جوندگان و خوک‌ها بوده و قصد دارد روش خود را روی انسان‌هایی با درد مزمن هم آزمایش کند.
آزمایشات بالینی فاز انسانی پروژه ظرف پنج سال آتی آغاز خواهد شد و ایده انجام آن هدف قرار دادن قست‌هایی از بدن است که دچار درد هستند تا به نوبه خود عوارض جانبی استفاده از داروها را هم کاهش دهد.
نتایج این پژوهش در مجله "peer journal Pain" انتشار یافت.