بزرگنمايي:

ایران پرسمان - تراژدی رقت‌بار آمریکایی عین‌الاسد
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6013017
k ٢.٨
٢
صبح نو / متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
محمدمهدی عباسی / به گواه صدها آمار و تحلیل گوناگون، ایالات متحده‌ آمریکا با برخورداری از ارتشی قدرتمند و مجهز، به‌روزترین تکنولوژی‌های دنیا و ثروت عظیم اقتصادی؛ بی‌شک یکی از قوی‌ترین تمدن‌های تاریخ بشریت است. کشوری که پس از جنگ جهانی دوم به مرور تمدن پیشرو و یکه‌تاز عصر ما شد و پس از دهه‌ 90 میلادی با حذف موانعی همچون اتحاد جماهیر شوروی توانست نظم مورد نظر خود را به جهانیان تحمیل کند و مدیریت جهان کنونی را برعهده گیرد، تا جایی که حالا از غربی‌ترین نقطه‌ جهان تا شرقی‌ترین نقطه‌ آن مملو از پایگاه‌های این کشور است و کشورهای مختلفی در دنیا تکیه‌ خود را به قدرت او داده‌اند و اغراق نیست که بگوییم مشی کلی خود را به خصوص در سیاست خارجی بر اساس مواضع ایالات متحده تنظیم می‌کنند.
اما این تمدن پیشرو این روزها حال و روز خوشی ندارد. مشکلات عظیم داخلی این کشور از یک‌سو و شکسته‌شدن هیمنه آن در عرصه‌ بین‌المللی از سوی دیگر، این کشور را بسیار در موضع ضعف قرار داده است؛ موضوعی که فصل جدیدی از آن با حمله‌ موشکی ایران به پایگاه نظامی ایالات متحده در عراق و عدم پاسخ ایالات متحده به این حمله رقم خورد چرا که پس از حمله‌ موشکی صدام‌حسین در تاریخ 25 فوریه 1991 به پایگاه نظامی آمریکا در خاک عربستان سعودی، این دومین حمله‌ نظامی به پایگاه‌های آمریکا در سراسر جهان پس از جنگ جهانی دوم بوده است؛ حمله‌ای که به‌طور قطع می‌توان گفت تلفات لجستیکی سنگینی را بر دوش ایالات متحده گذاشت و گزارشات CNN نیز نشان می‌دهد که زیر ساخت‌ها و تاسیسات درون پایگاه نیز به‌شدت آسیب دیده است؛ چنان‌که باوجود پنهان‌کاری مقامات آمریکا از میزان تلفات خود در این پایگاه، حال با گذشت بیش از 20 روز از این حمله، پنتاگون گفته است تعداد سربازان این کشور که در جریان حمله موشکی ایران به پایگاه عین‌الاسد عراق دچار آسیب مغزی شده بودند به 34 نفر رسیده است. اطلاعیه پنتاگون روز جمعه، 24 ژانویه و فقط یک روز پس از آن منتشر شد که دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا با ناچیز خواندن جراحات سربازان آمریکایی گفته بود آنها فقط دچار «سردرد» شده‌اند.
علاوه بر این صدمات، عدم پاسخ نظامی ایالات متحده و استیصال دونالد ترامپ، رییس‌جمهور این کشور در پاسخ به این حمله نیز اقتدار و هیمنه آمریکا را شدیداً تحت‌الشعاع قرار داد؛ اقتداری که سال‌هاست روندی نزولی را طی می‌کند و اظهارنظرها و هشدارهای فراوانی را نیز به دنبال داشته است. به‌طور مثال همین چند ماه قبل بود که مایک مولن، رییس سابق ستاد مشترک ارتش آمریکا در اظهارنظری اعلام کرد: «من افول آمریکا را می‌بینم؛ شبیه شرکتی است که در حال ورشکست‌شدن است. سوال این است که آیا رهبرانی پیدا خواهند شد که آمریکا را از این سقوط آزاد نجات دهند، قبل از اینکه کشور با فروپاشی مواجه شود.» یا مردم آمریکا که طی نظرسنجی موسسه‌ پیو، 60 درصدشان گفته بودند که در آینده‌ جهان اهمیت و اقتدار آمریکا در دنیا کمتر خواهد شد؛ شکسته‌شدن اقتداری که البته با کاهش محبوبیت آمریکا در میان مردمان سایر ملت‌ها نیز همراه بوده است. به‌طور نمونه چند سال پیش موسسه‌ گالوپ از مردم دنیا پرسیده بود که بزرگ‌ترین تهدید جهان از دید آن‌ها کدام کشور است که 24 درصد مردم دنیا آمریکا را به‌عنوان بزرگ‌ترین تهدید معرفی کرده بودند؛ یا زمانی موسسه پیو از مردم کشورهای مختلف پرسیده بود چه میزان قدرت و نفوذ آمریکا را تهدیدی جدی برای خودشان می‌دانند که با پاسخی جالب حتی در کشورهای متحد آمریکا مواجه شده بود. 67 درصد کره‌ای‌ها، 66 درصد ژاپنی‌ها، 49 درصد فرانسوی‌ها، 49 درصد آلمانی‌ها و 46 درصد کانادایی‌ها آمریکا را بزرگ‌ترین تهدید خود می‌دانستند! حال ایالات متحده در چنین شرایطی که نفوذ و اقتدارش در عرصه‌ بین‌المللی با چالش‌های بسیار جدی مواجه شده است و بحران‌های داخلی فراوانی چون بحران هزینه‌ها و خدمات سلامت، بحران هزینه‌های بالای آموزش، شکاف طبقاتی و شکاف دولت-ملت را تجربه می‌کند، ناگهان با ارتکاب یک خطای استراتژیک با پاسخ موشکی جمهوری اسلامی ایران مواجه شد؛ پاسخی که به جهان نشان داد ایالات متحده دیگر آن ابرقدرت سابق نیست و دیگر نمی‌توان به راحتی تکیه‌ خود را به قدرت او داد.
در پایان، نیکسون زمانی می‌گفت آمریکا رهبر دنیاست و خواست خداوند این است که آمریکا رهبری دنیا را در دست گیرد. شاید اگر نیکسون این روزها بود دیگر سخن از رهبری آمریکا نمی‌گفت چراکه حمله‌ موشکی اخیر ایران، فروریختن دومینوی افول قدرت و هژمونی ایالات متحده در عرصه‌ بین‌المللی را به شکلی باورنکردنی سرعت بخشید و جهان را بیش از هر زمانی به پایان تک‌قطبی‌بودنش نزدیک کرد.