بزرگنمايي:

ایران پرسمان - زبان فارسی جزو زبان‌هایی است که خواهان فراوانی در دنیا دارد
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6020010
١٢
٠
ایبنا / ابوذر ابراهیمی‌ترکمان رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی گفت: من تصور می‌کنم در حوزه اقتصاد و سیاست اساس چیزی که اقتصاددانان و سیاستمداران دنبال می‌کنند موضوع «داشتن» است.
در اقتصاد هدف غایی داشتن ثروت است و در سیاست داشتن قدرت. ولی در حوزه فرهنگ هدف غایی «شدن» است، نه «داشتن». یعنی هدف در حوزه فرهنگ باید انسان شدن باشد و تربیت انسان‌های خوب و صالح که در جامعه اهل حکمت شوند. در آموزش دینی هم می‌گویند انسان غیرمومن باید مومن بشود.
وی افزود: بنابراین ما در حوزه فرهنگ به دنبال بودن و شدن هستیم نه به دنبال داشتن چون انسان تصور می‌کند با داشتن چیزی که ندارد آرامش درونش تضمین می‌شود. اما وقتی چیزی که ندارد به دست آورد باز هم نا آرام است. در گذشته علمای ما به دنبال «بودن» بودند، ولی اکنون متاسفانه در فضای کنونی جهان، «داشتن» به بودن غلبه پیدا کرده است قبلا همه دنبال این بودند که عالم باشند ولی اکنون همه به دنبال این هستند که مدرک داشته باشد.
ابراهیمی‌ترکمان ادامه داد: در حوزه زبان فارسی ما به دنبال این هستیم که کسی را که می‌خواهیم با زبان فارسی آشنا کنیم پیش فرض‌هایی را مبنی بر اینکه فرهنگ ما که متاثر از آموزه‌های دینی ماست و متاثر از حکمت‌هایی است که بر زبان بزرگان جاری شده است به آنها بیاموزیم. شمس در مقالات شمس، جمله‌ای دارد که زبان فارسی را با عربی مقایسه می‌کند در آنجا مهم‌ترین نکته‌ای که بیان می‌کند این است که زبان فارسی برای بیان در درون انسان‌ها می‌گذرد، چیز دیگری است. قابلیتی که زبان فارسی دارد قابلیتی است که حافظ آن قابلیت را درک کرده است و در قالب آن حکمت‌های فراوانی را جاری کرده است. سعدی و خاقانی هم به همین شکل و بسیاری از بزرگان در شبه قاره‌ ویژگی زبان فارسی را دیده‌اند که به این زبان. سرودن و همه آنچه را در طول عمر خود به دست آوردن با این زبان بیان کردند. قبل از اینکه تلاش کنیم برای ترویج زبان فارسی تشنگانی در دنیا برای آن پیدا شدند که احساس تشنگی کردند این زبان را یاد بگیرند و خودشان وارد این مقوله شدند و به دنبال آموزش آن تلاش‌های فراوانی کردند که زبان فارسی را یاد بگیرند.
رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی افزود: اقبال‌لاهوری در حالی که به ایران سفر نکرده و ایران را ندیده بود در حوزه ایران و در موضوع حکمت از زبان فارسی استفاده هایی کرده است که از زبان اردو نکرده است و حکمت‌های خود را به زبان فارسی بیان کرده است. در واقع بعد از این که تشنگی ایجاد شد ما تلاش کردیم زبان فارسی را به عنوان آب گوارایی به کام تشنگان برسانیم. بنیاد سعدی که تأسیس شد با توجه به اینکه آقای حدادعادل خودشان از کسانی بودند که لذت و مزه و حکمت زبان فارسی را چشید‌ه‌اند و با فارسی‌دانان و ایران‌شناسان و علمای کشورهای مختلف از نزدیک ارتباط داشته‌اند این ضرورت را احساس کردند که باید مجموعه مستقلی برای آموزش زبان فارسی ایجاد شود که به صورت تخصصی آموزش زبان فارسی را دنبال کنند و تأسیس بنیاد سعدی با این هدف بود. تا امروز هم شاهد این هستیم که آثار بسیار خوبی در این زمینه خلق شده است.
ابراهیمی ادامه داد: یکی از بخش‌هایی که در بنیاد سعدی وجود دارد کتاب آموزش زبان فارسی به سبک و شیوه نوین نگارش شده است و طعنه می‌زند به محصولات کشورهای مختلفی که در زبان آموزی خود به کار گرفته‌اند. من چند نکته را عرض می‌کنم در جهت این که بتوانیم در حوزه زبان فارسی یک دل و یک جهت حرکت کنیم. اولین نکته این است که ما در درون کشور خودمان باید در گسترش زبان فارسی به یک وفاق جمعی، هم در شیوه تدریس، و هم ابزار تدریس و هم سیاست‌های تدریس برسیم. تشتت که در داخل خودمان وجود دارد مانع این کار است که ما بتوانیم در جهت گسترش زبان فارسی تلاش کنیم و بتوانیم آنچنان که در برنامه‌ها و اهداف خودمان موجود است این کار را به نتیجه برسانیم.
وی گفت: تشنگی که نسبت به زبان فارسی در دنیا وجود دارد به این دلیل است که زبان فارسی جزو زبان‌هایی است که مطالبه زیادی در دنیا دارد به چند دلیل؛ اولا خوش‌آهنگی‌ای که زبان فارسی دارد. وجود مفاخر بزرگ که به این زبان شعر گفتند و این نکته نکته کمی نیست که ما در جهان جزو معدود ملت‌هایی هستیم که حکما و علما و دانشمندان بزرگی داشتیم که به این زبان شعر گفتند و نکاتی که می‌بایست برای آن کتاب نوشت در یک بیت شعر بیان کردند. در هر بخش که وارد می شویم، آموزه‌های اصیل ایرانی اسلامی ما در بهترین قالب و بهترین شکل ریخته شده است. تشنگی که جویندگان زبان فارسی دارند یک دلیلش به دلیل غنا و توانمندی‌هایی است که در این زبان وجود دارد. دلیل دوم این است که بسیاری از کشورها در اوج تمدن ایرانی و اسلامی بسیاری از آثار کهن و آثار مکتوب و میراث فرهنگی شان به زبان فارسی است. بنابراین اگر زبان فارسی را ندانند یا نتوانند آن را بخوانند نمی‌توانند با میراث و گذشته‌شان ارتباط برقرار کنند.
ابراهیمی در پایان صحبت‌‌هایش خاطر نشان کرد: دریچه ورود به فرهنگ ایران همین زبان فارسی است که ما می‌توانیم این دریچه را به خوبی به روی همه جهان باز کنیم به شرطی که بین خودمان بتوانیم یکدل و یک زبان و در یک مسیر حرکت کنیم. مشکل بعدی که در حوزه ربان فارسی داریم این است که تجربه نگاری خیلی کم اتفاق افتاده است. در کشورهای دیگر اساتیدی که زبان انگلیسی یا آلمانی یا غیره را تدریس می‌کنند عمدتا توانسته‌اند تحربه‌نگاری کنند و تجربه را به آینده منتقل کنند و انباشت تجربه که رخ بدهد می‌توان شیوه را براساس آن تغییر داد و شیوه مناسب زبان‌آموزی را در پیش گرفت. ما باید تلاش کنیم در داخل کشور از یک بنیاد و دستگاهی که بتواند در خارج از کشور به وظایف خودش در حوزه گسترش زبان فارسی عمل کند حمایت کنیم که اکنون بنیاد سعدی این کار را انجام می‌دهد. بنابراین این یک وظیفه ملی است که از این بنیاد با اهداف مثبتی که به آن دلیل راه‌اندازی شده است حمایت کنیم و به رفع مشکلاتی که بر سر راه آموزش زبان فارسی وجود دارد کمک کنیم.